Zware dag,nu met foto's...

Wekker op 3 uur....

Ik ga weer naar "de nieuwe stek".



Om 4:30 ben ik ter plekke. Ik ga eerst de voerplekken in orde maken. Een mooi grondvoertje is thuis klaargemaakt en die mix ik met duivenvoer. De sloot die ik wil bevissen(althans,een gedeelte ervan) schat ik op 1 km.lengte. Ik markeer de stekken met gekleurde vlaggetjes. Van die vlaggetjes die je wel eens op een gebakje krijgt.Ik maak 5 voerplekken. Allen flink uit elkaar dus. Ik ken het water nog niet goed genoeg om te bepalen waar ik het beste de voerstekken kan maken. Ik pak de,in mijn ogen,meest logische punten. De pen wordt zonder onderlijn uitgelood.Daarna komt de rest van de montage.... Ik heb ook een blikje zachte mais mee.




Alle stekken worden afgelopen maar nergens een teken van leven. Ik besluit het harde aas te verruilen voor het zachte blikmais. Na 2 keer alle voerstekken afgelopen te hebben constateer ik dat dit wel eens een lastig dagje zou kunnen worden.... Er rolt welliswaar een vis aan de oppervlakte maar kan net niet zien wat voor vis het is. Ik zit te verscholen tussen het riet.... Aan de golven te zien was het brasem. Als ik bij mijn eerste voerstekje weer aankom,besluit ik een extra voerplekje bij te maken alleen met blikmais. De voerplek wordt gemaakt bij wat rietplukken in een kom,bij het begin van de sloot.. Ongelooflijk dat ik dit stekje vanmorgen overgeslagen heb!!
Ik doe nogmaals een rondje voerplekken en besluit het dan op dit nieuwe stekje te wagen. Ik zie heel veel bellen. Ik vermoedt dat het ook een hele zachte,modderige bodem is. Vol met gas,of wat dan ook. Dan komt het!Een klassieker.. Een schuimplakkaat ontstaat uit het niets op 50 cm. afstand van mijn pen! Direct op de voerstek. Mijn hart knalt mijn voorhoofd bijna uit en ik krijg een gortdroge keel. Ik heb moeite mezelf in bedwang te houden en tril als een rietstengel... Schuimplakkaat zit nu compleet rond mijn pen... wachten....wachten.....wachten....de pen zakt een cm......komt weer omhoog en loopt heeeeeel rustig weg...ik sla aan....MIS!!!!! De karper is ook geschrokken en is gevlucht,getuige de honderden minuscule belletjes die ontstaan op zijn/haar vluchtroute... Ik geef een tik op mijn eigen voorhoofd.. Dit was de kans. De sloot gaf bijna een van haar bewoners prijs.. Oh,oh,wat heb ik gevloekt..... De pen krijgt in het aankomende halfuurtje nog wat tikjes,maar niets wijst meer op de aanwezigheid van karper. Ik gooi 2 voerballen op de stek..Direct vluchten er weer 2 vissen weg vlak achter mijn pen! Ok......
Ik ga plichtmatig de andere voerstekken af maar het vertrouwen dat ik nog wat vang is verdwenen.



Na een bliksembezoek aan de andere stekken,waar overigens totaal geen leven te bespeuren valt,kom ik weer terug op de eerste stek... Er gebeurt niets meer en ik ben kapot. Ik heb denk ik wel 8 km. gelopen bijelkaar... Nouja,de volhouder wint...toch???

Groet,
Dale