Schaken

Voor mij geen visserij in deze periode meer.


Toch heb ik mij achter de oren gekrabd, de laatste paar dagen. Vooral met die hoge temperaturen en stevige wind. Nee, ik kon mijzelf er niet toe zetten. Ik wacht rustig af tot het (vroege) voorjaar..;-).

Wat heb ik dan wel gedaan de afgelopen tijd? Simpel; school, school, nog een beetje school en als toetje.....school.

Net zoals elk jaar heeft het schaakvirus ook weer toegeslagen. Ik neem weer deel aan het Tata Chess Tournament( vroegah het Hoogoven Toernooi genaamd, maar ook het Corus Toernooi is niet geheel onbekend). Een schaaktoernooi dat 1500 enthousiaste schakers op de been brengt. Het leuke van het meedoen aan dit toernooi is, dat je nogal eens een grootmeester tegen het lijf kan lopen. Iets wat niet zo snel gebeurt met prof voetballers. Spelers van mijn club, die ook jaren geleden meededen, hebben weleens een mooi avondje beleefd met de zeer excentrieke schaakgrootmeester Manuel Bosboom. Helaas voor mij was ik toen al naar huis. De volgende dag was ik daar toch wel blij mee, toen ik de kleine ogen van mijn maten zag. Het was, tja, erg vroeg geworden terwijl er wel weer geschaakt diende te worden...

Het meedoen aan zo'n toernooi brengt altijd erg veel spanning met zich mee. Ik ben prestatie gericht, maar wil toch ook altijd genieten. Deze gevoelens staan gelijk aan mijn gevoelens voor de karpervisserij. Voorbereiding is niet altijd mijn beste kant geweest, maar ik doe altijd wel iets voorbereiding. Dus, de theorieboeken over openingen zijn weer geopend, het schaakbord ligt weer op tafel en er wordt getracht het een en ander in het hoofd te krijgen. Ik vind dat een leuke bezigheid.

9, 10 en 11 januari gaat er geschaakt worden. En ik heb er zin in!!

Rest mij niets anders dan een ieder mooie dagen toe te wensen en in het bijzonder wens ik een geweldig 2015!

Groet,
Dale

Succesvolle periode..

Succesvolle periode; hoogtepunten en dieptepunten.

Het einde van mijn visseizoen nadert. De temperaturen zakken en mijn opleiding gaat nu weer al mijn aandacht opeisen.

 Ik heb veel en vaak gevist vanaf eind juli, met wisselende resultaten. Toch overheersen bijzonder mooie vissessies met vangsten die ik nooit meer zal vergeten! Ik kan ook mededelen dat ik nog nooit zoveel vissen heb gevangen in een voor mij korte periode. Ik geloof dat ik meer dan 30 karpers heb gevangen vanaf eind juli tot een week of 2 geleden. Drie sessies waarbij ik 5 karpers per sessie heb gevangen, terwijl ik een sessie(de dag daarvoor) daarvoor niks ving …op dezelfde stek. Ik doe een poging om er nu een mooi verhaal van te maken. Het was simpelweg onmogelijk om elke sessie te verslaan; te druk met het vissen op zich ;-). Ook moet ik vertellen dat die periode mijn sociale leven heeft aangetast. Vanaf het moment dat de schoolvakantie begon, heb ik mij 100% gericht op mijn hobby en gezin. Het leven van een visser kan soms behoorlijk eenzaam zijn. Ik moet dat de volgende keer wat beter verdelen…. Maar ja, je bent een visser of niet….

Eind juli, 3 weken vakantie.

Mijn eerste, echte vissessie staat gepland. Een afspraak met Hans Koeslag was snel gemaakt. Een dag daarvoor had ik de te bevissen stek voor het eerst ontdekt en de stek barstte werkelijk uit haar voegen van de karper. Ik heb hier eerder al een verslag over geschreven.

Deze sessie eindigde in 12 karpers voor Hans en 5 karpers en wat ander spul voor mij. Ik lostte die sessie de grootste van de dag. Een vis die ik niet snel kon afremmen en waarbij de haak mij op een gegeven moment langs de oren vloog. Die lossers vormden de rode draad in mijn visserij en heeft mij ook vele dieptepunten bezorgd, waarbij ik mijzelf telkens moest afvragen waarmee ik bezig was.

De ogenschijnlijke oplossing lag nabij…

1 van de 12 voor Hans...

Een paar dagen later ging ik met mijn jongste dochter naar deze stek. Ze wil altijd graag met mij vissen tijdens vakanties. Deze stek gaf haar de kans om eens echt kennis te laten maken met karper, die ze zelf kon gaan vangen. Dit omdat er ook veel kleine karpers rondzwemmen. Het lukte dan ook; 5 karpers voor mij en 3 voor haar. Dit in een tijdsbestek van 3 uur. Ongekend.

Dochter lief met een karper...

Hierna brak er een tijd aan voor mezelf. Zelf op pad, geen verantwoording hoeven afleggen, uitpluizen, uitzoeken. Ik besloot een bekende stek te bezoeken waar ik in het verleden mooie vissen heb gevangen, maar de zware jongens heb gelost. Ook hier heb ik eerder al een verslag over geschreven. Ik besloot 3 sessies achter elkaar te vissen op deze stek. De eerste sessie eindigde in een dieptepunt; Ik kreeg 2 kansen. Ik had mijn pennetje voor een duiker liggen. Langzaam  verdween mijn pen onderwater. Ik sloeg aan en haakte een zak aardappelen. Zwaar en tergend traag besloot deze vis het ruime sop te kiezen. Op het moment dat de slip van de molen zijn werk moest gaan doen, schoot de haak (weer) langs mijn oor. Kotsmisselijk werd ik ervan. Op dit moment besloot ik dat er iets moest veranderen aan mijn techniek. Ter plekke knoopte ik een andere onderlijn met een haak die ik nog niet vaak had gebruikt. Ik vermoedde dat ik te zwak aansloeg en ook dit moest ik dus aanpassen. Deze veranderingen resulteerden in een karper van 71 cm. later op de dag. Een pleister op de wonde.

Pleister op de wonde...

 Ik wist nog niet dat ik het grootste probleem van de lossers nu had opgelost.

Weer een dag later. Dezelfde stek. Ik maak mijn gebruikelijke voerstekken. Een sessie die mij uiteindelijk 3 karpers opleverde. Nu begon ik ook het belang van mijn doorgevoerde veranderingen te merken. Geen lossers meer! Elke aanbeet werd verzilverd. Maar….nog steeds zat die geloste zak aardappelen in mijn hoofd. Ik besloot de dag hierop weer te vissen op deze stek. Ook hier heb ik al eerder een verslag over geschreven.

Deze sessie leverde mij 5 karpers op. Een absoluut hoogtepunt op deze stek. Ook had ik mijn pb op dit water verbeterd  met een karper van 83 cm. Ja, mensen, ik ben nog steeds geen ponden jager en zal dat ook nooit worden. De momenten voorafgaande aan deze aanbeet waren een van mijn meest zenuwslopende;

Ik zie vier grote vissen onrustig over mijn voerstek schuiven. Duidelijk te zien, want het water is redelijk helder. Ik schrik mij werkelijk een ongeluk! Ze vreten mijn kleine voerstek helemaal schoon. Nooit eerder heb ik zo’n situatie meegemaakt. Voorzichtig plaats ik mijn pennetje tussen al dat geweld. Regelmatig wordt de pen en mijn nylon beroerd. Nu komt het erop aan; het juiste moment uitkiezen om aan te slaan. Ik zit er met mijn neus bovenop. Regelmatig schuift de pen weg, maar in mijn ogen geen aanbeten. Dan, na 10 lange minuten wachten, zie ik de pen licht opsteken, zakken, trillen. Dan verdwijnt de pen rustig onder water. Ik denk; Dit is ‘m!! Ik geef een haal en zie onder water een grote vis kantelen. Ja! Ik heb de vis keurig in de bek gehaakt. 

Fantastische vis...

Duidelijk; een vis die al mijn hopeloze avonturen goed heeft gemaakt.

Na deze monstersessie besloot ik deze stek even te laten voor wat het was, want het weer sloeg om. Ik richtte mijn pijlen voor eventjes op ‘Het Water Waar Geen Hond Komt’. Een stek die afmattend kan zijn voor een visser, vooral als je er ook nog eens niet vangt. Helaas komt dit op regelmatige basis voor, maar de schoonheid van deze stek maakt veel goed.

In de ochtend vang ik ook hier een buitengewoon mooie vis. Het is nog maar 8:15 als deze vis zich aandient. Een prachtige polderknaller van 75 cm. Hiervan heb ik een klein stukje dril gefilmd en op mijn blog gezet. De verdere sessie verliep stroef en met veel regen. Echt op z’n ‘Hollandsch.’

Polderrammer....

Ik vis hierna nog een enkele sessie op dit water, maar ik krijg ze niet te pakken. Plannen worden gemaakt om een nieuwe stek te bezoeken. Deze stek heb ik gespot onder het rijden naar mijn werk.

Ik plan een volgende sessie in op dit, voor mij,  nieuwe water.

Veel potentie!

Een paar dagen later arriveer ik rond 6:00 op de stek. Helaas begint het werkelijk te spoelen van de regen tijdens het maken van de voerplekken. Ik maak de voerplekken vlot en duik daarna de auto in om even te schuilen. Na een uur klaart het op. Ik pak mijn spullen en loop naar de eerste voerplek. Hmmm, ik zie drie flinke karpers tussen de lelies aan de oppervlakte happen. Duidelijk geinteresseerd in oppervlakte aas. Stom, ik heb niets drijvends bij me. Ik ga mijn voerstekken met bodem aas  toch maar af. Helaas, niets. Na verloop van tijd loop ik naar een andere voerstek. Ik hoor en zie een vis in de kant slurpen. Voorzichtig loop ik erop af. Ik zie een gigantische karper rustig van de kant zwemmen. Deze haalt met gemak de 30 pond. Ook nu weer schrik ik mij een hoedje. Ik gooi mijn aas in de baan van zijn/haar zwemrichting, tegen beter weten in… Het aas valt 50 cm. voor de neus van de vis. De vis duikt op het aas af…even zie ik de vis niet meer. Mijn pen krijgt een felle tik, maar daarna zie ik de vis aan de overkant weer aan de oppervlakte verschijnen…. Het leek of de interesse er was, maar het opnemen van het aas werd op het laatste moment toch afgeblazen. Dieptepuntje omdat je als visser op alles moet zijn voorbereid. Ik was dat niet, getuige het gemis aan drijvend aas.

Later op de dag los ik een karper tijdens het peilen notabene…. Tja, ik had er weer een andere haak op gezet. Ook hier heb ik nog een enkele sessie gevist met Hans. Helaas zonder resultaat.

Tijdens een van de sessies op dit water  met Hans, besloten wij naar de stek te gaan waar wij zoveel karper vingen. We hadden nog krap 4 uurtjes te gaan. Toch ving Hans er weer een stuk of 5 en bij mij bleef de teller op 3 staan.  Op dit water heb je een paar stekken waar het niet dieper dan 30 cm. is. Hierdoor kon ik de aanbeten gewoon zien aankomen; ik zag drie, kleinere karpers rustig rondzwemmen. Ook nu legde ik het aas in de te verwachten zwemrichting. Binnen enkele seconden zag je de karper je aas oppakken en weg zwemmen met bijbehorende actie op je pen. Prachtig! Het is hier een bonte verzameling aan karpers. Klein, groot,dun, dikker. Interessant; Hans zag tijdens deze sessie een karper van rond de 80 cm. Die nam geen genoegen met het door ons gebruikte aas...

Inmiddels is mijn vakantie voorbij. Toch bleef er  nog voldoende tijd over om te vissen, omdat de school nog niet was begonnen.  In mijn vakantie had ik nog kennis gemaakt met nieuwe collega’s en clienten. Tijdens de rit naar mijn nieuwe werklocatie toen, viel mijn oog op een stek die ik jaren geleden eens bezocht had. Helaas was deze stek toen al gauw niet te bereiken door werkzaamheden van het waterschap. Nu werd het weer eens tijd om daar een sessie te plannen.

Het is in de eerste week dat mijn vakantie voorbij is. Ik sta al vroeg aan de waterkant van deze, wederom, nieuwe stek. Ik maak wat voerplekjes her en der. Wat losstaande rietplukken en  een wallekant waarbij veel wildgroei laag over het water hangt, trekken mijn aandacht in het bijzonder. Niet zo gek, want al snel hoor ik een karper smakkend onder dat wildgroei. Ik strooi wat drijvend aas in de directe nabijheid van de smakkende vis. Het spul wordt met rust gelaten. Toch maar weer verder op het bodem spul.

De pen staat mooi tussen al die losstaande rietplukken. Na een halfuurtje kruipt de pen onder water. Ik geef een haal en haak een karper! Een beste ook, dacht ik. Ik krijg de vis maar met moeite dichterbij. Ondertussen blijft de vis maar kolken. Ik vermoed dat ik de vis in de staart heb gehaakt. De vis besluit dan een woeste run te creeeren. De haak schiet los. Zonde, maar het geeft mij hoop voor een volgende vissessie. Die is er al de volgende dag, maar dan wel met mijn jongste dochter. Een werkelijk sensationele sessie stond ons te wachten...

We arriveren later dan dat ik gewend ben op de stek. Dit komt omdat ik de jongste bij me heb. Hoewel ze graag ‘net zo vroeg als papa’ wil vissen, wil ik haar dit (nog) niet aandoen. Rond 8:00 zijn we aanwezig. Snel de voerplekken gemaakt. Ik laat mijn dochter lekker op de onthaakmat zitten. Veel te zitten bleek er niet.... Ik vang 4 karpers en Robyn vangt er 1. 

Eerste klas dikzak...

Robyn ook blij...

Ook hebben we er 1 gelost en 5 minuten voordat we zouden stoppen heb ik een aanbeet gemist. Op dat moment was ik heel even met de hengel van mijn dochter bezig. Ik kon mijn pennetje eventjes niet in de gaten houden. Toen riep mijn dochter dat mijn pen onder was. Ik keek, zag geen pen meer, maar zag wel mijn draad straklopen. Helaas, te laat. Het hadden er dus 7 kunnen zijn. Ongelofelijk. En dit allemaal in een tijdsbestek van 4,5 uur.  Met deze sessie wordt de aandacht voor de volledige 100% op deze stek gevestigd. Ik besluit dan ook om voorlopig alle bruikbare vistijd hier door te brengen.

Enkele dagen later. Ik arriveer weer vroeg op deze stek. Nu wil het niet zo vlotten. Ook andere weersomstandigheden. Het is 10:15. Ik begin te twijfelen of ik wel  goed zit hier. Dan zie ik de pen wegschieten. Ik geef een felle haal. Ja, ik haak een karper! En een mooie ook; 81 cm. gestroomlijnde schub. 

Wat een torpedo....

Zonder twijfel  een van de mooiste vissen die ik ooit heb gevangen. Na deze vangst valt de boel hier weer stil voor vandaag. Enkele dagen later vang ik hier weer een karper. Beduidend kleiner, maar toch ook weer een hele mooie. En ook weer 10 minuten voordat ik wilde stoppen.

Tussendoor ook op deze stek weer gevist met mijn jongste dochter. De buit was 2 karpers op mijn hengel en 2 lossers op de hengel van mijn dochter. Dit was dan ook de definitieve ‘haak test’...

Een paar dagen geleden stond ik weer op deze stek. Het lijkt erop dat de karpers zich langzaamaan aan het verplaatsen zijn richting ander water. Het is een stuk rustiger. Maar toch....het is weer 8:15. Ik loop naar een nieuw voerstekje. Er staat een lichte trek in het water. Het is 1,5 meter diep op deze stek. Langzaam wordt mijn pennetje lichtjes meegenomen door de trek en de wind. Het pennetje zakt hierdoor net onder het wateroppervlak. Ik besluit het pennetje weer rustig terug te slepen naar waar ik ‘m kon zien. Dat lukt, maar de pen lijkt toch iets te versnellen onder water. Ik snap er geen zak van en ik sla aan voor de zekerheid. Mijn hengel klapt dubbel. Daar is weer die zak aardappelen... Het lijkt alsof ik vast zit, maar dan...tergend langzaam voel ik beweging aan de andere kant van het nylon. Dit moet gewoon de buffel zijn waar ik al jaren van droom... Maar al snel  schiet de haak los. Dat krijg je dus als je twijfelachtig aanslaat. Ik besef nog niet echt wat mij is overkomen zojuist. De rest van de dag gebeurt er niets meer...

Tussen al deze bedrijven door ben ik ook een keer bij Hans geweest. Ook dit was een bijzondere sessie. Ik ving hier 2 graskarpers op bodem aas. Het was zeker 8 jaar geleden dat ik een graskarper had gevangen. Hans ving  tijdens deze sessie 3 mooie karpers, waaronder een oude, bekende spiegel.

Hans met een mooie schub...

'Grassie...'

Ik kijk zeer tevreden terug op de afgelopen periode. Veel vissen gevangen in vaak toch goede omstandigheden. Veel bijgeleerd, aanpassingen her en der gedaan, genoten. Gewoon.....volle inzet!

Groet,

Dale

Te koop: CJW penhengel en Penn 440ss *UPDATE*

Te koop:

Te Koop: CJW penhengel met Penn 440ss molen(graphite huis). Vanwege niet op komen dagen van 2 kopers, nu een nieuwe prijs en opnieuw in de verkoop

Penhengel in absolute nieuwstaat. Prachtig 'geweven' blank.
Lengte: 3,60 m.
12 Fuji ogen
Paarse wikkelingen
Arbeidsvermogen: 1,5-1,75 lbs.

De kenners weten wel waar het om gaat.
Prijs: € 220,- voor de hengel. Inclusief molen wordt de prijs €260,-

De hengel gaat weg omdat ik hem nagenoeg niet gebruik en ik van langere penhengels houd. Ik houd van hengels die rond de 4,00 m. lang zijn. Doodzonde als er niets meer mee gebeurt.

Liefst ophalen. Bij verzending komen de verzendkosten bovenop de oorspronkelijke prijs.
Met vriendelijke groet,

Dale Neijzing.

Hollandsche Capriolen

Hollandsche Capriolen.

Zondagmorgen, 4:45.

De wekker gaat. Ik bedenk mij dat dit  weleens mijn laatste sessie van het seizoen zou kunnen worden. Binnen enkele dagen is mijn vakantie voorbij en begint er ook weer een nieuw schooljaar….En juist daarom besluit ik het mijzelf vandaag eens lekker moeilijk te maken.

Al vaker heb ik het over dit water gehad, ook wel ‘Het Water Waar Geen Hond Komt’ genaamd. Het zijn vaak taaie omstandigheden om in te vissen; een zeer open gebied, vaak harde wind, hoge walle kanten(als je op sommige plekken in het water valt heb je serieus een probleem), dikke, brede rietkragen en het is gewoon een flinke slok water, dus veel loop- en speurwerk. Ook zijn dit tevens de belangrijkste ingredienten om recreatievissers te weren. Vissers die niet meer dan 1 stap uit hun auto willen doen(en gelukkig zijn dat er veel…), hebben hier geen donder te zoeken.

Al deze ‘lastige’ ingredienten maken zo’n water bijzonder interessant voor mij. Elke vis die je hier vangt is gewoon een ‘bonusvis’. Meestal kost het mij toch wel een mentale voorbereiding om op dit water te gaan vissen. Regelmatig heb ik hier dikke kilometers gelopen/gespeurd, voerplekken gemaakt, om uiteindelijk met de staart tussen de benen weer huiswaarts te keren. Totaal afgemat en verslagen door de zoveelste blank op dit water. Maar toch, dit watertje zal ik blijven koesteren. Eigenlijk is het gewoon een parel tussen die landerijen, die soms een geheimpje bovenwater prijs geeft, om vervolgens weer weken lang een teruggetrokken houding aan te nemen. De visser dikwijls reddeloos verloren achterlatend…… Gelukkig heb ik hier toch wel enige succesjes geboekt…

6:15.

Ik ben op de stek gearriveerd. Zoals verwacht waait het flink en de wind staat ook vol in de lengterichting van de sloot. Dat wordt bikkelen. Ik maak mijn voerstekken, 6 stuks in totaal. Hier en daar vind ik wat open plekjes tussen het riet. Ook belangrijk dat er geschept kan worden bij een eventuele vangst. Sommige stekken kan je bevissen, maar daar is het weer onmogelijk om de vis te kunnen scheppen. Zorgvuldigheid is hier dus geboden!

Bij de meeste aangevoerde stekken moet je je best doen om het pennetje te kunnen zien. Vaak moet je jezelf in allerlei bochten wringen om nog een oranje, rood of geel puntje in het zicht te houden. Dan heb je nog de wind die fijn met je nylon gaat spelen, maar ook volle vat heeft op de rietkragen. Nee, hier vissen is geen kinderspel!  Er zijn, gelukkig, een aantal stekken die je makkelijker kunt bevissen. Om die reden maak ik een voerplekje die er op het eerste gezicht niet interessant uitziet. Het is gewoon een kaal stukje water waarbij je vrij zicht hebt op je pennetje, vrij van riet.  Hier kan je eventjes bijkomen, maar toch ook je pennetje eventjes te water laten. Je weet maar nooit….

Om 8:15 kom ik dus aangelopen bij deze stek. Het zal mijn eerste bak koffie worden sinds aanvang van deze sessie. Ik leg mijn pennetje op de voerstek. De thermosfles, gevuld met koffie, tover ik tevoorschijn. Ik schenk mijzelf een lekker bakkie in en draai een shaggie. Twee slokken koffie. Twee slokken koffie is mij gegund. Ik zie de pen, die net nog vrolijk meedeinde op de golven , als een speer wegschieten. En dat op nog niet eens een meter uit de oever. Ik geef de hengel een volle haal de lucht in. Bam!! Hangen! Ja, dit voelt als een degelijke vis. Ik bedenk mij , onder het drillen, dat het nog best vroeg is. Wat kan deze dag nog meer in petto hebben? Nee, Dale, maak je maar geen illusies op dit water…

Na een minuut of 7 is de vis zover om geschept te worden. Zo! Ik zie een prachtige polder torpedo in het net liggen. Wat een prachtige vis! Voor mij is dit den Oerhollandsche visch; slank, wild, grof, ruw. Hier doe je het nou voor… 74. cm geeft de duimstok aan.

Slechte foto...helaas....

De adrenaline zorgt ervoor dat ik geen juiste foto’s maak. Prutser. Maar de aanbeet en de daaropvolgende vangst van deze vis maken het meer dan goed. Eerlijk gezegd, die foto’s interesseren mij geen zak. De geschoten plaatjes zitten juist in mijn hoofd en niemand die mij dat kan afnemen. De vis gaat weer terug het water in. Ik geniet nog eventjes flink na en voer weer wat bij. Zo, nu eerst eventjes relaxed mijn koffie opdrinken. De dag kan nu al niet meer stuk.

Donkere wolken. Donkere wolken pakken zich samen boven mijn hoofd. Snel mijn regenpak aantrekken. Gelukkig, net op tijd want de ‘hel’ breekt los. Nagenoeg onophoudelijke stortbuien. Mijn regenpak kan het niet aan. Ik glijd bijna van voerstek naar voerstek. Mijn schoenen zijn nu eerder modderklompen geworden. Ieder weldenkend mens haalt het niet in zijn/haar hoofd om nu buiten te zitten. Ik wel. Want, ik weet dat er altijd nog een kans bestaat dat die ene, nog grotere karper zich onaangekondigd kan aandienen. Ik sjok, telkens weer van voerstek naar voerstek. Mijzelf afmattend. De regen stort van 8:30 tot 13:30 onophoudelijk op mijn hoofd. De wind raast over het water. Hollandser kan het bijna niet. En het pennetje heeft in al die tijd geen onderwaterleven meer geregistreerd. Het is mooi zo. Mijn buit is binnen

Groet,

Dale

Alles klopt.

Alles klopt.

Iets anders concluderen kan ik niet, na een knaller van een sessie gistermiddag/avond.

Ik ga eerst nog even terug naar de sessie van eergisteravond, want die vond plaats op hetzelfde water.

Het is 15:45. Ik heb mijn hengels in orde gemaakt voor een sessie op een water dicht bij mijn huis. Ik heb een in nieuwe staat verkerende Mitchell 410 aangeschaft. Deze popelt om onder de Boron/Grafiet van CJW te hangen, hetgeen ook gebeurt.

16:00. Ik sta aan de waterkant. Er is iets verandert aan dit water, zie ik direct. Er ligt een ongelofelijke hoeveelheid aan waterplanten op het eerste gedeelte van de sloot waar ik wil vissen. Al het riet aan de overzijde van de oever is weggemaaid. En het water is ook een stuk helderder geworden dan ik gewend ben. Ik houd niet zo van helder water… Tot mijn verbazing zie ik grote(en veel!) karpers aan de oppervlakte, flink door die waterplanten heen rossen. De karpers lijken wel te ravotten met elkaar. Leuk schouwspel, maar ik heb geen drijvend aas meegenomen. Overkomt mij wel vaker.

Ook moet ik zeggen dat ik nog nooit zoveel karper in deze sloot heb gezien. Je weet bijna niet waar je moet beginnen. Er ligt dan ook gevaar op de loer; besluiteloosheid. Ik herpak mijzelf en maak enkele voerplekken. Binnen 10 minuten zie ik al flinke activiteit op mijn eerste voerplek. Door het heldere water zie ik dat een flinke karper mijn voerplek aan het slopen is. Mijn drijvertjes en aas liggen midden tussen al dat geweld. De boel wordt flink bewogen door de staart van deze karper. Ik moet wachten met aanslaan. De drijvers schieten weg, maar ik kreeg het gevoel dat dit kwam omdat de karper het nylon beroerde i.p.v. het haakaas. Ik had dus niet aangeslagen. Ondertussen had de karper toch maar besloten om er vandoor te gaan… Dat gaf toch te denken.

19:00. Ik heb inmiddels een dood hoekje naast een duiker  gevonden. Hier heb ik in het verleden toch regelmatig karper weten te verschalken. Maar ook regelmatig grote(re) karper gelost. Het voerplekje heeft zijn werk gedaan; de pen krijgt wat nerveuze tikken, maar besluit dan rustig weg te zakken. Ik geef een tik. Ik voel direct dat dit om een zwaar exemplaar moet gaan. De vis blijft diep en onder de top. Mijn hartslag verhoogt direct! Nu krijgt de vis door dat het niet pluis is en neemt een sprint van 20 meter. Niet te stuiten en de slip ratelt erop los. Toch krijg ik controle op de situatie. De vis kantelt en draait naar mijn kant. Tevens schiet de haak weer langs mijn oor… IK BEN HET ZAT!!!! Zeg ik tegen mezelf. Dit moet anders. Alle kleinere karpers haak ik, maar 98 procent van de grote jongens los ik. Ik vermoed dat ik iets aan mijn techniek moet veranderen. Ik beloof mezelf om bij een evt. volgende aanbeet de hengel een ongelofelijke zwiep te geven, omdat ik denk dat ik normaal gesproken te zacht aansla. Voor de kleinere karpers hoeft dit geen probleem te geven, omdat die bekken misschien wat zachter zijn. Maar ik denk dat de bekken van die grotere karpers wel wat harder zijn geworden in de loop der jaren.

Ook maak ik direct een andere onderlijn klaar. Ik besluit een ander merk haak te gebruiken, met een afwijkende vorm dan wat ik gewend ben. Wat ik al zei; IK BEN HET ZAT!!

20:00. Ik arriveer weer op de plek waar ik begon. Ik sluip dichterbij. Tot mijn grote verbazing zie ik 4 karpers mijn voerstek omwoelen! Grote staarten, dikke lijven..allemaal op dat ene, kleine voerplekje. Inmiddels ligt mijn pennetje temidden van al dat geweld. Ik zit, zo klein mogelijk gemaakt, dicht met mijn neus op de feiten. Ik MOET dit zien! En, nog veel belangrijker; ik mag geen lijnzwemmer aanslaan. Nu komt het erop aan; die ene, juiste aanbeet uit al die lijnzwemmers filteren.. Minuten gaan voorbij. Minuten die eeuwen lijken. De pen loopt vaak weg, maar ik vertrouw het telkens niet.

Dan, na 10 lange minuten, torent de pen hoog boven water uit. Zakt 2 tot 3 keer weg en besluit dan te vertrekken. Ik geef een ongelofelijke haal met mijn hengel, recht omhoog en met twee handen. Ik zie de vis onderwater kantelen, maar zie ook dat ik de vis in de onderlip heb gehaakt. Ik ben trots op mezelf. De vis schrikt zich een ongeluk en ploegt de sloot om tot een modderpoel. De vis heb ik redelijk vlot op de kant. Een prachtige polderbeuker van 75 cm. Ja, dit maakt de losser van eerder toch behoorlijk goed!

75 cm. polderbeuker...

 3-8-2014.

Om 10:00 kom ik uit bed rollen. Mijn vriendin en kinderen besluiten om naar het strand te gaan. Ik niet. Op z’n zachtst gezegd doe je mij geen plezier met een dagje strand. Klote zand. Heb wel genoeg zand gezien in mijn 19 jarig straatmakers bestaan. Er ontstaat zo’n schijnend lampje boven mijn hoofd; VISSEN!!

Toevallig, heel toevallig heb ik de laatste paar dagen weer een eigen voertje geweekt en gekookt, vol met mijn favoriete kruiden.

Ik sta om 13:30 langs de waterkant. Het is warm en ik weet dat dit de minst productieve tijdstippen kunnen zijn. Ik calculeer in dat ik geen vangst zal boeken tot minimaal 16:00. Geeft niet, want in die uren kunnen mijn voerplekken wel zorgvuldig aangelegd worden! Ook blijf ik ze aanvoeren als ik besluit weer een stekje verder op te zoeken. Dit geeft mij behoorlijk wat vertrouwen voor de uren na 16:00.

Zoals verwacht gebeurt er helemaal niks. Buiten het feit dat ik 2 karpers hoor slurpen in de rietkraag, is er verder totaal geen activiteit. Wel blijf ikzelf flink actief en loop weer eens de poten onder mijn lijf vandaan. Ondertussen voerend, voerend, voerend…..

16:30. Ik heb mijn plek weer ingenomen bij de duiker. Alleen nu heb ik recht voor, in het midden van de duiker ook een voerplekje gemaakt. Ik stel de juiste diepte in en leg het pennetje behoedzaam in het water. Na een kwartier al is er leven onderwater, zo seint het pennetje mij. De pen schuift langzaam onder….. Ik geef weer een ferme haal( ja, ja, ik heb geleerd!!) en haak een mooie karper van 71 cm. Ik ben blij. Heel blij. Nadat de karper is uitgeraasd en ik de nodige brandnetelprikken heb ontvangen tijdens het scheppen, maak ik vlot een foto en zet de vis weer terug in het water.

71 cm. polderbeuker...

 Ik strooi weer wat voer en besluit naar een verder gelegen stek te marcheren. Op die stek heb ik een voerplekje gemaakt tegen wat dikke rietplukken aan. Van die donkergroene bossen met een breed blad. Op dit gedeelte staat een flinke bries en ook staat er een redelijke stroming. Ik krijg mijn pennetje lastig onder controle, maar uiteindelijk rust de pen tegen een rietblad dat onderwater hangt. Ik kijk wat om me heen…in mijn ooghoek zie ik de pen wegzakken… RAM!! Karper. Deze sprint er werkelijk vandoor en is van plan om een paal te bereiken die in het water staat zo’n 7 meter recht voor mij. Het lukt ‘m ook nog, maar ik houd de hengel zeer hoog en zo krijgt de paal geen grip op mijn nylon. Pfoei!!! Hierna schiet de karper naar links, maar het meeste kruit is verschoten en kan ik de karper het net in loodsen. Mooi, fel beestje van 65 cm. Wat een krachtpatser! Foto en weer terug het water in. 

De volgende polderknaller...

En weer  voer ik bij….niet wetende dat ik aan de andere voerplekken meer dan genoeg zou hebben….

Ik loop weer terug richting de duiker, maar hier merk ik dat er geen eer te behalen valt. Veel gerommel van klein witvis, getuige de blankvoorn die ik vang(zou het bijna vergeten te melden ;-)). Ik besluit te verkassen naar de stek waar ik de vis van 75 cm. heb gevangen op de avond hier voor…

Ik weet niet wat ik zie… Dikke, grote staarten op mijn voerstek..WEER!!!! Ik leg het pennetje er subtiel bij. Ik kan het net even minder goed zien dan gisteravond. Ja, de pen krijgt tikken en schiet weg. Ik geef weer een ontzettend harde haal en haak een buffel van 83 cm. blijkt achteraf. Deze vis sloopt alles in dit smalle gedeelte van de sloot. Alle zeilen moeten worden bijgezet om dit tot een goed einde te brengen, dacht ik. De vis capituleert toch sneller dan verwacht. Eenmaal in het net kijk ik vol ontzag naar deze gespierde poldersloper… wat een vis. Zoiets was dus de losser van gisteravond, mompel ik mezelf toe. Ik sta te trillen op mijn benen. Ik schiet 2 foto’s van de vis met mezelf. De eerste foto mislukt, hoewel achteraf gezien toch een leuke foto  en de 2^e is iets beter.

Was weer wennen...

Iets beter....

Ik voer weer wat bij en besluit een stekje 10 meter verderop te bevissen. Deze stek heb ik nog niet voor gevoerd  maar ach, wat kan mij het schelen, ik heb er al drie in het netje zitten! Ik leg mijn pennetje tegen wat rietplukken aan en gooi er een klein handje voer bij. Overal zie ik golfslag veroorzaakt door karper…  De pen wordt iets meegenomen door de lichte trek in het water. Ik kan het oranje puntje nog net om een ‘hoekie’ zien. Een auto passeert mij . Ik kijk achterom en zie de bestuurder naar mij kijken. Hij besluit 15 meter verderop de auto in de kant te parkeren. Oh nee, denk ik… Hij en zijn dochter stappen uit. Met veel bombarie worden de klapstoeltjes tevoorschijn getoverd. De stoeltjes belanden werkelijk met een rotklap in de wallekant. De vaste hengels komen tevoorschijn en alle autodeuren worden met flinke kracht dichtgesmeten. Wat een verschil in beleving van ‘vissen’.. Ik begin mij al snel te irriteren. Waarom gaat deze man op 15 meter bij mij vandaan zitten? Oh, ik snap het al; mijn pennetje duikt weer eens weg en ik haak een geweldig sterke polderschub. Ik word niet goed. Ik hoor de dochter roepen; ‘Pap, kijk!!! Hij heeft een grote!!!’ Pap; ‘Jajaja…. Mompelmompel..’

Gelukkig, ze komen niet kijken.

Ik word gek...

Ik voer weer wat bij en besluit een stek te bevissen naast een flink stromende buis. Ik leg het pennetje aan de rand van de stroming en gooi er een handje voer bij. De pen heeft moeite zich staande te houden in de stroming en blijft dan ook net onder de wateroppervlak ‘hangen’. Ik besluit het even aan te kijken.

Vanuit het niets zie ik de pen wegflitsen. Ik haak weer zo’n beresterke polderschub.

Niets meer toe te voegen...

 Ik weet niet wat er aan de hand is, maar de puzzel lijkt vanavond perfect in elkaar te passen. Ik krijg kippenvel op mijn armen. 5 aanbeten gehad, waarvan 5 ook verzilverd. Ik besluit hier te blijven zitten en gewoon eventjes van deze avond genieten. Om 20:45 besluit ik te stoppen. Alle vissen gevangen tussen 16:45 en 20:15. In 3,5 uur vissen 5 fantastische polderknallers. Voorbereiding is dus alles, zo blijkt.

Ja, vanavond klopte ALLES!

Groet,

Dale.

NB;

 Op 3 stekken vond ik meters lange gevlochten draad. Op alle stekken dezelfde kleur. Mensen; RUIM JE TROEP OP!!! Je weet niet wat je kan aanrichten met het achterlaten van die rommel. DOE ER WAT AAN!

Ruim je rommel op!!