zondag 23 juli 2017

Niet zo eenvoudig

Niet zo eenvoudig.



Sinds enige tijd konden Hans en ik eindelijk weer met elkaar penvissen. Hans wilde graag weer in het mooie West-Friesland zijn geluk beproeven en ik kan hem daar geen ongelijk in geven!
Tijdens onze gezamenlijke sessies, bleek het regelmatig lastig te zijn om de karpers aan de schubben te komen. Gelukkig gaat dat de laatste tijd wat beter. De vorige keer wist ik bij Hans twee prachtige, flinke ‘schubs’ te vangen, maar nu is het tijd om mijn ‘schuld’ in te lossen. Wel maak ik mij een beetje zorgen om de weersomstandigheden; een voorspelling van 27 graden Celsius. Ik hoop dat de voorspelde bewolking ook waarheid wordt.

Om 5:00 arriveert Hans bij mijn huis. Een korte groet en al snel rijden we naar de wateren. Mijn plan is om twee verschillende wateren te bevissen. Onderweg stoppen we bij het eerste water om enkele voerplekken te maken. Hans maakt van de gelegenheid gebruik om enkele foto’s te schieten van de omgeving en de langzaam ontwakende wereld. Prachtig, dit soort ochtenden…
We doen het rustig aan en lopen samen het water langs. Drie voerplekken zijn gemaakt en daarna zitten we weer in de auto, op weg naar het tweede water alwaar wij ook meteen zullen starten met het penvissen op karper. De meest aantrekkelijke plekjes worden aangevoerd. Ik laat vandaag de ‘hotspots’ over aan Hans; een bepaalde kant van een duiker, een vuilbalk, bepaalde rietplukken, in de hoop dat er een mooie vis voor hem aan de kant komt.

Hans plaatst zijn montage tegen het vuil aan, dat zich ophoopt tegen de vuilbalk, ik plaats mijn pennetje voor een duiker. Een meter of 25 zitten we van elkaar vandaan. En, zoals zo vaak op deze stekken, hoor ik binnen een kwartier een hengel door de lucht ‘zwiepen’. Eventjes zie ik de hengel van Hans krom staan, maar de boel veert snel weer terug naar de oorspronkelijke vorm. Er wordt wat gemopperd door ons, maar het vertrouwen in de vangst van een karper is wel gestegen; ze zitten er!
Hans schuift op richting zijn tweede voerstek. Deze ligt op een T-splitsing, waar her en der groepjes kleine lelies in het water ‘staan’. Ik besluit ook naar mijn tweede stek te wandelen, niet ver van Hans vandaan. De rietplukken lachen me vanaf een afstand al tegemoet, maar als ik hier een minuut of 10 zit blijken die rietplukken me, achteraf gezien, uitgelachen te hebben; geen karper. Hans is inmiddels aan zijn derde stek toe; ook uitdagende rietplukken. En ook nu ‘zwiept’ de hengel van Hans de lucht in, de hengel staat krom maar ook nu veert het zaakje weer terug in oorspronkelijke vorm. Ongelofelijk…. We beginnen ons nu wel een beetje achter de oren te krabben.
Goed. Na de eerste ronde langs onze voerstekken beginnen we weer opnieuw. De bel klinkt voor de tweede ronde!

Hans zit weer bij de vuilbalk, ik zit weer bij de duiker, maar nu aan de andere kant. Dit omdat er uitdagende, losstaande rietstengels dicht langs de oever staan. Ook is de stroming iets minder sterk langs die kant. Mijn zelf geweekte en gekookte tijgernoot wordt voorzichtig tegen zo’n rietstengel aan  geplaatst. Al snel zie ik enkele rietstengels omver geduwd worden, maar ik hoor een zwiepende hengel bij de vuilbalk vandaan komen. Hans heeft het aan de stok met een karper! Voorzichtig haal ik mijn pennetje uit het water en leg de hengel behoedzaam op de kant, voordat ik naar Hans loop.
De karper weet van wanten, maar Hans ook! De vis wil onder de vuilbalk door vluchten, maar Hans kan dat beletten en ‘stuurt’ de vis naar een plek waar Hans de vis veiliger kan drillen. Ik schiet enkele plaatjes met mijn telefoon tijdens de dril, totdat ik de vis uit het water kan scheppen. Het is een prachtige polderschub! Eentje met een zeer degelijk formaat. Hans en ik genieten nog even na en dan glijd de vis zo weer het water in. Prachtig!!


Ik loop weer terug naar ‘mijn’ stek en plaats het pennetje tegen dezelfde rietstengel aan. De rietstengels worden nog steeds alle kanten opgeduwd en plots begint mijn pennetje te ‘lopen’! Ik wacht totdat de twee volgwakers ook verdwijnen en sla dan aan. Een felle rakker neemt een sprint, maar ook bij mij veert de boel snel weer recht. Ik baal eventjes, maar niet zo erg want het was geen forse vis. Het blijft wel jammer…

Hierna loop ik weer de diverse voerstekken af, continue op zoek naar activiteit. Hans doet hetzelfde. Het wordt duidelijk dat een voerstek van Hans meer aandacht krijgt van karper, dan alle andere voerstekken bij elkaar. De vissen lijken in de loop van de tijd toch andere plekken te bezoeken om hun voedsel bij elkaar te scharrelen. Uiteindelijk beland ik weer bij de duiker waar ik binnen een uur twee karpers weet te strikken! 



Hans mist nog een flinke aanbeet en dan vervliegt de activiteit van karper. Plannen worden gemaakt om naar een ander water te verhuizen. Het water waar we vanmorgen vroeg als eerste gevoerd hebben. Inpakken en wegwezen! En maar snel de ‘lossers’ en ‘missers’ vergeten…..
Na een ritje met de auto van 10 minuten komen we bij het andere water aan. Ook hier staat er nagenoeg altijd een sterke stroming/trek. Het wordt er allemaal niet makkelijker op, maar de vissen die je hier kunt vangen kunnen alle ellende doen vergeten. Met die wetenschap vis ik dan ook vaak met plezier hier, al helemaal als ik Hans op bezoek heb.
Een kleine hand voer wordt op de voerstekjes losgelaten. Het is dan ook een fiks aantal uren geleden dat we hier geweest zijn en dan weer een beetje bijvoeren kan nooit kwaad. Ik vertel Hans waar hij het beste positie kan nemen bij de duiker. Een plekje waar ik de laatste tijd veel karper vang. Ikzelf ga aan de andere kant van de duiker zitten. Ook nu gaat het toch wel snel; ik sla mis, Hans haakt een karper maar die lost. Wij mopperen weer, Hans legt weer in, ik krijg tikjes op de pen, Hans slaat vast op een machtige vis en die blijft eindelijk zitten!! Ook nu vangt Hans een flinke schub. Het is hier zaak de vis hoog in het water te houden, anders vluchten ze resoluut het lelieveld in en dat hebben we liever niet. Het glasvezel waar Hans mee vist vangt de klappen goed op en de vis lijkt geen schijn van kans te hebben. Op de vierkante meter wordt de vis moegestreden en na een minuut of 7 schep ik de vis uit het water. Een prachtige, Westfriese schub is voor eventjes van Hans en we zijn er maar wat blij mee!


Dit zou de laatste, gevangen vis vandaag worden. Ongeluk/pech blijft ons achtervolgen(nog enkele lossers/missers). Het vergt aanpassen van je techniek en materialen om te vissen in redelijk sterk, stromend water. Denk bijvoorbeeld aan het op de bodem houden van je aas, moment van aanslaan, lijnzwemmers en nog veel meer zaken. Ik ben van mening dat je in dit soort wateren niet met systemen moet gaan vissen die vergelijkbaar zijn met stilstaand water, tenzij sterk aangepast. Maar goed, vaak genoeg gaat het wel goed. De eigen zoektocht naar de juiste manier blijft ontzettend leuk en leerzaam en met wie kan ik dat nou beter doen dan met Hans?

Groet,

Dale






Geen opmerkingen: