Koude handen

Het penvirus is nog steeds niet over,gelukkig.

Vandaag(zondag) had ik een gaatje gevonden om te vissen. Waar ik wilde gaan vissen wist ik nog niet maar er moest gevist worden! Op 1 van mijn ontdektochtjes naar nieuw water(die ik had gevonden) zag ik nog een watertje liggen. Ik besloot onder het autorijden(het water had ik nog niet bekeken) daar eens te gaan kijken.

De auto wordt langs de weg geparkeerd,vlak voor een smalle brug. Ik zie direct een boom die flink over het water hangt!



De "boom"...


Oei,de spanning begint zich nu al op te hopen.... Het is een krappe stek; Ik kan de pen naast de boom planten en links is al direct de flinke pijler van de brug. Het is gevaarlijk en krap. Ik maak alvast een plan in mijn hoofd mocht ik een karper haken. Als de karper richting de pijler vertrekt ben ik kansloos. Het draad schuurt onvermijdelijk stuk op de pijler. Als de karper richting boom gaat dan moet de top direct onder water geduwd worden anders komt de lijn onherroepelijk vast te zitten in dat struikgewas. Globaal gezien moet de vis op zo'n kleine 20 m2 uitgedrild worden en dan het liefst recht voor mijn neus.
Ik maak voerplekken aan elke zijde van de boom. De andere zijde van de boom is veiliger want ik zou de vis richting open water kunnen sturen.

Ik heb me goed aangekleed en heb mijn regenpak bij me. Het is 12:00 wanneer ik begin te vissen. In mijn rug de grote open vlakte,voor mijn neus de brug,de boom en een flinke golfslag.Het kolkt gigantisch.Ik zit eigenlijk direct aan een zijsloot van een kanaal. De andere kant van de brug geeft toegang tot het kanaal.


Toegang tot het kanaal...

Na 15 minuten krijgt de pen een enorme opsteker en zeilt rustig weg.....Mispoes! Dit neigt naar brasem. Mijn aas ververs ik en ik leg het zaakje weer op de plek. Maar zomaar ineens kolkt het water alle kanten op. Er zijn hier ook zoveel obstakels;
brug met pijler,boom,flinke golfslag en de stroming gaat tegen de wind in.... Ik kon dit al eerder zien aan de bladeren die "op half water" de tegengestelde richting indreven. Toch staat de pen retescherp afgesteld. Soms drukt de stroming de pen net iets onder het wateroppervlak maar ik kan de pen nog goed zien.


Nog goed te zien....


Ik besluit naar de andere kant van de boom te verkassen. Het begint nu nog harder te waaien en de regen komt nu met bakken uit de lucht. Het doet me niets,er is een vis die ik wil vangen.... Langzaam worden de handjes kouder en kouder....

Ik leg de pen in. Na een minuut of 10 krijgt de pen een lichte tik en dan niets meer. Ik wil het zaakje nakijken en haal de boel op. Ik voel een zeer lichte weerstand en ik blijk een blad gehaakt te hebben. Mmmmmmm,er zullen wel meer van die bladeren of andere zaken op de bodem liggen. Ik besluit de haak te voorzien van eerst een maiskorrel dan een piepschuim balletje en dan weer een maiskorrel. Zo hoop ik dat de boel een beetje zwevend blijft. Of i.i.g niet te snel naar de bodem daalt en daar direct vasthangt aan een blad. De laatste maiskorrel laat ik de punt van de haak beschermen. Dan haak ik zeker geen blad!

Na een halfuurtje krijgt de pen een tik,steekt hoog op en loopt hoog over het water weg. Ik tik vast op een brasem. Toch een vis! En misschien dat de verandering van techniek mij wellicht geholpen heeft? Ach,ik ben toch blij met deze rakker alleen mijn schepnet niet. Die zit vol slijm(sorry Cor).

In de aankomende uurtjes heb ik meerdere aanbeetjes. Geen doorzetters.Meer een beetje wantrouwend. Helaas had ik het kattenvoer thuis gelaten,bleek achteraf....

16:00. Ik kan geen peuk meer draaien door de verregende en koude handen. Ik stop ermee. Alles is zeik-,en zeiknat al had ik dat niet allemaal in de gaten. Ja,toch was ik nog zeer gefocust bezig!

Hier kom ik nog een keertje terug!

Groet,
Dale