De stofwolk

De stofwolk.

Materiaal...

Het heeft weer een tijdje geduurd voordat ik een nieuw avontuur kon beschrijven. Redenen genoeg, maar de belangrijkste is toch wel die vervelende PTSS. Wat een 'etter' is dat, zeg! Nu heb ik daar therapie voor gevolgd(EMDR) en dat heeft zeker zijn uitwerking gehad, maar het blijft toch vaak een strijd met jezelf. En dat kost tijd, heel veel tijd. Ik denk dat ik er nooit meer vanaf raak. De psychologe beaamt dit. Wat ik wel kan doen, is er mee leren leven en de signalen op het juiste moment herkennen en daar naar handelen. Dat begint nu beetje bij beetje te lukken.
Daarnaast had ik belachelijk veel last van migraine aanvallen. Ik heb verschillende wegen bewandeld om dit het hoofd te bieden; acupunctuur en medicatie. Beide hebben gewerkt. De medicatie(Metoprolol) heeft dus gewerkt, maar de bijwerkingen die ik daarvan kreeg waren bijna erger dan de migraine zelf. Ik besloot de medicatie af te bouwen. Sommige bijwerkingen zijn gebleven en ik denk dat dat te maken heeft met mijn PTSS(angst), maar de migraine is tot nu toe weggebleven! Dus nu al enkele maanden migraine vrij. En dat is iets heel positief.

Goed, genoeg over mezelf. We gaan verder met het 'visavontuur'!

9-4-2020 stond mijn tweede sessie van het jaar op het programma. Ik gebruik de eerste sessies om het water na de 'koude' maanden te inspecteren. Mijn eerste sessie leverde een mooie karper en een brasem op. Beide gevangen rondom duikers. Nu was het tijd om een groot polderwater te bezoeken. In de zomermaanden ligt het hier vol met watergentiaan. Naar mate het seizoen vordert is het nagenoeg dichtgegroeid en is het niet meer verantwoord om daar te vissen. Op dit moment is het water nog helemaal schoon en kaal, op enkele dorre, vaalgele rietstengels na.

Om 5:00 gaat de wekker. Ik hijs mezelf uit bed. Vroeger, toen ik nog stratenmaker was, had ik minder moeite om vroeg uit bed te gaan. Nu ik meestal laat in de middag begin met werken( 'De' zorg), is dat ritme een beetje verdwenen. Inmiddels pruttelt het koffiezetapparaat en tijdens het wachten op de heerlijk verse koffie, doe ik alvast de meeste visspullen in de auto. Na het nuttigen van twee kopjes koffie, is het tijd om te vertrekken.
Onderweg wordt het langzaamaan licht. Op sommige plekken langs mijn route, rijd ik wat hoger door een dijk. Het is een prachtig schouwspel deze ochtend! Een dikke laag mist hangt over de weilanden. Ik zie een boerderij welke half uit de mist steekt. Het doet wat winters aan allemaal. Spookachtig ook, een beetje.

Spookachtig...

Rond 6:30 arriveer ik op 'mijn' stek. Ik stap uit en er heerst een serene stilte om mij heen. Ik ben bang dat als ik de autodeur dichtsla, het lijkt alsof er een bom ontploft. Ik pas me aan de situatie aan en doe alles zo behoedzaam mogelijk. En ook een paar versnellingen lager.

Voelt bijna 'winters' aan...

Na het pakken van mijn spulletjes heb ik nog een wandeling van ongeveer 10 minuten voor de boeg. Ik sluip bijna naar mijn stek, waardoor de wandeling een eeuwigheid lijkt te duren. Ik kan ook hoogstens een meter of 20 voor me kijken door die mist. De ganzen en eenden merken mij wel op en die maken een hoop kabaal, helaas. Maar die kabaal is nog op redelijke afstand van 'mijn' stek, dus ik maak mij niet al teveel zorgen.
Ik maak een paar foto's tussendoor om de sfeer vast te leggen. Inmiddels lost de mist geleidelijk op.

Wat een prachtige ochtend!

Aangekomen op de stek, begint mijn 'voerronde' en een eerste inspectie van het water: voerplek in een bocht van een kruispunt; voerplek bij in het water staande rietstengels waar drijfvuil blijft 'hangen'; voerplekken op inhammen in het weiland. Dat zijn ondiepe plekken. Maar ik maak ook voerplekken op stekken waar ik vorig jaar karper ving. Op het eerste oog is niets te zien op die plekken, maar ik ontwaarde toch wat dorre stengels onderwater. Hoe meer ik het water 'af loop', hoe ondieper het wordt. Gunstig voor als het later die dag warmer wordt.

Na het maken van de voerplekken maak ik, op een afstandje van een meter of 20 van het water, mijn hengel en andere spullen in orde. Tegelijkertijd nuttig ik een bak koffie. Daarna is het tijd om te beginnen.

Ik verwacht niet veel, maar als amper 5 minuten na het inleggen van mijn pennetje deze al tekenen van leven registreert, raak ik optimistisch. Het zijn nog geen 'doorzetters', maar dat vind ik niet erg. Elk teken van leven is op dit moment welkom. Ik schuif op naar een volgende voerstek. Ook daar al snel tekenen van leven: de pen draait wat rond, zakt af en toe een paar millimeter en dat gaat zo enkele minuten door. Maar nog geen doorzettende aanbeet. Ik besluit deze voerplekjes direct licht bij te voeren en schuif op naar de overige voerstekken. Daar krijg ik nog geen tekenen van leven. Op mijn laatste voerstek, de ondiepste van al mijn voerstekken, krijg ik weer de zakkers en tikjes op de pen. Maar daar blijft het bij. Na het licht bijvoeren van deze stek, besluit ik weer vanaf de tweede voerstek te beginnen; de stek in een bocht van een kruispunt. Het pennetje wordt zorgvuldig tegen het drijfvuil geplaatst en direct krijg ik fellere aanbeten.

Genieten...

Ook nu begint de pen wat rondjes te draaien, stijgt ietsjes, loopt net niet weg. Maar dan schiet 'ie opeens toch weg! Ik geef de hengel een haal en haak een karper. De vis perst er een sprint uit, daarna kan ik 'm rustig terug halen. Nog een kort gevecht onder de top en dan schuift de vis rustig mijn net in. Een prachtige polderkarper van rond de 70 cm. is kort op het droge. Enkele foto's en een minuut of twee later, zwemt de vis de vrijheid weer tegemoet. Mooi! ik ben nu al tevreden.

De eerste van de dag...

Ik voer meteen weer wat bij en schuif op naar de volgende voerstekken. Deze leveren niets op en ik wandel zeer kalm naar mijn laatste voerstek. Wat ik bij aankomst aantref, maak ik niet vaak mee: door de manier hoe de zon het licht op het water laat vallen, zie ik stofwolken op een stuk van 4 meter breed langs de oever, tot een meter of drie het water in! Ik kan niet zien of dit karpers zijn, of dat het een school brasems is. Ik zie wolken ontstaan terwijl ik nadenk waar ik mijn pennetje moet gaan plaatsen. Immers, lijnzwemmers zijn nu een serieus risico. Ik gok het er maar op.
Het pennetje plaats ik tussen de stofwolken en wacht af. Ik sla tweemaal mis, resulterend in een boeggolf, maar het vreetfestijn gaat door. Ik besluit mijn aas wat te verplaatsen en dan zie ik een bronzen flits erop duiken. De pen schokt, steekt iets op en schiet dan weg. Ik kan de reactie van de vis onderwater zien op het moment dat ik aansla. Ik zie een forse flank een schok krijgen. Dan neemt deze vis een fantastische sprint. En doet dit nog enkele malen. De turbo werd aangezet.
Deze vis is groter dan de vorige vis, maar ook iets anders gebouwd. Gestroomlijnder. Ook deze vis komt op de kant en meet 72 cm. Allemachtig prachtig!

Allemachtig prachtig!

Na het maken van de foto's zet ik de vis weer terug en voer ik bij. Ik inspecteer de haak en constateer een licht verbogen haakpunt. Tijd om de boel te verversen en een kop koffie te nemen. Als het materiaal weer in orde is loop ik in een kalm tempo naar de stek in de bocht. Na hier een halfuur gezeten te hebben en geen teken van leven gezien te hebben, loop ik weer terug naar de stek waar ik de laatste vis gevangen had. De tussenliggende stekken laat ik even met rust, omdat ik na inspectie, geen activiteit zie. Wel beginnen de karpers lekker in de kant te 'smakken', maar dat is allemaal aan de overkant. Een meter of 25 van me vandaan.
Ik arriveer weer op de laatste voerstek. Ik zie geen activiteit in de vorm van stofwolken, maar ik bespeur een enkel belletje op de stek. Voor mij is dat reden genoeg om een poging te wagen.
Ik zit gehurkt een meter of 4 van de oever en plaats mijn pennetje tegen wat drijfvuil aan. Na een minuut of 5 denk ik een karperstaart te zien. Het lijkt alsof er weer een vis gearriveerd is. Dit vermoeden wordt bevestigd: de pen draait enkele, lome 'cirkels', steekt wat op(en weer zie ik die bronzen 'flits') en schiet dan weg. hangen! De kleine, dappere ridder is fel, maar ligt snel op de kant. De kleinste van de dag(55 cm.) zwemt weer snel in vrijheid rond. Genieten!

Dappere ridder...

Omdat de sessie er voor mij bijna opzit, besluit ik niet meer te voeren. Ik ga de andere stekken nog even een kort bezoekje brengen.

Eerst neem ik nog een kop koffie en ga dan weer naar een andere voerstek. Deze voerstek heb ik gemaakt op de 'punt' van een uitstulping van het weiland. Ik leg mijn pennetje op ongeveer 2 meter van de oever. Er gebeurt weinig en na ongeveer 15 minuten wil ik me weer verplaatsen naar een andere voerstek. Ik haal mijn pennetje uit het water, werp nog een schuine blik op de voerstek. Maar dan, dan zie ik twee minuscule kolkjes op nog geen 50 cm. van de kant. Om het te completeren zie ik ook een stofwolk ontstaan. Razendsnel stel ik het pennetje ondieper af en leg in. Weer een bronskleurige flits onderwater en weer knalt de pen er vandoor. Ik sla aan en voel een lompe 'bonk' op de hangel. De vis zwemt er massief vandoor. Wat een kracht, wat een lompheid! De vis krijg ik wel snel in de hogere waterlagen en zie dan meteen dat ik een grote karper gehaakt heb. Toch blijft de vis gestaag onder de top zwemmen. Ach, alle ruimte en deze geef ik ook. Op een rustige manier laat ik de vis zichzelf moe maken en op het juiste moment 'schep' ik de vis. Wat een prachtige vechtmachine ligt er in mijn net! 83 cm. Als zo'n vis op volle kracht is in dit water en het watergentiaan volop groeit, dan kan dat je zeer zware momenten opleveren. Maar daar doen 'we' het ook voor, toch?

Daar doen we het voor, toch? 83 cm.

De vis ligt op de kant en ik maak snel foto's. Hierna schuif ik de vis weer rustig het water in en geniet even na. Ik besluit dat het mooi geweest is voor vandaag. Ik ben moe. Moe, maar meer dan tevreden!


Groet,

Dale