Alles klopt.

Alles klopt.

Iets anders concluderen kan ik niet, na een knaller van een sessie gistermiddag/avond.

Ik ga eerst nog even terug naar de sessie van eergisteravond, want die vond plaats op hetzelfde water.

Het is 15:45. Ik heb mijn hengels in orde gemaakt voor een sessie op een water dicht bij mijn huis. Ik heb een in nieuwe staat verkerende Mitchell 410 aangeschaft. Deze popelt om onder de Boron/Grafiet van CJW te hangen, hetgeen ook gebeurt.

16:00. Ik sta aan de waterkant. Er is iets verandert aan dit water, zie ik direct. Er ligt een ongelofelijke hoeveelheid aan waterplanten op het eerste gedeelte van de sloot waar ik wil vissen. Al het riet aan de overzijde van de oever is weggemaaid. En het water is ook een stuk helderder geworden dan ik gewend ben. Ik houd niet zo van helder water… Tot mijn verbazing zie ik grote(en veel!) karpers aan de oppervlakte, flink door die waterplanten heen rossen. De karpers lijken wel te ravotten met elkaar. Leuk schouwspel, maar ik heb geen drijvend aas meegenomen. Overkomt mij wel vaker.

Ook moet ik zeggen dat ik nog nooit zoveel karper in deze sloot heb gezien. Je weet bijna niet waar je moet beginnen. Er ligt dan ook gevaar op de loer; besluiteloosheid. Ik herpak mijzelf en maak enkele voerplekken. Binnen 10 minuten zie ik al flinke activiteit op mijn eerste voerplek. Door het heldere water zie ik dat een flinke karper mijn voerplek aan het slopen is. Mijn drijvertjes en aas liggen midden tussen al dat geweld. De boel wordt flink bewogen door de staart van deze karper. Ik moet wachten met aanslaan. De drijvers schieten weg, maar ik kreeg het gevoel dat dit kwam omdat de karper het nylon beroerde i.p.v. het haakaas. Ik had dus niet aangeslagen. Ondertussen had de karper toch maar besloten om er vandoor te gaan… Dat gaf toch te denken.

19:00. Ik heb inmiddels een dood hoekje naast een duiker  gevonden. Hier heb ik in het verleden toch regelmatig karper weten te verschalken. Maar ook regelmatig grote(re) karper gelost. Het voerplekje heeft zijn werk gedaan; de pen krijgt wat nerveuze tikken, maar besluit dan rustig weg te zakken. Ik geef een tik. Ik voel direct dat dit om een zwaar exemplaar moet gaan. De vis blijft diep en onder de top. Mijn hartslag verhoogt direct! Nu krijgt de vis door dat het niet pluis is en neemt een sprint van 20 meter. Niet te stuiten en de slip ratelt erop los. Toch krijg ik controle op de situatie. De vis kantelt en draait naar mijn kant. Tevens schiet de haak weer langs mijn oor… IK BEN HET ZAT!!!! Zeg ik tegen mezelf. Dit moet anders. Alle kleinere karpers haak ik, maar 98 procent van de grote jongens los ik. Ik vermoed dat ik iets aan mijn techniek moet veranderen. Ik beloof mezelf om bij een evt. volgende aanbeet de hengel een ongelofelijke zwiep te geven, omdat ik denk dat ik normaal gesproken te zacht aansla. Voor de kleinere karpers hoeft dit geen probleem te geven, omdat die bekken misschien wat zachter zijn. Maar ik denk dat de bekken van die grotere karpers wel wat harder zijn geworden in de loop der jaren.

Ook maak ik direct een andere onderlijn klaar. Ik besluit een ander merk haak te gebruiken, met een afwijkende vorm dan wat ik gewend ben. Wat ik al zei; IK BEN HET ZAT!!

20:00. Ik arriveer weer op de plek waar ik begon. Ik sluip dichterbij. Tot mijn grote verbazing zie ik 4 karpers mijn voerstek omwoelen! Grote staarten, dikke lijven..allemaal op dat ene, kleine voerplekje. Inmiddels ligt mijn pennetje temidden van al dat geweld. Ik zit, zo klein mogelijk gemaakt, dicht met mijn neus op de feiten. Ik MOET dit zien! En, nog veel belangrijker; ik mag geen lijnzwemmer aanslaan. Nu komt het erop aan; die ene, juiste aanbeet uit al die lijnzwemmers filteren.. Minuten gaan voorbij. Minuten die eeuwen lijken. De pen loopt vaak weg, maar ik vertrouw het telkens niet.

Dan, na 10 lange minuten, torent de pen hoog boven water uit. Zakt 2 tot 3 keer weg en besluit dan te vertrekken. Ik geef een ongelofelijke haal met mijn hengel, recht omhoog en met twee handen. Ik zie de vis onderwater kantelen, maar zie ook dat ik de vis in de onderlip heb gehaakt. Ik ben trots op mezelf. De vis schrikt zich een ongeluk en ploegt de sloot om tot een modderpoel. De vis heb ik redelijk vlot op de kant. Een prachtige polderbeuker van 75 cm. Ja, dit maakt de losser van eerder toch behoorlijk goed!

75 cm. polderbeuker...

 3-8-2014.

Om 10:00 kom ik uit bed rollen. Mijn vriendin en kinderen besluiten om naar het strand te gaan. Ik niet. Op z’n zachtst gezegd doe je mij geen plezier met een dagje strand. Klote zand. Heb wel genoeg zand gezien in mijn 19 jarig straatmakers bestaan. Er ontstaat zo’n schijnend lampje boven mijn hoofd; VISSEN!!

Toevallig, heel toevallig heb ik de laatste paar dagen weer een eigen voertje geweekt en gekookt, vol met mijn favoriete kruiden.

Ik sta om 13:30 langs de waterkant. Het is warm en ik weet dat dit de minst productieve tijdstippen kunnen zijn. Ik calculeer in dat ik geen vangst zal boeken tot minimaal 16:00. Geeft niet, want in die uren kunnen mijn voerplekken wel zorgvuldig aangelegd worden! Ook blijf ik ze aanvoeren als ik besluit weer een stekje verder op te zoeken. Dit geeft mij behoorlijk wat vertrouwen voor de uren na 16:00.

Zoals verwacht gebeurt er helemaal niks. Buiten het feit dat ik 2 karpers hoor slurpen in de rietkraag, is er verder totaal geen activiteit. Wel blijf ikzelf flink actief en loop weer eens de poten onder mijn lijf vandaan. Ondertussen voerend, voerend, voerend…..

16:30. Ik heb mijn plek weer ingenomen bij de duiker. Alleen nu heb ik recht voor, in het midden van de duiker ook een voerplekje gemaakt. Ik stel de juiste diepte in en leg het pennetje behoedzaam in het water. Na een kwartier al is er leven onderwater, zo seint het pennetje mij. De pen schuift langzaam onder….. Ik geef weer een ferme haal( ja, ja, ik heb geleerd!!) en haak een mooie karper van 71 cm. Ik ben blij. Heel blij. Nadat de karper is uitgeraasd en ik de nodige brandnetelprikken heb ontvangen tijdens het scheppen, maak ik vlot een foto en zet de vis weer terug in het water.

71 cm. polderbeuker...

 Ik strooi weer wat voer en besluit naar een verder gelegen stek te marcheren. Op die stek heb ik een voerplekje gemaakt tegen wat dikke rietplukken aan. Van die donkergroene bossen met een breed blad. Op dit gedeelte staat een flinke bries en ook staat er een redelijke stroming. Ik krijg mijn pennetje lastig onder controle, maar uiteindelijk rust de pen tegen een rietblad dat onderwater hangt. Ik kijk wat om me heen…in mijn ooghoek zie ik de pen wegzakken… RAM!! Karper. Deze sprint er werkelijk vandoor en is van plan om een paal te bereiken die in het water staat zo’n 7 meter recht voor mij. Het lukt ‘m ook nog, maar ik houd de hengel zeer hoog en zo krijgt de paal geen grip op mijn nylon. Pfoei!!! Hierna schiet de karper naar links, maar het meeste kruit is verschoten en kan ik de karper het net in loodsen. Mooi, fel beestje van 65 cm. Wat een krachtpatser! Foto en weer terug het water in. 

De volgende polderknaller...

En weer  voer ik bij….niet wetende dat ik aan de andere voerplekken meer dan genoeg zou hebben….

Ik loop weer terug richting de duiker, maar hier merk ik dat er geen eer te behalen valt. Veel gerommel van klein witvis, getuige de blankvoorn die ik vang(zou het bijna vergeten te melden ;-)). Ik besluit te verkassen naar de stek waar ik de vis van 75 cm. heb gevangen op de avond hier voor…

Ik weet niet wat ik zie… Dikke, grote staarten op mijn voerstek..WEER!!!! Ik leg het pennetje er subtiel bij. Ik kan het net even minder goed zien dan gisteravond. Ja, de pen krijgt tikken en schiet weg. Ik geef weer een ontzettend harde haal en haak een buffel van 83 cm. blijkt achteraf. Deze vis sloopt alles in dit smalle gedeelte van de sloot. Alle zeilen moeten worden bijgezet om dit tot een goed einde te brengen, dacht ik. De vis capituleert toch sneller dan verwacht. Eenmaal in het net kijk ik vol ontzag naar deze gespierde poldersloper… wat een vis. Zoiets was dus de losser van gisteravond, mompel ik mezelf toe. Ik sta te trillen op mijn benen. Ik schiet 2 foto’s van de vis met mezelf. De eerste foto mislukt, hoewel achteraf gezien toch een leuke foto  en de 2^e is iets beter.

Was weer wennen...

Iets beter....

Ik voer weer wat bij en besluit een stekje 10 meter verderop te bevissen. Deze stek heb ik nog niet voor gevoerd  maar ach, wat kan mij het schelen, ik heb er al drie in het netje zitten! Ik leg mijn pennetje tegen wat rietplukken aan en gooi er een klein handje voer bij. Overal zie ik golfslag veroorzaakt door karper…  De pen wordt iets meegenomen door de lichte trek in het water. Ik kan het oranje puntje nog net om een ‘hoekie’ zien. Een auto passeert mij . Ik kijk achterom en zie de bestuurder naar mij kijken. Hij besluit 15 meter verderop de auto in de kant te parkeren. Oh nee, denk ik… Hij en zijn dochter stappen uit. Met veel bombarie worden de klapstoeltjes tevoorschijn getoverd. De stoeltjes belanden werkelijk met een rotklap in de wallekant. De vaste hengels komen tevoorschijn en alle autodeuren worden met flinke kracht dichtgesmeten. Wat een verschil in beleving van ‘vissen’.. Ik begin mij al snel te irriteren. Waarom gaat deze man op 15 meter bij mij vandaan zitten? Oh, ik snap het al; mijn pennetje duikt weer eens weg en ik haak een geweldig sterke polderschub. Ik word niet goed. Ik hoor de dochter roepen; ‘Pap, kijk!!! Hij heeft een grote!!!’ Pap; ‘Jajaja…. Mompelmompel..’

Gelukkig, ze komen niet kijken.

Ik word gek...

Ik voer weer wat bij en besluit een stek te bevissen naast een flink stromende buis. Ik leg het pennetje aan de rand van de stroming en gooi er een handje voer bij. De pen heeft moeite zich staande te houden in de stroming en blijft dan ook net onder de wateroppervlak ‘hangen’. Ik besluit het even aan te kijken.

Vanuit het niets zie ik de pen wegflitsen. Ik haak weer zo’n beresterke polderschub.

Niets meer toe te voegen...

 Ik weet niet wat er aan de hand is, maar de puzzel lijkt vanavond perfect in elkaar te passen. Ik krijg kippenvel op mijn armen. 5 aanbeten gehad, waarvan 5 ook verzilverd. Ik besluit hier te blijven zitten en gewoon eventjes van deze avond genieten. Om 20:45 besluit ik te stoppen. Alle vissen gevangen tussen 16:45 en 20:15. In 3,5 uur vissen 5 fantastische polderknallers. Voorbereiding is dus alles, zo blijkt.

Ja, vanavond klopte ALLES!

Groet,

Dale.

NB;

 Op 3 stekken vond ik meters lange gevlochten draad. Op alle stekken dezelfde kleur. Mensen; RUIM JE TROEP OP!!! Je weet niet wat je kan aanrichten met het achterlaten van die rommel. DOE ER WAT AAN!

Ruim je rommel op!!