Alles klopt.
Iets anders concluderen kan ik niet, na een
knaller van een sessie gistermiddag/avond.
Ik ga eerst nog even terug naar de sessie van
eergisteravond, want die vond plaats op hetzelfde water.
Het is 15:45. Ik heb mijn hengels in orde gemaakt voor een
sessie op een water dicht bij mijn huis. Ik heb een in nieuwe staat verkerende
Mitchell 410 aangeschaft. Deze popelt om onder de Boron/Grafiet van CJW te
hangen, hetgeen ook gebeurt.
16:00. Ik sta aan de waterkant. Er is iets verandert aan dit
water, zie ik direct. Er ligt een ongelofelijke hoeveelheid aan waterplanten op
het eerste gedeelte van de sloot waar ik wil vissen. Al het riet aan de
overzijde van de oever is weggemaaid. En het water is ook een stuk helderder
geworden dan ik gewend ben. Ik houd niet zo van helder water… Tot mijn
verbazing zie ik grote(en veel!) karpers aan de oppervlakte, flink door die
waterplanten heen rossen. De karpers lijken wel te ravotten met elkaar. Leuk
schouwspel, maar ik heb geen drijvend aas meegenomen. Overkomt mij wel vaker.
Ook moet ik zeggen dat ik nog nooit zoveel karper in deze
sloot heb gezien. Je weet bijna niet waar je moet beginnen. Er ligt dan ook
gevaar op de loer; besluiteloosheid. Ik herpak mijzelf en maak enkele
voerplekken. Binnen 10 minuten zie ik al flinke activiteit op mijn eerste
voerplek. Door het heldere water zie ik dat een flinke karper mijn voerplek aan
het slopen is. Mijn drijvertjes en aas liggen midden tussen al dat geweld. De
boel wordt flink bewogen door de staart van deze karper. Ik moet wachten met
aanslaan. De drijvers schieten weg, maar ik kreeg het gevoel dat dit kwam omdat
de karper het nylon beroerde i.p.v. het haakaas. Ik had dus niet aangeslagen.
Ondertussen had de karper toch maar besloten om er vandoor te gaan… Dat gaf
toch te denken.
19:00. Ik heb inmiddels een dood hoekje naast een
duiker gevonden. Hier heb ik in het
verleden toch regelmatig karper weten te verschalken. Maar ook regelmatig
grote(re) karper gelost. Het voerplekje heeft zijn werk gedaan; de pen krijgt
wat nerveuze tikken, maar besluit dan rustig weg te zakken. Ik geef een tik. Ik
voel direct dat dit om een zwaar exemplaar moet gaan. De vis blijft diep en
onder de top. Mijn hartslag verhoogt direct! Nu krijgt de vis door dat het niet
pluis is en neemt een sprint van 20 meter. Niet te stuiten en de slip ratelt
erop los. Toch krijg ik controle op de situatie. De vis kantelt en draait naar
mijn kant. Tevens schiet de haak weer langs mijn oor… IK BEN HET ZAT!!!! Zeg ik
tegen mezelf. Dit moet anders. Alle kleinere karpers haak ik, maar 98 procent
van de grote jongens los ik. Ik vermoed dat ik iets aan mijn techniek moet
veranderen. Ik beloof mezelf om bij een evt. volgende aanbeet de hengel een
ongelofelijke zwiep te geven, omdat ik denk dat ik normaal gesproken te zacht
aansla. Voor de kleinere karpers hoeft dit geen probleem te geven, omdat die
bekken misschien wat zachter zijn. Maar ik denk dat de bekken van die grotere
karpers wel wat harder zijn geworden in de loop der jaren.
Ook maak ik direct een andere onderlijn klaar. Ik besluit
een ander merk haak te gebruiken, met een afwijkende vorm dan wat ik gewend
ben. Wat ik al zei; IK BEN HET ZAT!!
20:00. Ik arriveer weer op de plek waar ik begon. Ik sluip
dichterbij. Tot mijn grote verbazing zie ik 4 karpers mijn voerstek omwoelen!
Grote staarten, dikke lijven..allemaal op dat ene, kleine voerplekje. Inmiddels
ligt mijn pennetje temidden van al dat geweld. Ik zit, zo klein mogelijk
gemaakt, dicht met mijn neus op de feiten. Ik MOET dit zien! En, nog veel belangrijker;
ik mag geen lijnzwemmer aanslaan. Nu komt het erop aan; die ene, juiste aanbeet
uit al die lijnzwemmers filteren.. Minuten gaan voorbij. Minuten die eeuwen
lijken. De pen loopt vaak weg, maar ik vertrouw het telkens niet.
Dan, na 10 lange minuten, torent de pen hoog boven water
uit. Zakt 2 tot 3 keer weg en besluit dan te vertrekken. Ik geef een
ongelofelijke haal met mijn hengel, recht omhoog en met twee handen. Ik zie de
vis onderwater kantelen, maar zie ook dat ik de vis in de onderlip heb gehaakt.
Ik ben trots op mezelf. De vis schrikt zich een ongeluk en ploegt de sloot om
tot een modderpoel. De vis heb ik redelijk vlot op de kant. Een prachtige
polderbeuker van 75 cm. Ja, dit maakt de losser van eerder toch behoorlijk
goed!
 |
| 75 cm. polderbeuker... |
3-8-2014.
Om 10:00 kom ik uit bed rollen. Mijn vriendin en kinderen
besluiten om naar het strand te gaan. Ik niet. Op z’n zachtst gezegd doe je mij
geen plezier met een dagje strand. Klote zand. Heb wel genoeg zand gezien in
mijn 19 jarig straatmakers bestaan. Er ontstaat zo’n schijnend lampje boven
mijn hoofd; VISSEN!!
Toevallig, heel toevallig heb ik de laatste paar dagen weer
een eigen voertje geweekt en gekookt, vol met mijn favoriete kruiden.
Ik sta om 13:30 langs de waterkant. Het is warm en ik weet
dat dit de minst productieve tijdstippen kunnen zijn. Ik calculeer in dat ik
geen vangst zal boeken tot minimaal 16:00. Geeft niet, want in die uren kunnen
mijn voerplekken wel zorgvuldig aangelegd worden! Ook blijf ik ze aanvoeren als
ik besluit weer een stekje verder op te zoeken. Dit geeft mij behoorlijk wat
vertrouwen voor de uren na 16:00.
Zoals verwacht gebeurt er helemaal niks. Buiten het feit dat
ik 2 karpers hoor slurpen in de rietkraag, is er verder totaal geen activiteit.
Wel blijf ikzelf flink actief en loop weer eens de poten onder mijn lijf
vandaan. Ondertussen voerend, voerend, voerend…..
16:30. Ik heb mijn plek weer ingenomen bij de duiker. Alleen
nu heb ik recht voor, in het midden van de duiker ook een voerplekje gemaakt.
Ik stel de juiste diepte in en leg het pennetje behoedzaam in het water. Na een
kwartier al is er leven onderwater, zo seint het pennetje mij. De pen schuift
langzaam onder….. Ik geef weer een ferme haal( ja, ja, ik heb geleerd!!) en
haak een mooie karper van 71 cm. Ik ben blij. Heel blij. Nadat de karper is
uitgeraasd en ik de nodige brandnetelprikken heb ontvangen tijdens het
scheppen, maak ik vlot een foto en zet de vis weer terug in het water.
 |
| 71 cm. polderbeuker... |
Ik strooi weer wat voer en besluit naar een verder gelegen
stek te marcheren. Op die stek heb ik een voerplekje gemaakt tegen wat dikke
rietplukken aan. Van die donkergroene bossen met een breed blad. Op dit
gedeelte staat een flinke bries en ook staat er een redelijke stroming. Ik
krijg mijn pennetje lastig onder controle, maar uiteindelijk rust de pen tegen
een rietblad dat onderwater hangt. Ik kijk wat om me heen…in mijn ooghoek zie
ik de pen wegzakken… RAM!! Karper. Deze sprint er werkelijk vandoor en is van
plan om een paal te bereiken die in het water staat zo’n 7 meter recht voor
mij. Het lukt ‘m ook nog, maar ik houd de hengel zeer hoog en zo krijgt de paal
geen grip op mijn nylon. Pfoei!!! Hierna schiet de karper naar links, maar het
meeste kruit is verschoten en kan ik de karper het net in loodsen. Mooi, fel
beestje van 65 cm. Wat een krachtpatser! Foto en weer terug het water in.
 |
| De volgende polderknaller... |
En
weer voer ik bij….niet wetende dat ik
aan de andere voerplekken meer dan genoeg zou hebben….
Ik loop weer terug richting de duiker, maar hier merk ik dat
er geen eer te behalen valt. Veel gerommel van klein witvis, getuige de
blankvoorn die ik vang(zou het bijna vergeten te melden ;-)). Ik besluit te
verkassen naar de stek waar ik de vis van 75 cm. heb gevangen op de avond hier
voor…
Ik weet niet wat ik zie… Dikke, grote staarten op mijn
voerstek..WEER!!!! Ik leg het pennetje er subtiel bij. Ik kan het net even
minder goed zien dan gisteravond. Ja, de pen krijgt tikken en schiet weg. Ik
geef weer een ontzettend harde haal en haak een buffel van 83 cm. blijkt
achteraf. Deze vis sloopt alles in dit smalle gedeelte van de sloot. Alle
zeilen moeten worden bijgezet om dit tot een goed einde te brengen, dacht ik.
De vis capituleert toch sneller dan verwacht. Eenmaal in het net kijk ik vol
ontzag naar deze gespierde poldersloper… wat een vis. Zoiets was dus de losser
van gisteravond, mompel ik mezelf toe. Ik sta te trillen op mijn benen. Ik
schiet 2 foto’s van de vis met mezelf. De eerste foto mislukt, hoewel achteraf
gezien toch een leuke foto en de 2e
is iets beter.
 |
| Was weer wennen... |
|
|
 |
| Iets beter.... |
Ik voer weer wat bij en besluit een stekje 10 meter verderop
te bevissen. Deze stek heb ik nog niet voor gevoerd maar ach, wat kan mij het schelen, ik heb er
al drie in het netje zitten! Ik leg mijn pennetje tegen wat rietplukken aan en
gooi er een klein handje voer bij. Overal zie ik golfslag veroorzaakt door
karper… De pen wordt iets meegenomen
door de lichte trek in het water. Ik kan het oranje puntje nog net om een ‘hoekie’
zien. Een auto passeert mij . Ik kijk achterom en zie de bestuurder naar mij
kijken. Hij besluit 15 meter verderop de auto in de kant te parkeren. Oh nee,
denk ik… Hij en zijn dochter stappen uit. Met veel bombarie worden de
klapstoeltjes tevoorschijn getoverd. De stoeltjes belanden werkelijk met een
rotklap in de wallekant. De vaste hengels komen tevoorschijn en alle autodeuren
worden met flinke kracht dichtgesmeten. Wat een verschil in beleving van ‘vissen’..
Ik begin mij al snel te irriteren. Waarom gaat deze man op 15 meter bij mij
vandaan zitten? Oh, ik snap het al; mijn pennetje duikt weer eens weg en ik
haak een geweldig sterke polderschub. Ik word niet goed. Ik hoor de dochter
roepen; ‘Pap, kijk!!! Hij heeft een grote!!!’ Pap; ‘Jajaja…. Mompelmompel..’
Gelukkig, ze komen niet kijken.
 |
| Ik word gek... |
Ik voer weer wat bij en besluit een stek te bevissen naast
een flink stromende buis. Ik leg het pennetje aan de rand van de stroming en
gooi er een handje voer bij. De pen heeft moeite zich staande te houden in de
stroming en blijft dan ook net onder de wateroppervlak ‘hangen’. Ik besluit het
even aan te kijken.
Vanuit het niets zie ik de pen wegflitsen. Ik haak weer zo’n
beresterke polderschub.
 |
| Niets meer toe te voegen... |
Ik weet niet wat er aan de hand is, maar de puzzel
lijkt vanavond perfect in elkaar te passen. Ik krijg kippenvel op mijn armen. 5
aanbeten gehad, waarvan 5 ook verzilverd. Ik besluit hier te blijven zitten en
gewoon eventjes van deze avond genieten. Om 20:45 besluit ik te stoppen. Alle
vissen gevangen tussen 16:45 en 20:15. In 3,5 uur vissen 5 fantastische
polderknallers. Voorbereiding is dus alles, zo blijkt.
Ja, vanavond klopte ALLES!
Groet,
Dale.
NB;
Op 3 stekken vond ik meters lange gevlochten draad. Op alle stekken dezelfde kleur. Mensen; RUIM JE TROEP OP!!! Je weet niet wat je kan aanrichten met het achterlaten van die rommel. DOE ER WAT AAN!
 |
| Ruim je rommel op!! |
