Nieuwe kansen.
Het is lang geleden dat ik een verslagje schreef. Door een
zeer turbulente tijd was er gewoon geen ruimte meer in mijn hoofd. Ik heb
verschillende pogingen ondernomen om een stukje te schrijven, maar telkens
stokte het op een bepaald punt. Langzaam aan lijk ik weer meer energie te
krijgen en met heel kleine stapjes kijk ik weer vooruit. Er is licht aan het
einde van de lange, donkere tunnel…
Inmiddels ben ik(en mijn gezin 😉)
verhuisd en pakken we langzaam de draad weer op. Een nieuwe woonomgeving
betekent vaak ook nieuwe visgronden en ik ben dan ook flink op zoek! Wat is
Google Earth dan ook een fijne uitkomst, maar ik schuw het ook niet om enkele
atlassen te raadplegen. Gewoon, een ‘boek’ ter hand nemen. Nu weet ik wel dat
er ook genoeg water is rond mijn nieuwe woonstek, maar ik merk dat ik zo
vergroeid ben met de polder waar ik de afgelopen jaren heb gevist. Ik voel me dan
een beetje verloren en stuurloos…
Tijdens een vrije dag besloot ik de auto te pakken en enkele
potentiele stekken te bekijken. Ik blijf altijd zoeken naar wateren die gelegen
zijn langs(of in de buurt van…) polderwegen. Vaak bouw ik van daaruit verder.
Tijdens het rijden naar een potentiele stek, zie ik een smal water welke er
uitnodigend uitziet voor de penvisser. Onthouden voor op de terugweg!
Op de potentiele stek aangekomen, zie ik dat het om een
tamelijk groot water gaat. Het is een prachtig water; breed, veel riet, een
gemaal en duikers. Het enige nadeel is dat dit water gelegen is aan een weg die
vrij druk bezocht wordt door automobilisten. Een duidelijke sluiproute, maar er
wordt in dit gebied ook enorm aan de hoofdwegen gewerkt. Diverse omleidingen
resulteren in meer verkeer. Gelukkig zijn er genoeg opties om ver genoeg van de
weg te kunnen zitten.
Tijdens het rondwandelen zie ik veel activiteit van vis in
de vorm van flinke bellenplakkaten. Zowel van brasem, maar ook zeer zeker van
karper! Eerlijk gezegd is er zo verschrikkelijk veel activiteit dat ik begin te
trillen van de spanning! Een dag later is de eerste optie dat ik hier een
pennetje kan laten zakken…
Ik heb genoeg gezien op deze stek en besluit naar het
watertje te rijden welke ik op de route tegenkwam. Ook daar zie ik veel karper!
Een stuk of 4/5 tussen de waterplanten, zoekend naar voedsel, maar ook
duidelijk enkele karpers de bodem omwoelend… Goed, de spanning wordt mij wat
teveel en ik ga weer naar huis. Thuis gekomen ga ik mijn hengels voorbereiden
voor de sessie van morgen.
De volgende ochtend moet ik eerst mijn kinderen ‘klaarstomen’
voor school. Daarna kan ik pas op pad. Om 8:00 race ik richting de stekken. De
eerste stek die ik weer tegenkom wordt aangevoerd en daarna is het 10 minuten verder
rijden naar het grotere water. Ik maak voerstekken rond alle duikers en zet
daarna rustig mijn hengels in elkaar en neem eerst even een bak koffie.
Ondertussen kijk ik wat rond richting het water en zie ik al snel wat
activiteit van karper tussen het riet. Helaas buiten mijn bereik, maar ze
zitten in de buurt! Nu hopen dat ze mijn voer vinden. Ik blijf pendelen tussen
de duikers en na een uur krijg ik de eerste, voorzichtige ‘tikken’ op de pen.
Alle reden om scherp te blijven, maar er gebeurt verder niet zoveel. Toch denk
ik dat karper voorzichtig mijn aas aan het testen was. Ik blijf ondertussen elk
half uur de voerstekken af te wisselen, maar de enige stek die activiteit
blijft weergeven, is de stek waar ik de ‘tikken’ op de pen kreeg. Ik blijf daar
op zeker moment langer zitten. Een jongen in een auto komt langzaam voorbij
rijden, duidelijk kijkend naar mij en mijn visserij. Hij rijdt door, maar komt
even later weer terug en stapt behoedzaam en voorzichtig zijn auto uit en
begeeft zich richting mij. Het is een rustige jongen en vraagt hoe het bij mij
ging. We keuvelen wat en het blijkt dat hij eerder de ochtend een flink eind
verderop heeft gezeten en enkele brasems en een karper heeft gevangen. Hij
stelt zich bescheiden op. In mijn ogen een prettig persoon. Na dit korte
gesprek wenst de jongen mij succes en vervolgt zijn pad.
Nadat de jongen zo’n 10 minuten weg is, wil ik mij eigenlijk
gaan verplaatsen naar de eerste voerstek van vanmorgen. Een autoritje van 10
minuten. Maar op het moment dat ik mijn spullen wil gaan inpakken, vliegt de
pen de diepte in! Ik schrik mij eigenlijk een hoedje, maar ben scherp genoeg om
de hengel een zwiep te geven. Ik haak een prachtige polderkarper. De karper weet
van wanten, maar ik kan de vis goed hoog in het water houden waardoor de karper
er geen volledige sprint uit kan persen. Na een minuut of 5 schep ik een mooie
vis van 69 cm op de kant. Dat gevoel als je je eerste vis op een nieuwe stek
vangt is onbeschrijfelijk…
De vis is snel verlost van de haak en zwemt weer vlot rond.
Inpakken en naar de volgende stek. Op deze stek heb ik ook een voerplekje
gemaakt voor een duiker. Ik pak mijn lichtere penhengel. Een hengel die ik al
jaren niet meer gebruikt heb en ook verschillende malen te koop heeft gestaan,
maar ik ben nu blij dat ik deze hengel nog heb. Ik moet nog een beetje peilen
voor de duiker en moet tot driemaal toe mijn pennetje verstellen. De vierde
keer moet hij eigenlijk goed afgesteld staan, maar toch blijft de pen de diepte
in duiken. Ik wil weer ophalen, maar het lijkt wel alsof ik vast zit aan een
tak. Dan voel ik toch echt een vis aan de andere kant van de lijn! Hoe vaak dit
me toch is overkomen… Goed, ik geef nog een goede tik na met de hengel en dan
sprint er toch en karper vandoor. Enigszins bijgekomen van deze verassing, zie
ik dat deze hengel heerlijk krom gaat. Ik was even vergeten hoe fijn het was om
met deze hengel te vissen, maar bij flinke obstakels gebruik ik toch liever een
andere hengel. Maar misschien kan deze hengel meer hebben dan dat ik tot nu toe
dacht. Afijn, de vis trekt af en toe een meter of twee door de slip, maar
verder vangt de souplesse van deze hengel in combinatie met de rek van de lijn veruit
de meeste klappen op. Ook nu ligt er een prachtige vis van 68 cm na vijf
minuten op de kant. Wel een totaal andere bouw dan de poldervis van eerder. Ik
kan mijn geluk niet op! En weer een vis op een nieuwe stek. Ja, het was een
fijne ochtend.
Groet,
Dale
