Tussen wuivend riet en Nuon windmolens

Wuivend riet, windmolens en weilanden. Dat heb ik vooral gezien vandaag.Vervelend vind ik dat allerminst.

Ik bevis een nieuwe sloot.Een sloot die in elk geval een paar kilometer lang is en aan beide oevers begroeid is met riet,echt van dat hoge spul.In de zomer wordt het hier lastig vissen vanwege het riet,maar in de wetenschap dat geen enkele visser(tenzij een penvisser)er hier heil in zal zien om te gaan vissen,stemt mij vrolijk.Ik probeer ook deze sloot vanwege het feit dat hij direct aan het kanaal sluit.Het is hier ook net iets dieper dan de polderwateren die ik normaal bevis. Langs de kant staat er grofweg een meter tot 1,5 meter water.De karpers kunnen alle kanten op hier.

Ik begin aan de lange wandeling langs het uiterste randje van de weilanden. De boeren hebben de weilanden helemaal in gereedheid gebracht en ik wil hun gewassen niet beschadigen. Ook hier weer een steile wallekant. Ik glij her en der een paar keer bijna uit maar weet me recht te houden. Het gaat toch vrij soepeltjes en van gestamp is geen sprake. Ik maak de voerplekken. De wind staat wel vol op mijn kant. Dat vind ik nu wat minder, maar ik zie vandaag meer als een verkenningstochtje langs het "nieuwe" water. Na de voerplekken gemaakt te hebben,blijf ik even halt houden op de laatste voerplek.

Ik maak mijn penhengel in orde en dat is nog een hele opgave met die keiharde wind. Het lukt natuurlijk en dan keer ik terug naar de eerst gemaakte voerplek. Ik moet mijn pennetje 1 keer bijstellen. Ik doop de pen voor de 2e maal in het water en de pen gaat in 1 vloeiende beweging door,richting bodem. Ik wacht eventjes. Mmmmm,toch maar even kijken.Ik maak contact en er blijkt een vis aan te zitten! Een brasem nog wel... Die heeft het aas gegrepen in de vlucht naar de bodem! De vis verweert zich best kranig maar is niet opgewassen tegen de 1,75 ponder en 26/100... De vis is gauw terug in zijn element. Tegen beter weten in leg ik het pennetje weer op dezelfde plek.Ik wil eerst gewoon ff een heet bakkie koffie nuttigen. Daar heb ik nog geen tijd voor gehad. Ik blijf ook meteen een uur zitten op de stek. Na dat uur wil ik verkassen,maar de boel blijkt vast te zitten onder water. Ik probeer het een en ander, maar de boel breekt. In de volle wind maak ik een nieuw onderlijntje. Die beaas ik met harde maiskorrels en piepschuim balletjes. Dit heb ik uitgetest thuis totdat ik een mooi uitgebalanceerd aasje had. Helaas,de karper geeft op elk van de licht aangevoerde stekken niet thuis en ik besluit naar een ander watertje te gaan. Die ligt wat meer in de luwte. Hier kom ik vaker terug want ik vind dit een zeer interessant watertje. Aangekomen bij het andere water constateer ik inderdaad meer luwte. Ik kan hier volledig in de kant duiken met een dijkje achter mijn rug. Geen mens die me ziet,geen vis die me ziet. En ook nog eens het zonnetje vol in het gezicht. Eventjes genieten dus. Het is soms zelfs warm.Ik voer een paar plekjes aan en vis die weer af. Geen enkele tik op de pen. Er is buiten het zeer diverse, aanwezige gevogelte,geen enkel teken van leven. Ik struin een paar keer de plekjes af,maar mijn benen voelen loodzwaar aan. De redelijk zware tocht bij het eerste water heeft mij meer energie gekost dan ik had verwacht. Het is 13:15.Ik besluit te stoppen. Na 6 uur geen stootje gezien te hebben is mijn vertrouwen wat weggezakt. Ik ben ook moe van de wandeltochten over zwaar terrein. Volgende keer maar weer! Groet, Dale