zondag 17 augustus 2014

Hollandsche Capriolen



Hollandsche Capriolen.

Zondagmorgen, 4:45.
De wekker gaat. Ik bedenk mij dat dit  weleens mijn laatste sessie van het seizoen zou kunnen worden. Binnen enkele dagen is mijn vakantie voorbij en begint er ook weer een nieuw schooljaar….En juist daarom besluit ik het mijzelf vandaag eens lekker moeilijk te maken.
Al vaker heb ik het over dit water gehad, ook wel ‘Het Water Waar Geen Hond Komt’ genaamd. Het zijn vaak taaie omstandigheden om in te vissen; een zeer open gebied, vaak harde wind, hoge walle kanten(als je op sommige plekken in het water valt heb je serieus een probleem), dikke, brede rietkragen en het is gewoon een flinke slok water, dus veel loop- en speurwerk. Ook zijn dit tevens de belangrijkste ingredienten om recreatievissers te weren. Vissers die niet meer dan 1 stap uit hun auto willen doen(en gelukkig zijn dat er veel…), hebben hier geen donder te zoeken.
Al deze ‘lastige’ ingredienten maken zo’n water bijzonder interessant voor mij. Elke vis die je hier vangt is gewoon een ‘bonusvis’. Meestal kost het mij toch wel een mentale voorbereiding om op dit water te gaan vissen. Regelmatig heb ik hier dikke kilometers gelopen/gespeurd, voerplekken gemaakt, om uiteindelijk met de staart tussen de benen weer huiswaarts te keren. Totaal afgemat en verslagen door de zoveelste blank op dit water. Maar toch, dit watertje zal ik blijven koesteren. Eigenlijk is het gewoon een parel tussen die landerijen, die soms een geheimpje bovenwater prijs geeft, om vervolgens weer weken lang een teruggetrokken houding aan te nemen. De visser dikwijls reddeloos verloren achterlatend…… Gelukkig heb ik hier toch wel enige succesjes geboekt…
6:15.
Ik ben op de stek gearriveerd. Zoals verwacht waait het flink en de wind staat ook vol in de lengterichting van de sloot. Dat wordt bikkelen. Ik maak mijn voerstekken, 6 stuks in totaal. Hier en daar vind ik wat open plekjes tussen het riet. Ook belangrijk dat er geschept kan worden bij een eventuele vangst. Sommige stekken kan je bevissen, maar daar is het weer onmogelijk om de vis te kunnen scheppen. Zorgvuldigheid is hier dus geboden!
Bij de meeste aangevoerde stekken moet je je best doen om het pennetje te kunnen zien. Vaak moet je jezelf in allerlei bochten wringen om nog een oranje, rood of geel puntje in het zicht te houden. Dan heb je nog de wind die fijn met je nylon gaat spelen, maar ook volle vat heeft op de rietkragen. Nee, hier vissen is geen kinderspel!  Er zijn, gelukkig, een aantal stekken die je makkelijker kunt bevissen. Om die reden maak ik een voerplekje die er op het eerste gezicht niet interessant uitziet. Het is gewoon een kaal stukje water waarbij je vrij zicht hebt op je pennetje, vrij van riet.  Hier kan je eventjes bijkomen, maar toch ook je pennetje eventjes te water laten. Je weet maar nooit….
Om 8:15 kom ik dus aangelopen bij deze stek. Het zal mijn eerste bak koffie worden sinds aanvang van deze sessie. Ik leg mijn pennetje op de voerstek. De thermosfles, gevuld met koffie, tover ik tevoorschijn. Ik schenk mijzelf een lekker bakkie in en draai een shaggie. Twee slokken koffie. Twee slokken koffie is mij gegund. Ik zie de pen, die net nog vrolijk meedeinde op de golven , als een speer wegschieten. En dat op nog niet eens een meter uit de oever. Ik geef de hengel een volle haal de lucht in. Bam!! Hangen! Ja, dit voelt als een degelijke vis. Ik bedenk mij , onder het drillen, dat het nog best vroeg is. Wat kan deze dag nog meer in petto hebben? Nee, Dale, maak je maar geen illusies op dit water…
Na een minuut of 7 is de vis zover om geschept te worden. Zo! Ik zie een prachtige polder torpedo in het net liggen. Wat een prachtige vis! Voor mij is dit den Oerhollandsche visch; slank, wild, grof, ruw. Hier doe je het nou voor… 74. cm geeft de duimstok aan.



Slechte foto...helaas....


De adrenaline zorgt ervoor dat ik geen juiste foto’s maak. Prutser. Maar de aanbeet en de daaropvolgende vangst van deze vis maken het meer dan goed. Eerlijk gezegd, die foto’s interesseren mij geen zak. De geschoten plaatjes zitten juist in mijn hoofd en niemand die mij dat kan afnemen. De vis gaat weer terug het water in. Ik geniet nog eventjes flink na en voer weer wat bij. Zo, nu eerst eventjes relaxed mijn koffie opdrinken. De dag kan nu al niet meer stuk.






Donkere wolken. Donkere wolken pakken zich samen boven mijn hoofd. Snel mijn regenpak aantrekken. Gelukkig, net op tijd want de ‘hel’ breekt los. Nagenoeg onophoudelijke stortbuien. Mijn regenpak kan het niet aan. Ik glijd bijna van voerstek naar voerstek. Mijn schoenen zijn nu eerder modderklompen geworden. Ieder weldenkend mens haalt het niet in zijn/haar hoofd om nu buiten te zitten. Ik wel. Want, ik weet dat er altijd nog een kans bestaat dat die ene, nog grotere karper zich onaangekondigd kan aandienen. Ik sjok, telkens weer van voerstek naar voerstek. Mijzelf afmattend. De regen stort van 8:30 tot 13:30 onophoudelijk op mijn hoofd. De wind raast over het water. Hollandser kan het bijna niet. En het pennetje heeft in al die tijd geen onderwaterleven meer geregistreerd. Het is mooi zo. Mijn buit is binnen

Groet,
Dale


4 opmerkingen:

Peter Linzell zei

Hoi Dale,

Wat zit jij lekker in je vel. Als vaste bezoeker van Mdpok is dat voor mij 100% duidelijk. Je hebt belangrijke keuzes gemaakt, en het succes daarvan druipt van het scherm. Ga zo door!

Groeten,
Peter

Michael zei

Heerlijk dit Dale. Het is gewoon gaan voor die moeilijke vis of moelijke stek of iets anders moeilijks... als het maar niet te makkelijk is en als het weer dan ook nog moeilijk doet (vooral harde wind), juist dan is de vangst nog mooier. Op dat moment is het formaat en een foto eigenlijk niet belangrijk. Als het maar voldoening geeft in de beleving.
Prachtig omschreven en voor mij weer een bevestiging dat ik niet de enige lijp ben die dit juist zo leuk vind.

Groeten, Michael

Hans.Koeslag zei

Er is haast niet mooiers dan een wijds landschap dampend gier en huilend nylon.
En de grof brute polderbeukers stampen maar door.

Hans

Hans.Koeslag zei

Er is haast niet mooiers dan een wijds landschap dampend gier en huilend nylon.
En de grof brute polderbeukers stampen maar door.

Hans