Zonder verwachting, boven verwachting.

Nee, ik heb gisterochtend niets gevangen, maar dat had zomaar eens anders kunnen aflopen.

Daar is dan het moment. Het moment om een pennetje te kunnen laten zakken. De laatste 2 weken schiet het penvissen flink door mijn hoofd. Ik ben bezig om het juiste moment af te wachten.
De hengels zijn in orde gemaakt, vers draad op de molen, ingevroren aas wordt ontdooid en haken zijn gecheckt.

Zaterdagochtend, 5:30. De wekker gaat af. Ik word moeilijk wakker. Mijn viskloffie had ik al klaargelegd. Het is koffiezetten, spullen pakken en gaan. Het voorbereiden loopt gesmeerder dan ik had verwacht en ik ben al vlot op weg naar de stek.

Ik stap uit mijn kleine autootje en neem de geur van de natuur flink in me op. Heerlijk! Vandaag ga ik vissen zonder verwachtingen. Ik ben al blij dat ik kan vissen....

Ik maak wat voerplekken rond duikertjes en afgestorven rietplukken. Je kan de wortels van die rietplukken duidelijk onder water zien en daar gaat ook het meeste van mijn aandacht naar uit...
Ik begin ook met vissen tussen die afgestorven rietplukken. Ik zit op mijn onthaakmat, met het pennetje op amper 50 cm. uit de kant en een heerlijk bakkie koffie naast mij, op mijn voerbak. Ja, dit is echt genieten! Ondertussen speur ik het water af naar activiteit van karper. Er is wel activiteit van vis, maar dat is voornamelijk van kleiner grut. Langzamerhand zie ik activiteit van ander vis. Ik spot wat langzaam verplaatsende aasbellen.... Karper, giebel, brasem; het zou een van deze drie moeten zijn. Het zorgt er wel voor dat ik scherp blijf, want er wordt ge-aast. Aan de overkant van het water zie ik plots een karper foerageren. Nu wordt het pas echt interessant!! Volledige alertheid wordt gevraagd. Vorig jaar haakte ik hier een karper, die zo'n snelheid en kracht genereerde dat mijn hengel volledig dubbelklapte. Ik schrok ervan. De karper lostte toen de haak.... Die aanbeet vergeet ik nooit meer.

Nu dus, 8:15(net zoals vorig jaar!!) Ik kijk naar mijn pen en uit het niets zie ik twee twijfelende tikken... De pen gaat schokkend onder, komt snel weer boven en dreigt dan definitief te vertrekken... Ik geef een haal, maar sla volledig mis; te vroeg! Mijn hart bonst in mijn keel. Er is een maiskorrel van de hair af. Ik rijg met trillende handen weer een nieuwe korrel op de hair. Ondertussen een dikke boeggolf die vertrekt vanaf mijn voerstek... Shit!! Ik weet wel beter, maar toch plaats ik mijn pennetje weer op dezelfde plek.... Nu kan ik plots, naast mijn pennetje, een ontzettend grote, lichte vlek onderscheiden. Een karper die zich eventjes zijdelings draait? Het zou kunnen want het is hier langs de kant 40 cm. diep. Helaas, mijn haakaas wordt niet opgenomen...

De spanning die ik voelde was ongekend. Het duurde een tijdje voordat ik die spanning weer onder controle had. Ik verplaats mij naar andere voerstekken, maar die leveren niets op. Toch zie ik opeens weer lichte deiningen in het water, vanaf de voerstek die mij bijna de eerste karper opleverde. Ze zitten er dus nog steeds! Ik sluip richting de voerstek en plaats mijn pennetje voorzichtig weer in het water. Helaas, er gebeurt niets. Ik blijf hier een uur zitten, maar langzaam steekt de wind wat op. In het verleden heb ik geleerd dat, zodra de wind komt opzetten, de activiteiten van vriend karper op deze stek tot nul wordt gereduceerd.... Ook nu is dat het geval.
Het is 11:30 en ik besluit te stoppen. De activiteiten van karper waren boven verwachting en ik tel af tot het moment dat ik weer een pennetje kan laten zakken.....

Groet,
Dale