13 augustus; vissen met Hans.
Het lijkt wel alsof ik de laatste tijd vaak de hengel te
hand neem. Dat klopt ook. Maar, er mag niet vergeten worden dat ik
schoolvakantie heb en dat ik regelmatig slaapdiensten draai. Dat betekent dat
ik soms pas om 16:00 moet beginnen met werken… Voor de mensen die denken dat ik
weinig werk en alleen maar vis; vergeet het maar! Ik werk in de zorg en daar
hebben we geen ‘9 tot 5’ baan…
Omdat ik bijna aan het laatste jaar van mijn opleiding sta
en dus weinig tijd zal hebben voor mijn visserij, probeer ik zoveel mogelijk
tijd in mijn visserij te steken. Wie weet kan ik straks een heel schooljaar
niet vissen….
Ik vis bijzonder graag met Hans. Ik waardeer Hans ook enorm.
Kwalitatief een zeer kundige visser, maar ook een visser die recht voor z’n
raap is. Heerlijk. Geen poespas, geen gedraai, geen gelul, gewoon vissen.
Gaandeweg de jaren hebben wij elkaar steeds beter leren kennen. Soms baal ik
ervan dat ik Hans niet eerder heb ontmoet en dat ik zo laat de (pen)visserij
weer heb opgepakt. Ik geniet van de momenten dat wij samen vissen; intens en
vol passie. Dankbaar voor de momenten die wij samen kunnen delen….
13 augustus was het eindelijk zover! Hans kwam weer eens bij mij op bezoek.
De afspraak moesten we al een keer uitstellen. Lang zag het weerbeeld er goed
uit, maar naarmate de datum dichterbij kwam; 22 graden en regen…24 graden en
regen….26 graden en zon….27 graden en zon….30 graden en zon… Ongelofelijk, wij
hebben dit zo vaak gehad tijdens onze afspraken. Ik moet een plannetje in
elkaar draaien om onze gezamenlijke sessie zo succesvol mogelijk te laten
verlopen. Twee stekken lopen regelmatig goed in de vroege ochtend. Toch moet je
25 minuten rijden tussen deze stekken. Kostbare minuten. Ik hak de knoop door.
We gaan vissen bij de duiker, die mij al de nodige prachtige vissen heeft
opgeleverd. Vissen welke de mooiste genoemd kunnen worden, die ik ooit gevangen
heb! In eerste instantie spreken we om 6:00 af. Persoonlijk wat aan de late
kant, voor mijn doen, maar Hans wordt ook een daggie ouder en heeft een rit
voor de boeg van 1,5 uur….. Toch krijgen we het voor elkaar om rond 5:30 samen
te zijn. Ik ben er een kwartier eerder om de stekken aan te voeren. Het is nog
donker, maar eigenlijk kun je er al best vissen vanwege de lantaarnpalen die er
vlakbij staan! Mooi, weet ik dat voor de volgende keer.
Ik voer. In het schijnsel van de lantaarnpalen heb ik de
voerplekken gemaakt. In het donker zie ik de koplampen van de auto van Hans in
de verte aankomen. Dat weet ik omdat Hans mij gebeld heeft waar ik in godsnaam
sta… Ik geef Hans een korte rondleiding, maar daarna is het eerst tijd voor
koffie. Hans zet een vers bakkie koffie, op de polderweg vanuit de achterbak
van zijn auto. Uit de boeken…. Allerlei citaten uit boeken over karpervissen
doemen op in mijn hoofd. Ik laat ze ook in mijn hoofd zitten. Ik heb tegen Hans
gezegd dat het vanaf 5:45 tot 8:00 ‘spitsuur’ is. Het bakkie koffie is
genuttigd EN het is 5:45. Hans zegt dat het tijd is. Ok, Hans…..let’s go!
Hans positioneert zich op mijn aanwijzingen bij de duiker en
ik plaats mijzelf aan de andere kant van de duiker. Na een halfuur heeft Hans
nog geen tikkie op de pen gehad. Vreemd. We vissen door op dezelfde plekken. Op
een gegeven moment besluiten we te wisselen van stek, maar ik ga naar de
vuilbalk waar ik ook een voerstek heb gemaakt. Al vrij snel zie ik leliebladeren
langs de kant alle kanten op draaien, maar ze worden ook onder getrokken! De
vis volgt precies het voerspoor wat ik gemaakt heb. Geen tijd om na te denken.
Ik plaats de pen op amper 50 cm. uit de kant, bij de ronddraaiende lelies. Het
duurt niet lang; de pen registreert al binnen enkele seconden interesse in mijn
haakaas. De pen steekt iets op, wandelt dan de kant in(ik kan hem niet meer
zien), loopt weer terug en duikt onder. Ik sla aan en haak een karper! De vis neemt een spurt, maar ik houd de vis
kort. Ik dril enkele minuten en dan komt er een fantastisch schubkarper op de
kant. Ik ben onder de indruk van de dikke, vlezige lippen. In de bek past met
gemak een flinke ‘Opperdoezer Ronde’! Heerlijke piepers overigens ;-). Tijdens
de dril heb ik Hans geroepen en hij heeft mooie actiefoto’s gemaakt. Dank u,
Hans!
Na het maken van de foto’s nemen Hans en ik onze stekken weer in. Toch
besluit ik wat meer rond te struinen, buiten mijn voerstekken. Op vele plekken
zie ik ronddraaiende leliebladeren… Mijn hart slaat bijna mijn voorhoofd uit.
Rustig loop ik naar Hans om te vertellen wat ik heb geobserveerd. Hans hoeft
niet snel na te denken. Hij gaat ook het water afstruinen*
*Hoe vaak hoor en lees
ik niet over en van karpervissers die enkel vissen als zij activiteit op hun
voerstek zien. Ik begrijp dat niet, want 90% van mijn vissen vang ik op zicht:
schuddende rietplukken, aasbellen, ronddraaiende leliebladeren. Dat zijn zaken
waar je als karpervisser op moet letten. Het is een tekortkoming van de visser,
om niet te vissen als er geen activiteit te zien is op hun voerstek. Ik vind
dat luiheid, verwendheid. Waar blijft dat ‘haviksoog’? Niet nodig, want ik heb een
voerstek. Waar blijft het gehoor? Niet nodig, want ik heb een voerstek. Waar
blijft de geur? Niet nodig, want ik heb een voerstek.
Ik bezit boeken van karpervissers. Deze karpervissers melden dat
karpers soms op 30 cm. water niet te zien zijn. Ik kan dat beamen, want ik heb
ooit een 26 ponder gevangen op 30 cm water, zonder dat ik aanwezigheid van
karper zag. In diezelfde boeken beschrijven deze karpervissers dat zij soms
hele avonden niet vissen, omdat zij geen activiteit zien op de voerstekken…. Ok…
Hans ziet weinig activiteit van vriend karper en gaat terug
naar de duiker. We wisselen van kant. Al gauw krijg ik felle tikken op de pen.
Het is duidelijk dat er vis zit, maar ik krijg geen enkele doorzetter. Omdat
wij toch nog een andere stek willen bezoeken, slaat de twijfel in nog een
vangst toe. Eigenlijk slaat die twijfel eerder toe dan verwacht. Om 9:00
vertrekken we….
De stek die wij gaan bezoeken, doet het bijzonder slecht als
er wind staat. Ongelofelijk maar waar. Het maakt niet uit wat voor wind. Zodra
er een kabbeltje op het water komt is het gebeurd. Maar Hans heeft goede herinneringen
aan dit water. Gewoon proberen en we zien het wel. Zoals verwacht wordt het
niks. Nog meer twijfel en zodra je gaat twijfelen is het foute boel. Je vecht
dan tegen jezelf en tegen de tijd…. Mijn fanatisme om nog een karper te vangen
neemt af. Hans en ik rijden naar nog een stek. Een stek in mijn buurt die hij
zich nog prima herinnert! Prachtige stek overigens, maar het is inmiddels wel
al 12:00… Langzaam zakt de moed mij in de schoenen… Ik bedenk mij opeens een
andere stek. Een stek die ik een keer eerder heb bevist. We speren erheen.
Onderweg raken Hans en ik elkaar kwijt. Er wordt gebeld en er wordt een
straatnaam doorgegeven. Uiteindelijk ontmoeten wij elkaar weer, gelukkig. Na
observatie blijkt dit water inmiddels druk bevist. Verschrikkelijk. Ik verlies
mijzelf en zak weg in diepe ellende. Alle fut is weggevloeid. Ik krijg geen
enkele aanbeet. Hans daarentegen zit te vissen op een sloot, die parallel loopt
aan het water waar wij oorspronkelijk zouden vissen. Hij vangt in een mum van
tijd vier giebels. Oh ja, was ik vergeten. Giebel; de nationale plaag van deze
streek. We zien wel wat karpers wegknallen, maar de giebel heeft hier de
absolute overhand. Buiten de giebels vangen ‘we’(ik vang niks meer, maar ben
blij met de mooie karper) geen bijzondere vissen meer. De dag is voorbij. Wat
kan zo’n dag snel gaan. Te snel….
Twijfel was vandaag het toverwoord.
Hans, super dat je weer hier was! Het was weer een waar
genot om met je te vissen. Dank voor je humor!!
Groet,
Dale
4 opmerkingen:
Leuk Dale,
De haast en zoektocht naar productiviteit bij goed bezoek heb je mooi omschreven. Mooie karper ook.
Groeten, Michael
Dank voor je reactie, Michael!
Ja, als je van je originele plannetjes afwijkt en de twijfel slaat tevens toe.... Dat is geen goed recept...
Groet,
Dale
Hallo Dale en Hans,
Heerlijk dat jullie weer samen hebben kunnen vissen! Prachtig omschreven ook!
Ik zag mijzelf er ook weer even rondlopen ;)
Groet,
Koen
Ik blijf het mooi vinden om te lezen dat Hans nog vist. Jammer dat hij gestopt is met zijn blog. Ik herken je onrust en twijfel wel, op de een of andere manier is die bij mij vaak groter op wateren die ik beter 'ken'. Bij een mij (relatief) onbekend water accepteer ik het toch makkelijker als het niet helemaal zo loopt als gehoopt of verwacht. Wel een mooie vangst weer!
Een reactie posten