De haren uit je kop

De haren uit je kop.

Vandaag(zondag, 26-7) kon ik weer een sessie op een favoriet water plannen. Dit water blijft uitdagend. Omdat ik hier behoorlijk veel vang, maar ook omdat de omstandigheden uitdagend zijn. Ik blijf problemen ondervinden met deze omstandigheden: een sterke stroming, in combinatie met een tegengestelde windrichting en dan ook nog eens een pittige diepte. En dit vooral ter plaatse van een duiker. Een van de vorige keren dat ik hier viste, dacht ik het lek boven te hebben. Maar vandaag begon ik weer helemaal op ‘nul’. Toch kwam ik ergens achter tijdens deze sessie en ik kan wel zeggen dat ik daarvan schrok.

 Om 5:10 sta ik aan de waterkant. Ik ben een beetje gespannen en zenuwachtig, omdat er hier behoorlijk wat karper aanwezig is. Er is geen vangstgarantie, maar er is wel degelijk een zeer grote kans om karper te vangen! Ik gebruik, vanwege de sterke stroming en dergelijke, een snel zinkende onderlijn. Op deze manier hoop ik de valse aanbeten te kunnen verminderen. Ik gebruikte al andere, zinkende onderlijnen, maar toch vind ik deze vaak niet voldoen aan mijn eisen. Door overleg te plegen met een collega visser, kreeg ik de tip om een ander merk en soort onderlijnmateriaal te proberen. Deze had, tot op zekere hoogte, de gewenste uitwerking.

Ik maak drie voerplekken. Meer maak ik niet omdat ik aan een redelijk drukke weg zit en mensen mij kunnen zien, maar ook omdat deze drie plekken absolute hotspots zijn. De ervaring leert ook dat op deze drie plekken volop actie is. Vooralsnog is er geen noodzaak om meerdere en andere voerplekken te maken.

Het is 5:30 en mijn pennetje staat pal in het midden van de duiker. Mijn aas wordt bij het plaatsen meegenomen door de stroming, een stukje de duiker in. Ik zorg ervoor dat het pennetje net voor de ingang van de duiker blijft ‘hangen’. Dit vergt enig gepriegel, maar we komen er wel ;-). Het aas ligt nu onder de duiker en mijn pennetje erbuiten. Prima! Al snel registreert mijn pen actie onderwater, maar toch duurt het nog 20 minuten voordat de eerste, echte aanbeet zich aandient. En dan ook nog eens aan de andere kant van de duiker: de pen stijgt licht, zakt dan bijna onder, stijgt weer iets en zeilt daarna de diepte in. Een klassieke aanbeet. Ik geef een haal, de vis neemt een korte sprint en de hengel veert weer in de oorspronkelijke strakke staat. Gelost(1). Ik vloek wat, maar ik maak me verder niet zo druk, want er komt vast en zeker nog een kans! En ach, het lek had ik toch al boven? Ik zag deze losser als een toevallige. Hoe fout kan een visser soms zitten…

Ik voer wat bij. Ik voer hier eigenlijk continue bij. Dit vanwege de sterke stroming en ik vis met partikels. Klein en flexibel spul. Ook is er gewoon veel vis aanwezig waaronder brasem. Ik denk dus dat bijvoeren essentieel is op deze stek om de vissen hier te houden.

Afijn, ik voer wat bij en ga weer naar de andere kant van de duiker. Daar duurt het niet lang, of de pen zakt weg. Ik wacht…21,22,23…tel ik en ik geef een haal. Yes! Hangen! Ik houd de vis kort vanwege de aanwezige leliebladeren. De slip tikt geen enkel moment. De hengel en het nylon doen al het werk. Binnen 5 minuten ligt er een prachte polderrammer in het net. Ik schat zo’n 65 cm. De vis krijgt snel de vrijheid weer terug.

Ik voer weer bij en schuif op naar een andere voerstek. Deze ligt tegen een vuilbalk aan. Een hoop rommel ligt hier altijd en deze stek heeft mij de grootste vissen opgeleverd in dit gebied. En weer, lang hoef ik niet te wachten. De pen schiet weg als een vuurpijl, maar dan omgekeerd: richting de bodem van het water in plaats van de lucht in. Ik schrik me echt rot en geef de hengel een haal. Ik haak een flinke vis! De vis wil onder de vuilbalk door. Dat mag. Een kwestie van de top van de hengel onderwater houden en je sleept de vis zo weer terug. Hetgeen ook lukt. De vis scheert langs mijn eigen oever en ik voel de brute kracht van deze vis. En dan veert mijn hengel weer terug…. Gelost(2). Ik begin mij nu enigszins zorgen te maken. Hoe kan het toch dat ik hier zo vaak vissen los? Ik begin te twijfelen aan mijn haken. Bijna alle van het merk ‘Gamakatsu’. Veel negatieve berichten hoor ik niet over dit merk. En dat is ook mijn eigen ervaring: alles behalve negatief, omtrent de haken dan. Toch moet ik zeggen dat, na controle, de uiterste punt van de haak verbogen is… Ik schrik hiervan omdat ik deze haak niet eerder gebruikt heb. Ik knoop een nieuwe onderlijn aan de hoofdlijn en ik loop weer richting duiker. Ik heb de haak getest via de ‘nagel proef’. Voelt scherp aan. Ik plaats mijn pen voor de duiker. Ongelofelijk: de pen zeilt weer weg. Ik wacht af..21,22,23….ram! Ik haak weer een karper! En keurig in de bek. Hoe ik dat weet? Na de aanslag oefen ik een ontzettende druk uit op de vis. Deze komt snel aan de oppervlakte en zo kan ik zien hoe de vis gehaakt is. De vis neemt toch een sprint en de hengel veert, wederom, in oorspronkelijke staat terug… Dag karper… Gelost(3). Ik controleer de splinternieuwe haak aan de onderlijn: kromgebogen uiterste punt. Ik begin het nu echt heel erg zat te worden en begin mij hondsberoerd te voelen. Heb ik pech? Is het toeval? Ik weet het niet meer.

Ik knoop een nieuwe onderlijn aan de hoofdlijn. Weer. Ik plaats het zaakje, weer, voor de duiker. Na tien minuten een aanbeet, maar hij zet niet door. Ik wacht even af alvorens ik de boel binnenhaal. Na vijf minuten wachten haal ik de boel binnen, maar ik zit vast. Na enig trekwerk trek ik de zaak los. Controle haak: kromgebogen uiterste haakpunt….. Na elk voorval (gehaakte vis en weer gelost) controleer ik de haakpunt. Na elk voorval blijkt er iets mis te zijn met de haakpunt. HOE KAN DAT? Ik trek bijna de haren uit mijn kop van ellende… Ik knoop er maar weer een nieuw onderlijntje aan. Met nieuwe haak. Tja, het wordt wat eentonig nu: aanbeet, aanslaan, korte sprint en gelost(4).

Ik heb nog een redder in nood. Deze redder in nood heeft mij vorig jaar ook geholpen. Ik verwacht nu heel veel van deze redder in nood. REDDER IN NOOD: HELP MIJ! Mijn allerlaatste mogelijkheid, want ik vertrouw geen enkele haak meer.

Ik knoop een nieuwe onderlijn met een Owner haak. De Carpliner. Een haak met een ietwat vreemde vorm, maar met een sublieme kracht! Op dit moment mijn ultieme redder in nood. En dat zal blijken ook. De onderlijn is aangeknoopt en ik zeul mijn lamlendige lichaam naar een voerstek. Vertrouwen is er niet meer, vandaar het lamlendige... Ik had gevoerd bij een groot lelieblad. Deze valt op te midden van al die andere, kleine leliebladeren. Deze voerstek ligt op vijf meter afstand van de voerplek bij de vuilbalk. Toch leg ik mijn pennetje eerst bij de vuilbalk en ondertussen wil ik het grote lelieblad in de gaten houden. Misschien zie ik er wat activiteit. Ik kijk naar mijn pen en zie opeens dat grote lelieblad tegen mijn pen aandrijven. Wat is dat nu weer. Ik begin te denken: misschien ligt er wel een karper op die voerstek en omdat karper nogal bruusk tekeer kan gaan, vermoed ik dat het lelieblad slachtoffer is geworden van dat bruuske karper geweld. Ik waag het erop. De pen verplaats ik naar de stek waar ooit dat grote lelieblad stond. Op nog geen 20 cm. uit de kant. Ik wil een kop koffie inschenken, maar daar krijg ik geen tijd voor: de pen zakt langzaam weg, stijgt weer, maakt een kleine cirkel in het water en duikt daarna onder. Ook dit is een klassieke aanbeet. Ik geef een haal en haak een flinke karper! Zal ik het halen? Ik zie al snel dat de karper niet vals gehaakt is. Ik zie ook al snel het formaat van deze vis en dat stemt mij blij! Maar toch, de kracht die deze vis ontwikkelt lijkt niet te horen bij de grootte van de vis. Minder dan verwacht. De vis vecht voor wat hij/zij waard is. Na een paar woeste uithalen ligt de vis in het net. Eenmaal op de kant bekijk ik de vis. De vinnen zijn klein. Het lijkt wel of de vinnen van deze vis langzaam vernietigd worden door een of ander virus.

Aangevreten vinnen...

Ik denk dat ik deze vis hier al eerder heb gehaakt en gevangen. Niettemin ben ik ontzettend blij, want de Owner haak heeft mijn dag gered.

Ondertussen is het 12:00 en wordt het al flink warmer. Ik denk er over na om het voor gezien te houden, maar wil nog eventjes beide kanten van de duiker proberen. Na een uurtje ‘ heen en weren’ tussen beide kanten van de duiker, weet ik toch nog een mooie karper te verschalken. 

Na deze vangst valt alle activiteit weg en om 13:30 houd ik het voor gezien.

Vier lossers en drie vangsten(oja, ook nog 2 brasems). Wat een belachelijke sessie en ik heb weer een hoop stof om over na te denken…

Groet,

Dale