Polderknaller

Polderknaller.

Een vis waar een verhaal aan vastzit.

Verhalen die ik mis, bij menig verslag over de vangst van vissen op ‘afstand’. Een ‘piep’..een ‘volle fluiter’… Het zijn termen die mij niet zoveel doen. Het pennetje ‘zakt’… steekt wat op…. vertrekt twijfelend de diepte in. Of juist een snoeiharde ‘wegtrekker’..een  ‘rondwaggelende’ pen, zijn termen die mij juist wel raken. Termen die mijn hart sneller doen kloppen, omdat ik daar emotie bij voel. Ik kan dat visualiseren. Ik kan het voelen. Ik kan het haast ruiken. Ik weet hoe het is hoor, zo’n ‘stuiterende’ top,  ‘gillende’ beetmelder en een spoel die maar blijft gaan.. Ik weet donders goed hoe dat is. Je hart zit in je voorhoofd….  Maar geef mij dat pennetje maar ;-) Inderdaad, ieder zijn ‘ding’(wat haat ik dat woord intens…).

Vandaag besloot ik  het weer eens dicht bij huis te proberen. Ik heb nog steeds niet echt het idee dat het is losgebarsten, hoewel ik niet echt mag klagen over enkele mooie vangsten! En dat doe ik dus ook niet….

Het is een feit; in deze polder slapen de karpers uit. Ze doen het wat rustiger aan, zo op de vroege ochtend. Ja, ze zitten er wel maar ze laten zich niet gek maken door het voer, dat er al op tijd in lag. Ze rommelen liever wat verder en laten zich zo af en toe zien zodat juist JIJ gek wordt…..

Ik stap voorzichtig uit mijn bus en wil beginnen met mijn voerronde. Ik loop op 5 meter afstand van het water, maar direct zie ik een ontzettend grote boeggolf het water op knallen. Mijn God, wat was dat?? Ik was er stil van. Het leek wel alsof er een klein bootje voorbij was gevaren. Okeeeeeeeeeeee, een  goede indicatie en ik krijg vertrouwen in deze sessie. Iets wat lang niet altijd vanzelfsprekend is…

Ik maak 7 voerplekken en vis deze weer af. Ik probeer het de laatste tijd wat anders aan te pakken. Ik maak meer voerplekken en bevis ze niet langer dan een kwartier. Dit doe ik vooral op de wat grotere polderwater systemen, waar je veel loopt en je daar dus veel tijd aan kwijt bent….

Het valt mij nog een beetje tegen hoe het riet is gegroeid in dit water. Er zijn bepaalde stekken waar ik vorig jaar karper ving. Die stekken zitten in je kop, zo ook die rietplukken.. Het groeit wat traag, maar de plukken zijn weer langzaam terrein aan het winnen. Het water is ook minder diep dan mijn geheugen mij aangeeft. Voorheen 50 a 60 cm. Nu haalt het water krap 40 cm. een meter uit de kant

De stekken worden telkens afgevist en hoe dichter ik bij de laatste voerstek kom, hoe meer activiteit. Ik spot regelmatig aasbellen, maar die zijn van brasem of giebel. Karper zit er zeker, aangezien ik af en toe nog steeds van die zware boeggolven voorbij zie komen. Ik maak nog 2 extra voerstekken in een ander water, die met dit water wordt verbonden met een kunststof buis. Ik kom eigenlijk niet meer  aan die 2 voerstekken toe. Bij mijn laatste voerstek namelijk hoor ik regelmatig een ‘plonsje’. Ik kan niet zien wat het is door het riet, maar de kringen die van dit ‘plonsje’ afkomen zijn groter dan je zou verwachten. Dit gebeurt zo’n 2 meter links van mijn voerstek. Besloten wordt om dit stekje wat intensiever te bevissen. In eerste instantie blijf ik stug op en rond  mijn voerstekje vissen. Ik wijk niet verder dan een meter af… Maar het blijkt al snel dat dit niet werkt. Ik bevis eerst weer 2 andere stekken, maar weet van gekkigheid niet hoe snel ik terug moet keren naar dit stekje.. Ik deponeer mijn pennetje weer op het voerstekje en weer dat ‘plonsje’ met zware kringen…. Ok, ik gooi het pennetje 2 meter naar links en dichter in de kant. Ik moet ‘om een hoekje’ kijken om nog een puntje van de pen te zien. De pen krijgt wat nerveuze tikken en al snel schiet er een voorn uit het water, naast mijn pen. Verjaagd door snoek? Of misschien karper? Ik weet het niet. Dan valt het weer stil.

12:15 uur. Ik kijk op mijn telefoon hoe laat het is en reken er op om weer een nulletje bij te schrijven. Ik kijk weer terug naar de pen en zie de aanbeet zich voltrekken! De pen krijgt 2 lome tikken, zwemt een klein stukje tegen de stroom in, komt weer terug en vertrekt dan de diepte in. Ik geef een zwiep en YES! Er hangt een mooie polderknaller aan de haak! Ik voel dat dit weer een leuke is. Een mooi gevecht, waarbij de vis van links naar rechts ‘scheert’ en flink wat nylon weet te pakken… Na een kat en muis spel van bijna 2 uur lang is het mij toch gelukt! Toevallig komt er net een auto aanrijden  die stopt. Een ouder echtpaar stapt uit en aanschouwt het gevecht en zien ook al snel dat het ‘een mooie’ is. Eerlijk gezegd is dit dus de grootste die ik, tot nu toe, heb gevangen in dit water. Een mooie, slanke torpedoschub van 76 cm. geeft zich na een minuut of 10 over. Prachtvis met een grote staart en dito bek. Wat een heerlijk gevoel!!

De vis trekt de staart helemaal krom waardoor de vis er kleiner uitziet...

De mannelijke helft van het echtpaar maakt een foto. Helaas is de foto mislukt en komt de vis totaal niet tot zijn recht. Ach, dat komt de volgende keer wel weer goed ;-)

Groet,

Dale