maandag 6 mei 2013

Het Besef



Het besef.

Tja, het besef. Het kan een mooi woord zijn. Een woord dat je wakker kan schudden. Het kan ervoor zorgen dat je nadenkt over je resultaten,je viswateren en je vis’stijl’. Afgelopen zondag(en eigenlijk een gedeelte van afgelopen seizoen) besefte ik mij, dat ik al heel wat jaren heerlijk heb gevist. Dat besefte ik mij terdege. Wat ik mij ook besefte is, dat ik ook al jaren lang 3 wateren bezoek. Het zijn eigenlijk geen moeilijke wateren. Eerder zijn/waren het wateren voor snel succes. Je hoefde niet al te moeilijk te doen om een leuke vis te vangen en mijn gasten hadden ook nog eens een redelijke kans om wat te vangen. Iedereen blij. Nou, ik niet dus. Ik heb mij te lang laten meeslepen door die wateren. Te lang laten meeslepen door eenvoudig ‘succes’ en daarbij de ogen sluitend voor nieuwe ideeen. En het moment kwam daar,was daar. Het moment dat ongetwijfeld zou komen. Ik wist het. Het zat al heel lang in mijn hoofd. Wat als het minder gaat lopen op mijn vaste stekken? Wat als dit…, wat als dat…. Ik hield mijn ogen gesloten. Wilde er niet aan toegeven. Vorig seizoen kwam die klap. Die keiharde dreun in het gezicht; Stekkenpezers, dode vissen/stekken, meer volk op ‘mijn’ stekken. Ik wist dat dat moment zou komen, maar bereidde me niet voor. Sukkel. En nu? Tja, nu ga je koortsachtig op zoek naar stekken. Stekken waar geen hond komt. Je vind er een. Je gaat er vissen maar, het loopt niet zoals je zou hopen. Je bent het snelle succes gewend. En als het dan een keertje tegen zit, ga je meteen lopen janken. Slapjanus. In plaats van verder zoeken blijf je teruggaan naar(weer!!) dezelfde stekken. De fout die vorig jaar ook gemaakt werd….

Soms raak je moedeloos van jezelf. In feite ben je in strijd met jezelf, maar dat hoeft natuurlijk niet verkeerd te zijn. Het leven is een constante groeiproces. Mijn vader zei vroeger altijd tegen mij “Kijken,denken,doen. Vaak begin ik gewoon met ‘doen’…

Zondag 5 mei.
Het ‘Water waar geen Hond komt’. Ik voel mij daar in mijn element. Een lange sloot van ongeveer 10 meter breed. In mijn onsnappingspoging van alle hierboven genoemde ellende,blijf ik hier plakken. Ik kan hier intens genieten en compleet mijn visserijtje beoefenen zoals IK dat wil. Geen pottenkijkers,niets,niemand. Behalve de boeren, maar die kennen mij nu onderhand wel. Die gozer met dat groene bussie…
Het is 6:30 als ik daar arriveer. Hoewel het zaterdag lekker weer was, viel de temperatuur deze zondagochtend vies tegen. Wat mij ook meteen opvalt is die fantastische, opkomende zon. Een echt ‘penplaatje’ ;-).


Prachtig! Ik krijg meteen weer zin om te gaan!





 Vol goede moed begeef ik mij langs de oever. Ik heb nu,naast de penhengel,ook een penhengel opgetuigd met schuiflood en onderlijn. De vissen zitten hier ook vaak aan de overkant en die ligt buiten bereik voor mijn pengel met pen. Dus,steuntjes met Delkim, en proberen maar.


Penhengel op de steunen...


 Het aas op het schuifloodsysteem is een Halibut pellet met een imitatie,rode maiskorrel. Met aardbeismaak. Ik maak weer voerplekjes met van alles en nog wat en strijk neer op de stek waar ik het best uit de voeten kan met beide hengels. Eigenlijk is het vissen met 2 hengels niet zo aan mij besteedt.. In 1 keer,met een onderhands worpje,plaats ik de rig precies op de plek waar ik ‘m wil hebben. Ik weet donders goed dat ik nu eigenlijk al teveel storing heb veroorzaakt voor het vissen met de pen… Ze zijn hier schuw,zeer schuw. Afijn,de penhengel wordt voorzien van 2 maiskorrels en op 1 meter uit de kant geplaatst. Deze plek heeft toch regelmatig karper opgeleverd. Na een minuut of 5 al, zie ik de lijn straklopen van de ‘afstandhengel’. Ook de Delkim geeft aan dat er wat aan de hand is! Ik spring naar de hengel,de lijn staat snaarstrak en ik geef een tik. Helemaal niks.. Lijnzwemmer? Klein spul? Brasem? We zullen het nooit weten… Na controle kan de boel weer terug het water in. Ik blijk nog veel meer straklopende lijnen en een piepende Delkim  mee te maken, maar geen van allen levert wat op.. 25 meter links van me springt een prachtige,donkere karper tot tweemaal uit het water. Een torpedo,dat was duidelijk te zien. Helaas, dat geeft mij nog geen vertrouwen. Het is zelfs zo, dat de karpers maar een halfuurtje actief waren… Daarna…over en uit..sluiten. Ik vang een lap van een Brasem op de pen, halverwege de ochtend. Zit goed gehaakt, in de onderlip. Nee, dit gaat hem niet worden vandaag…



Een plekje waar in de zomer veel riet staat. Ik kan de rietstengels onderwater onderscheiden en zodoende mijn schone stek bepalen


Het is eventjes afwachten nog,maar ze komen heus wel op de mat. Het zou niet vreemd zijn als ik er daar,volgende week 3 vang….

7 opmerkingen:

Unknown zei

Dale, jij beschrijft het lot van ons aller penvissers. Die onrust, twijfel misschien angst? Ik ken het.
We zullen het ermee moeten doen.

Suc6 met je ontdekkingen.

Gr. Willem

Dale Neijzing zei

Hoi Willem,

angst...Angst is het zeker! Angst om te falen..

Onrust.twijfel.... jij hebt de juiste woorden te pakken ;-). Thanks voor je reactie!

Groet,
Dale

Anoniem zei

Zie je wel, ik ben niet gek!

Bedankt weer voor je eerlijke verhaal en mooie foto's.

Groet en veel succes!

Arie Paauw

Michael zei

Mooi Dale, opnieuw beginnen. Vorig jaar ving ik de gehele maand september en een gedeelte oktober helemaal niets. Gek werd ik omdat dit de vangperiode is. Na een dag met dobberdob mee te gaan, paste ik mijn stijl een beetje aan. De week erna ving ik 9 karpers. Allemaal op bix-stekken en een vlokje. Pen 1 minuut op de voerplek en hangen. Lang wachten hoefde ik niet op een aanbeet. Hierdoor ook verwend en langer dan 5 minuten op een stek werd al vervelend. Na de lange winter en de vele blanks ben ik gelukkig weer genezen. Het gedult zal bij jou ook wel weer komen. Succes en groeten. Michael

Anoniem zei

Mooi verslag en fotos Dale. Woorden die heel herkenbaar zijn. De meeste mensen doen eerst en bedenken daarna dat ze beter eerst kunnen kijken. Wijze woorden van je vader.... En nu gebruik je ze voor je eigen kids....
En het besef komt altijd later.
Desirée

Koen Verweij zei

Dale, je bent op de goede weg! Ik zie het altijd maar zo... niet bang zijn voor blanken neemt een heleboel onrust weg. Zonder de onrust is er meer ruimte voor genieten en het aandurven van gewaagde experimenten.
Je omschrijft het prachtig in je inleiding. Wat jij daar beschrijft geldt denk ik voor een heleboel andere vissers ook. Hou dat besef vast Dale!

Gr. Koen.

Unknown zei

Het tij zal keren Dale daar ben ik heilig van overtuigd! Ik kan misschien makkelijk lullen omdat ik in een gebied zit te vissen waar de karperpopulatie goed is, maar je moet ze nog wel steeds zelf vangen! Die stekkenpezers zijn vervelend gelukkig zie ik ze hier (nog) niet. Ik zit ook meestal op plekken te vissen waar je slecht kan komen of waar niemand naar omkijkt. Maar het gaat niet alleen om vissen vangen. Het avontuur, de natuur en lekker buiten zijn vind ik nog belangrijker maar dat heb jij wel door! Misschien kan je het vissen wisselen. De ene keer in het wat makkelijker water de andere keer in een wat moeilijker dat doe ik ook vaak.

Groet, Björn