Verslagje met foto's

Daags nadat ik contact had via de mail met een visser,waarin ik had gezegd dat ik nagenoeg niet met zacht aas vis,besluit ik een watertje te kiezen waar ik nagenoeg alleen met zacht aas vis.
dinsdagochtend zijn de plannen snel gemaakt om in de avond lekker te gaan vissen. Het is ongeveer 2 weken geleden dat ik voor het laatst gevist heb. Andere verplichtingen voerden de boventoon en eerlijk gezegd was dat ook helemaal niet erg. Het was bar slecht gesteld met mijn visserij. Het werd een koortsachtige zoektocht met vele tegenvallende resultaten. Het was ook tijd om eventjes gas terug te nemen,weer even adem te halen.
Ik ga naar een poldertje op 10 minuutjes rijden. Hier vang ik de karpers vaak aan mais uit blik. Ik heb nu 2 blikken mais met 2 blikken kattenvoer vermengd;een grote kledderboel. Nog nooit heb ik karper op het kattenvoer gevangen. Toch blijf ik het hier proberen. Het kattenvoer blijft toch vertrouwen houden. De stank die het verspreidt moet gewoon een keer resultaat opleveren!
De 1,25/ 1,5 ponder van CJW met de Spro Black Arc volgespoeld met 24/100e nylon moet voldoende zijn in dit overwegend schone water. Ik laat de onderlijn dit keer thuis en knoop er een Owner haakje maat 6 aan. Het aas is 1 maiskorrel en een kattebrok uit het blik. Het is drukkend warm en al snel loopt het zweet uit elke porie van mijn lijf. Er is veel,heel veel activiteit. Vooral op de stukken waar ik nooit vis vanwege autoverkeer,weelderige oeverbegroeing of weilanden die tot de oever vol staan met kolen of andere verbouwing. Bij aankomst zie ik meteen dat een stuk sloot bereikbaar is geworden doordat het weiland kompleet omgeploegd is en nu alleen nog bestaat uit een dikke,harde laag klei.



Laten hier nou altijd de karpers tegen de kanten aan slobberen…. Nu ook! Ik besluit eerst wat duikers te gaan bevissen. Ik maak nu voor de verandering geen voerplekken maar ga uitsluitend op zicht te werk. Ik stap een stevig stuk door naar een kom waarvan de duiker nu niet meer te zien is door veel riet. Er ligt hier ook veel van dat stuifspul op het water.



Met elke foute worp moet je je lijn schoonmaken voordat je opnieuw inwerpt. De boeggolven die uit het riet komen geven me veel hoop en de pen wordt recht tegen de rietplukken geworpen. Al snel geeft de pen leven aan maar wat mij irriteert is dat met elke tik die de pen krijgt of verschoven wordt hij meteen een cm. of 3 hoger blijft staan. Nadat dit een aantal maal is voorgekomen besluit ik de pen te verwisselen. De andere pen blijft wel netjes staan. Ligt dus waarschijnlijk toch aan het draaggewicht/evenwicht van de pen. Hij moet wel in balans blijven! De pen steekt nog maar 2 mm. Boven het wateroppervlak uit en gelukkig heb ik er 2 volgwakertjes boven zitten. Er schuiven wat bellen tegen de pen aan en deze is niet meer te zien. Zie hier ook het nut van de volgwakertjes….. Ze schuiven weg! De aanslag volgt en ik tik vast op een giebel van zo’n 30 cm. Direct loop ik terug naar een flinke rietkraag en onderweg loopt er toch een flinke boeggolf weg van de overkant… Ik vang op verschillende plekken tegen de rietkant aan de overkant giebel. Binnen een uur heb ik 4 giebels op de kant gekregen. Ik besluit terug te lopen naar het weiland en pak ook meteen wat witbrood uit mijn bus. Die slobberende karpers moeten toch te vangen zijn! Onder het lopen hoor ik ineens een “PLOK”. Alsof er een pingpongbal keihard geshmasht wordt op het speelveld! Ik kijk naar het water en zie boeggolven vanuit de kant komen. Een karper schuimt de oever af die bestaat uit een houten beschoeing en het lijkt wel alsof de vis zich vacuum zuigt aan het hout. Ik maak een omtrekkende beweging om de vis vanaf de andere zijde te bevissen. Ik verwacht dat de vis deze kant op zal komen. Ook hier is het probleem een hoog,kort dijkje. Als ik bovenop de dijk loop dan ziet de vis mij onherroepelijk. Ik loop aan de overkant van de weg en loop een flink stuk voorbij de karper. Dan sluip ik de kant in en zit ik direct aan het water. De vis kan mij net niet zien. Ik zie de kringen uit de kant komen en werp mijn pennetje(want een vlok heb ik nog niet bij me!) met kattenvoer een stukje van de golven af. Na een minuut zeilt de pen weg! Ik tik vast op een……blankvoorn……. Wat een teleurstelling. Ik loop door naar de bus en pak mijn witbrood. Ik zie de karpers bij elke rietpluk smakken en zuigen. Ik loop over het dammetje en blijf een meter of 20 van de oever. Wat een spanning maakt zich van mij meester! Ik sluip naar de eerste de beste rietpluk die ik zie schudden en doe een vlok aan de haak. De karper is flink aan het huishouden en ik deponeer de vlok direct naast de vis. Er gebeurt niets. Dan doe ik er een korst aan. De korst gaat te water en nagenoeg direct vlucht de vis weg…. Wordt hem dus ook niet. Bij elke rietpluk zie ik activiteit. Ik loop door naar een soort van inhammetje in de oever waar wat jonge waterlelies groeien. Ik doop de pen strak tegen de bladertjes en strooi 1 voor 1 wat maïskorreltjes rond de pen tezamen met wat kattenvoer. Ik open mijn vistas en haal de thermosfles gevuld met koffie eruit. Ik wil koffie intappen en in mijn ooghoek zie ik de pen een lome tik krijgen! Ik laat de thermos uit mijn hand vallen en ik zie de pen nog een tik krijgen en verdwijnen.Ik haal uit en tik vast op een karper! De vis zwemt weg en dan….los…… Toch niet weer zo’n dag he! GVD!!!!!!!! Ik begin langzamerhand door te draaien….. Ik zet het van me af en loop door naar een volgende rietpluk die heen en weer schudt. De pen wordt weer met uiterste precisie en voorzichtigheid op de plek gedeponeerd met heel weinig uitstaande lijn.



Ja! Daar waggelt de pen weer en zeilt weer mooi weg. Ik sla aan en voel een massief gewicht aan de andere kant van de lijn…voor eventjes….de boel schiet weer los…… Ik sta te tollen op mijn benen……. en overweeg mijn hengel in tween te breken. Gelukkig kan ik nog net mijn koppie er bij houden….



Na deze incidenten krijg ik een behoorlijk spanningsgevoel op de darmen. Ik moet,nu! De eerste aanvalsgolf weet ik te pareren,voor een halfuurtje. Daarna moet ik toch echt naar huis. Net nu de beste uurtjes aanbreken. Kan wel janken. Ik loop/schuifel naar mijn bus. Ik praat in mijn hoofd tegen mezelf;” Voor straf ,had je die vissen maar moeten haken,sukkel…..” Ik kom aan bij de bus en ga direct op mijn stoel zitten. Dan kalmeert de boel wellicht wel eventjes…..niet dus. Ik wil mijn spullen inpakken maar dat redt ik niet eens meer. Ik grijp een Deen tas en vlucht de gereedschapsruimte van de bus in.Tussen de kruiwagen en de trilplaat is nog wel wat ruimte… Deuren dicht,pleepapier mee… Het is gelukt…. Ik voel me opgelucht!!! En,ik kan weer verder!!! Het gevoel dat het hier moet gaan lukken vanavond blijft hoog aanwezig. Ik tuig de boel weer op en loop de schemering tegemoet. Ik banjer weer het verdorde weiland op en loop richting wat nieuwe plekjes. Al snel zie ik aasbellen en schuddend riet….. De pen wordt beaasd met mais en kattenvoer. Het gaat snel…3 plekken rond mijn pen met aasbellen en schuddend riet. Een flauwe boeggolf die van wat dieper komt…..de pen draait flauw een rondje en komt dan 4 cm. omhoog en blijft staan! Dan schuift de pen weg en tik ik vast op karper! Yes!!!!! Gehaakt en wel! Ik moet wel aan de bak. Er staat hier best veel riet in de kant en ik moet meelopen om draadbreuk te voorkomen. Toch weet de vis zich in de eigen kant rond een tros riet te zwemmen. Ik ben er snel bij en plots schiet de lijn weer los. Pffffffff,het had zo kunnen gebeuren…. De karper heeft hierbij de meeste kracht verspeeld en na wat heen en weer zwemmen kan ik de vis op de onthaakmat leggen. Ik ben door het dolle! Een emotionele lading komt vrij in mijn hoofd en schreeuw in de schemer “YES!!!!!!” Dit knolletje van 59 cm. zorgt ervoor dat ik alle ellende in een klap vergeten ben. Het is een mooie,gaat meer richting het “verwilderde” type. Een knappe foto krijg ik niet voor elkaar;ik sta te trillen op mijn benen….



Het is lang geleden dat ik mij zo trots voelde met een vangst,hoe groot of klein ook. Het is me toch gelukt! Het is ook lang geleden dat ik hier een vis heb gehaakt…. Moe,stijf en gebroken keer ik huiswaarts. Dit doet me goed!! Stinkend van het kattenvoer kom ik thuis….




Groet,
Dale