zondag 3 juni 2012

Een stapje dichterbij...

Zaterdagnacht 3:00, de wekker gaat af. Vandaag heb ik besloten 2 stekken te bezoeken. Eerst is het kanaal weer eens aan de beurt en vanwege de flinke temperatuurdaling lijkt me dat geen slechte keuze. Maar dan moeten ze wel aanwezig zijn. Ik denk dat een logboek van dit water erg handig kan zijn maar die heb ik dus niet gemaakt….
Het kanaal Om 4:30 ben ik bij het kanaal aanbelandt. Ik ga met 2 hengels vissen; eentje met de pen en eentje met 15 gram schuiflood op de steunen. Ik maak 2 voerplekken op plekken waar ik in het verleden vis gevangen heb maar nog veel meer gelost heb. De hengels worden in gereedheid gebracht met behulp van mijn hoofdlamp. Ondertussen beginnen dikke druppels uit de lucht te vallen. Geeft niet,ik ben goed voorbereidt! Alleen die temperatuur daling ben ik niet helemaal gerust op.
De hengel met waker komt op 1 meter van de kant. Vorig jaar heb ik op die plek een beste jongen gelost. Ik loop een stuk langs het zeer hoge riet,deponeer het aas en loop dan, met de molenbeugel open,een meter of 30 terug richting de plek waar ik de hengel goed kan plaatsen. Hier is een soort rooster waar alleen water door kan richting een ander water. In de schemering zie ik iets voor het rooster liggen en het stinkt hier enorm. Ik plaats de steunen en neem een kijkje bij dat ‘iets’. Het blijkt een dode haas te zijn. Gadverdamme! Om dat te zien op je nuchtere maag is niet best. Ik voel een lichte misselijkheid opkomen. Nou,snel afstellen die handel en dan 15 meter verderop naar het ‘penplekkie’. Ondertussen wordt het steeds lichter en zie ik ook meteen weer die enorme hoeveelheid brasem die aanwezig is. Wat een gekkenhuis kan het hier soms zijn met die beesten. Ik schat dat er zo’n 50 stuks rondhappen,buitelen en wat al niet meer. Ook is het zo dat als er zoveel brasem aanwezig is,de karper zich meestal niet laat zien. Ook nu is dat weer zo. Ik krijg geen enkele tik op de pen en de Delkim blijft ook angstvallig stil… Het is inmiddels licht en de regen komt met bakken uit de lucht. Mijn handen beginnen ook steeds kouder te worden. Ik besluit naar een andere stek te gaan. Bij het ophalen van de ‘afstandshengel’ zie ik de haas nu pas echt goed. De kop is al groen…. Yak! Snel weg hier!! Om 7:45 kom ik aan bij de 2e stek. De oude vertrouwde. De 2 hengels gaan weer uit de bus. Ik loop direct door naar de T-splitsing. Gelukkig,de stroming door het openzetten van sluizen en in werking stellen van gemalen valt mee. Weer worden er 2 voerplekken gemaakt;eentje voor de pen en eentje voor de ‘afstand’.
Ontbijtje...
Bivvy boys Ook hier is het eigenlijk droevig gesteld. 2 uur lang geen piep,2 uur lang geen stoot.En maar regenen…..regenen……… Ik besluit nog een plek te proberen en dat is bij een flinke duiker,in het begin van de sloot.
Duiker.. De resterende 2 uur(tot 13:30) ga ik hier volmaken. Het is er flink dieper als de rest van de sloot en de kans is groot dat hier wel vis zit. Van een afstand zie ik een dode karper tegen de kant aan liggen. Er drijft ook nog eens een halfvergane karper onder de duiker door… Mmmm,ik zie teveel dode dieren de laatste tijd… De pen gaat in het midden. Klein handje voer erbij en afwachten maar. Na een halfuur krijgt de pen een tik en dan een twijfelende wegzakker. Ik sla aan maar ik voel geen weerstand. Ik sta op en zie een karper van rond de 75 cm. op half water van mijn stek wegrollen! Godsamme!!!! Ik sta te trillen op mijn benen…. Snel gooi ik het aas weer terug op de plek. Natuurlijk is de vis weg maar de vis vluchtte niet echt. Misschien heeft hij me gezien. Ondertussen krijg ik steeds vaker kleine tikken op de pen. Het ziet er allemaal wantrouwend uit. Meteen springt er een karper onder de sluis . Een mooie verdorie! Ik zit hier goed. Dat was er eentje rond de 18 pond. Nog steeds houden de twijfelende aanbeten aan. Ik besluit van aas te wisselen. De tijgernoten met mais gaan er af en 2 halve boillies gaan op de hair. Ik werp in tegen de betonnen scheidingswand van de duiker. Meteen duikt de pen weg… Mis….. Het begint een gewoonte te worden,dat misslaan. Ik durf al bijna niet eens meer aan te slaan. En weer springt er een karper in de duiker. Ik ben een en al adrenaline. Helaas,op het moment dat ik een klein beetje voer bij de pen strooi houdt de activiteit op. Zo heftig als het begon,zo plots houdt het weer op. Ik baal maar weer eens,maar ik heb ze wel weer gevonden en dat doet mij toch wel goed. Ik neem mijn verlies,blijf nog een halfuurtje zitten en ga dan mijn zeiknatte zooi opruimen. Tijd om na te denken…… Groet, Dale

1 opmerking:

Sander Kunst zei

Jammer van het misslaan, maar de volgende keer zal het goed gaan !

Groet Sander