Het gaat zoals het gaat...

Woensdag avond... Er is een dag pauze gegund voor de landen die doorgaan op het EK voetbal. Ik denk dat ik 2 weken niet meer gevist heb. Dat komt door voetbal maar ook zeker door de zeer slechte resultaten die ik met het pennen behaal. In deze periode heb ik ook flink na kunnen denken over van alles en nog wat. Wat doe ik fout? De momenten dat ik ga vissen? Aas? Tijdstippen? Geen logboek? Alles passeert de revue. Ondanks dat ik het vissen compleet links laat liggen,denk ik er elke dag aan. De volledige 24 uur. Het sluimert..... En dan is daar opeens de dag dat je de draad weer oppakt. Helemaal murw gebeukt door tegenvallende resultaten,raap ik mezelf bij elkaar. Niet eens realiserende dat het een rustdag is omtrent voetbal.. In de ochtend heb ik het besluit al genomen;er moet gevist worden! Met tegenzin of niet. Je weet dat, als er weer zo'n karper aan de haak hangt, je alle ellende vergeet. Ik besluit naar een stek in de buurt te gaan. Ik verwacht er totaal niets van en neem zo weinig mogelijk aan spullen mee. Het blikje mais is nog het belangrijkst. De rest interesseert me geen hol. Er staat een flinke wind en op de eerste voerstek moet ik alle zeilen bijzetten om de pen op de plek te houden. Met mijn kop vol in de wind komt het 'gevoel' langzaam terug.... De wolken denderen voorbij,grijs en grauw. Ik verwacht elk moment regen die eigenlijk niet voorspeld is. Ja! De pen zakt langzaam weg tussen de golven... Ik sla aan en haak daadwerkelijk een vis! Een grote giebel is het niet eens met de stand van zaken... Ik ben blij dat ik weer eens een vis haak,maar ook weer niet zo blij met de giebel die aan de 2 ponder met 31/100e hangt. Toch is het een fel beestje. Ik verplaats mij hierna naar een ander gedeelte van de sloot. Ik heb hier niet voorgevoerd. Ik pak wat rietplukken en strooi,na het plaatsen van de pen,er een 10 tal maiskorrels omheen en ga gewoon zitten. De dekking is perfect! Ik moet wat rietstengels ombuigen om er te kunnen zitten en dan als ik de pen heb geplaatst veren de rietstengels langzaam weer terug. De boel staat op scherp! De golven beuken nu zo'n 30 minuten op de pen. Ik weet dat de karpers hier komen.. De pen staat 30 cm. verwijderd van wat rietplukken. Ik heb wat beweging waargenomen maar dat was giebel..toch? De pen zakt weer tergend langzaam onder water en versnelt onderwater...Ik geef een haal en haak een karper! De vis spurt er vandoor maar de 2 ponder is duidelijk 3 maten te groot voor deze 66 cm. lange krachtpatser. Na 3 uithalen is de vis klaar. Vlak voordat ik wil scheppen vlucht de vis nog een keer. Ik moet keihard lachen van plezier en sta er zo blij als een kind bij! Een grijns van oor tot oor... Ik heb de vis snel uit het water maar ik ondervind een nadeel; de vis is eigenlijk te snel op de kant en is nog totaal niet moe getuige het wilde gedrag op de kant. Volgende keer dus met lichter MATERIEEL! vissen. Ik maak een foto van de vis met mijn mobiel en laat hem dan snel weer vrij. Wat een prachtvis was dit! Deze vis is ook van een hoog emotionele waarde. Alle ellende is met een zakkertje vergeten.Eigenlijk is het goed zo,maar ik blijf doorvissen en vang er nog een brasem bij. Ja,weer vis!! Ik heb foto's,maar die volgen nog... Wat ik nog kwijt wil.... Tijdens deze sessie ontving ik het droevige bericht dat een oud-collega van mij is overleden op veel te jonge leeftijd. Hij is overleden op 52 jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker. Ik heb 7 jaar met hem in een ploeg gewerkt. Deze man bracht ten alle tijde de zon op het werk en ik kan niet bevatten dat zo'n goede vent door deze ellende getroffen is/was.In feite is het zo dat de familie 2 broers binnen een jaar verloren heeft door deze ziekte... De blijdschap en de emotie die deze vis heeft opgebracht werd verstomd door dit zeer droeve bericht. Ik draag deze vis dan ook op aan Ed Roelands! Ed,het ga je goed man! Jij zit in mijn geheugen gegrift... Groet, Dale