Het einde in zicht.

Het einde in zicht.

Maandag begint school weer. Het laatste jaar van mijn opleiding! Ik ga ervan uit dat ik dan nog maar weinig aan vissen toe kom en daarom heb ik de laatste tijd optimaal gebruik proberen te maken van de beschikbare tijd om te vissen.

In mijn ogen is dat zonder meer gelukt! Ik kan mij geen seizoen voor de geest halen, waarin ik zoveel karper heb gevangen. En ook nog eens bijzonder mooie vissen, waaronder een behoorlijke spiegel. Uniek bij 'mij' in de polder en daarom was(en nog steeds) ik zo verschrikkelijk enthousiast. Ik noem het loon naar werken. Maar, ik heb ook ontzettend veel geleerd, sinds ik bij 'De Duiker' begon te vissen. Ik noem de twee belangrijkste even op:

 1. Haken/onderlijnen tijdig verwisselen.

Ik heb gemerkt dat sommige haken na 1 vis al niet meer te gebruiken waren en dan vooral met de gerenommeerde merken. Ook als ik een keer vast zat was het snel over met de pret. Ik vond dit schokkend. Het heeft mij veel vis gekost. Ook ben ik erachter gekomen, dat een bepaalde haak langer mee blijft gaan. Maar na elk 'incident' gebruik ik nu de 'nagelproef'.

2. Driltechniek.

Omdat ik niet gewend ben/was om nabij obstakels te vissen, heb ik gemerkt dat ik veel te weinig druk op de vis zette tijdens de dril. Het water dat ik nu bevis barst van de lelies. Ik was ook bijzonder bang vis te verliezen. Hoe fout kon ik zitten! Door het bang zijn heb ik juist karper verloren. De slip staat nu bijzonder strak(maar niet te strak!) en het overgrote werk tijdens de vangst van een vis, komt neer op de rek van het nylon en de ongelofelijke kracht van de hengel. Ik heb de hengel de afgelopen sessies hoepel rond getrokken, waarbij het nylon zo strak als een snaar stond. Op het moment dat ik dacht dat het fout zou gaan, nam de slip het over. Jaren lang heb ik dus met een verkeerd afgestelde slip gewerkt. Ik wil niet weten wat mij dat allemaal gekost heeft. Behoort nu tot de verleden tijd. De combinatie van hengel, molen en lijn zijn nu perfect op elkaar afgestemd.

Tot zover het in de praktijk geleerde.

 Donderdag 20 augustus

Met de prachtige spiegel nog in mijn gedachte, besluit ik weer naar 'De Duiker' te gaan. Overigens moet ik zeggen dat 'de Duiker' geen vissen meer oplevert. Wat hebben de vissen met dit soort weer ook onder de duiker te zoeken... De tijd brak aan om voerplekken te maken op andere stekken in deze sloot. De spiegel ving ik op een t-splitsing en trok ik uit de lelies. Verderop in de sloot barst het ook van de lelies. Hier zullen ze toch ook wel zitten? Natuurlijk. Stomme vraag.

Om 6:00 ben ik aanwezig en maak vlot wat voerplekken. De vissen zijn nog niet actief en ik sluip langs de waterkant, kijkend of ik toch draaiende of opzij geduwde lelies kan ontdekken. Nog niet. De stek onder de duiker laat ik eventjes voor wat het is. Ik maak de voerplekken bij een vuilbalk, de t-splitsing en een dot riet vergezeld van een flinke hoeveelheid leliebladeren. Er is ongeveer 50 cm.2 ruimte om de pen te plaatsen. Ik probeer het gewoon, ook omdat er genoeg ruimte is om te drillen. Onvermijdelijk dat ik tijdens de dril wat leliebladeren zal tegenkomen, maar die angst heb ik van mij afgezet. Bij de t-splitsing is dit een ander verhaal: Langs de kant, mijn kant, staan flink wat lelies, dan, vanaf ongeveer een meter uit de kant, weinig tot niets. Maar een meter daarna ligt de hele t-splitsing vol met leliebladeren. Als ik dus een vis haak, moet ik ervoor proberen te zorgen dat hij rechts van mij wegvlucht, langs mijn eigen oever. Ik positioneer mij zo dat dit, theoretisch, zou moeten werken. De flinke stroming die soms komt opzetten zorgt wel weer voor problemen. Soms kun je jezelf daardoor niet handig positioneren omdat er grote moeite ontstaat om de pen onder controle te houden. Zeker tussen de lelies!

Rond 7 uur heb ik de voerstekjes afgevist voor de eerste maal. Tijdens het begin van zo'n sessie observeer ik als een malle! Langzaam beginnen de vissen te ontwaken en dus te azen! Bij de vuilbalk zie ik zware kringen vanuit de kant komen. Helaas, het levert mij niets op. Ik schuif door naar de t-splitsing. Al snel zie ik op vier verschillende plekken rond mijn voerstek allerlei draaiende bossen lelies. Ik zie ze schokken, ik zie ze weggeduwd worden, ik zie ze onder getrokken worden. Het is een gekkenhuis! Voorzichtig laat ik mijn pennetje tussen al dat geweld zakken....

De vissen zwemmen onrustig rond door de lelies en regelmatig wordt de pen 'opzij gezet'. Uiteindelijk krijgt de pen een paar felle tikken, stijgt en zakt daarna weg. Ik geef een haal. De hengel klapt volledig dubbel. Een beuk op de hengel dus en toch vlucht de vis de kant op die ik niet wil, maar het feest is snel voorbij; gelost. Oei, dat was een beste, maar misschien toch vals gehaakt. Ik vraag het mij af, want het pennetje gaf toch echt een zuivere aanbeet door...

Ik schuifel door naar de  ‘riet stek’. Al snel zie ik daar ook verschillende wegdraaiende lelies. De vis(sen) zwemt/zwemmen onrustig over de stek. Ik heb moeite mijn pen in de buurt te plaatsen, want ondertussen is er weer een sterke stroming. Ik verplaats de pen regelmatig, richting activiteit. De stroming drukt de pen onderwater, maar gelukkig heb ik nog twee volgwakers gemonteerd. De pen zakt steeds verder weg. Toch kan ik de pen nog zien! Dan zie ik de pen 'schokken' onderwater. Met horten en stoten verplaatst de pen zich tegen de stroming in. Dan vertrekken ook de volgwakers.... RAM!! Ik haak een karper. De vis rost werkelijk alle kanten op. De slip staat strak afgesteld, de hengel staat hoepel rond. Onderweg neemt de vis wat lelies mee. Voor eventjes zit de boel vast in de lelies, maar na wat gemanoeuvreer van mijn zijde komt de boel los. Ook zie ik nu de karper voor het eerst: een prachtige, forse schubkarper. Brons van kleur. Ik kan mijn geluk niet op hier! Ik schep de vis in een keer. Na wat foto’s zet ik de vis terug. Niet gemeten, niet gewogen. Ik ben simpelweg onder de indruk van deze machtige torpedo….

Abnormaal grote staart. Wat een vis...

 Na deze vangst valt de activiteit van karper helemaal weg. Ze zijn vertrokken. Ik besluit een ander gedeelte van dit water te bevissen, maar ik moet wel eventjes met de auto die kant op. Ook hier ligt weer een vuilbalk. Via een weiland kan ik een nog groter gedeelte bevissen van dit water. Ik ben altijd een beetje huiverig om zomaar een weiland op te lopen, maar het hek staat uitnodigend open. Altijd al. Waarom is mij dat niet eerder opgevallen? Schele Harrie…. Mijn gevoel zegt dat ik al te laat ben met het maken van voerstekken in dit gedeelte. Toch maak ik er eentje bij de vuilbalk en ik besluit meteen maar het weiland te betreden. Wat een prachtig stukje natuur….

Toch voel ik dat er iets niet helemaal goed zit. Een vreemd, onrustig gevoel maakt zich van mij meester: om 9:30 krijg ik een hongerklap…. Overkomt mij eigenlijk nooit. Ik heb wel wat hondenbrokken bij me, maar om die nou op te gaan zitten eten…. Verder heb ik, behalve wat te drinken, niks bij me.

Ik loop het water af, speurend naar activiteit. Ik vind het niet. Ik besluit terug te lopen naar de vuilbalk en het daar een halfuurtje te proberen. Dom, want de wind staat gewoon de andere kant op en dus niet op de vuilbalk… Verloren momenten. Ondertussen neemt mijn energiepeil zienderogen af. Ik rijd weer terug naar de plek waar ik vanmorgen begon en plaats de pen strak tegen de vuilbalk aan.

Ik zie het aas onder de vuilbalk verdwijnen en de pen staat zachtjes tegen de balk aan te wiegen. Het gebeurt gewoon direct: een tik en weg schiet de pen. TSJJAAAK!! zegt mijn hengel, wanneer ik aansla. Een felle karper verzet zich, maar het ‘zenuwachtige’ gedrag zegt mij dat dit geen hele grote is. Eenmaal op de kant valt dit nog best mee! Een prachtige, behoorlijk hoog gebouwde schub is eventjes voor mij. Genieten geblazen!!

Brute vechtmachine...

 Na deze inspanning klap ik volledig in elkaar. Ik kan mij niet meer concentreren. Als ik de hengel in de hand houd, dan trilt dat hele ding omdat ik mijn spieren niet meer onder controle kan houden. Mijn ogen knijp ik steeds verder dicht. Ik krijg hoofdpijn. Had ik maar wat te snoepen bij me… Het mag duidelijk zijn dat ik het uiterste van mijn lichaam heb gevraagd, de afgelopen tijd. Vermoeidheid speelt een grote rol hierin.

Het is 11:00 en ik besluit de handdoek in de ring te gooien. Het is mooi geweest en de buit is trouwens toch al binnen. Trillend als een rietje pak ik de boel in en rijd naar huis. Even wat eten en dan is het ‘tukkies toid’.

Ik wil hier nog graag een paar sessies vissen, maar ik weet niet of mij dat nog gegund is…..

Groet,

Dale

Een droom komt uit!

'Ja, ik zie toch echt die leliebladeren alle kanten opdraaien. Dat is toch precies op mijn voerstek? Ja! Wat zie ik nu? Hele bossen lelies worden onderwater getrokken! Nou, hup Dale, erop af. Mocht er een vis bijten, dan moet ik er wel voor zorgen dat 'ie niet direct te diep de lelies induikt. Ik denk dat ik hier dan wel goed zit. Als ik op deze manier aansla, dan vlucht 'ie de goede kant op. Oeps, zakte mijn pennetje nou een beetje weg? Hmmmmm....eventjes scherp zijn nu. Ja, toch! Daar stijgt 'ie weer. Zet je schrap, Dale, want het pennetje maakt toch echt aanstalten om te vertrekken... Kijk, daar heb je het al: hij verdwijnt schokkend de diepte in. Sla nu aan!! Ja, hij zit eraan. Wat een klap kreeg die hengel zeg. Laat 'm niet dat lelieveld te diep binnendringen, Dale! Shit...Ik heb mijn hengel nu echt hoepel krom, hoor. Daar heb je het al, de slip neemt het over. AAAHHH, HIJ RAMT DWARS DOOR HET LELIEVELD! Houd contact, Dale. Oh, hij neemt een sprint naar rechts...Nog meer lelies. Ik zit vast. Nee, he. Zit 'ie er nog wel aan? Ja, ik voel 'm toch echt. Kijk, hij rolt aan de overkant. Even een paar stappen naar links doen, joh. Zo is de vis de lelies ingevlucht. Ah, ik voel 'm meekomen! Ja, we gaan het redden. Gelukkig, de vis is uit de lelies. Wat is dat trouwens voor een kleur? Dat is een behoorlijk, lichtgekleurde schubkarper. Groot ook! Huh, zei ik nou schubkarper? Het is verdorie een spiegelkarper!! Neeeee, dat meen je niet! Ok, deze moet ik dus zeker niet verliezen. Gelukkig, de vis is moe. Snel dat net in het water, slome duikelaar! Kom op! Hij MOET op de kant! Ik hoop dat ik 'm in een keer kan scheppen. Ja, verdomd, het lukt ook nog. Heb ik nou serieus een spiegelkarper in mijn net zitten?? Ok, dan maar even een brul geven....'


Ik vang mijn tweede spiegelkarper OOIT! En wat voor een. Ik voel mij voor eventjes koning. Nee, ik BEN de koning! Ik vang prachtige vissen, maar de echte, flinke jongens verlies ik te vaak. Alle ellende laat ik van me afglijden. Het is gelukt.... Een droom komt uit. Ruim 26 pond. Wat een vis....

Ruim 26 pond...

 

 

 

Groet,

Dale

Vissen met Hans

13 augustus; vissen met Hans.

Het lijkt wel alsof ik de laatste tijd vaak de hengel te hand neem. Dat klopt ook. Maar, er mag niet vergeten worden dat ik schoolvakantie heb en dat ik regelmatig slaapdiensten draai. Dat betekent dat ik soms pas om 16:00 moet beginnen met werken… Voor de mensen die denken dat ik weinig werk en alleen maar vis; vergeet het maar! Ik werk in de zorg en daar hebben we geen ‘9 tot 5’ baan…

Omdat ik bijna aan het laatste jaar van mijn opleiding sta en dus weinig tijd zal hebben voor mijn visserij, probeer ik zoveel mogelijk tijd in mijn visserij te steken. Wie weet kan ik straks een heel schooljaar niet vissen….

Ik vis bijzonder graag met Hans. Ik waardeer Hans ook enorm. Kwalitatief een zeer kundige visser, maar ook een visser die recht voor z’n raap is. Heerlijk. Geen poespas, geen gedraai, geen gelul, gewoon vissen. Gaandeweg de jaren hebben wij elkaar steeds beter leren kennen. Soms baal ik ervan dat ik Hans niet eerder heb ontmoet en dat ik zo laat de (pen)visserij weer heb opgepakt. Ik geniet van de momenten dat wij samen vissen; intens en vol passie. Dankbaar voor de momenten die wij samen kunnen delen….

13 augustus was het eindelijk  zover! Hans kwam weer eens bij mij op bezoek. De afspraak moesten we al een keer uitstellen. Lang zag het weerbeeld er goed uit, maar naarmate de datum dichterbij kwam; 22 graden en regen…24 graden en regen….26 graden en zon….27 graden en zon….30 graden en zon… Ongelofelijk, wij hebben dit zo vaak gehad tijdens onze afspraken. Ik moet een plannetje in elkaar draaien om onze gezamenlijke sessie zo succesvol mogelijk te laten verlopen. Twee stekken lopen regelmatig goed in de vroege ochtend. Toch moet je 25 minuten rijden tussen deze stekken. Kostbare minuten. Ik hak de knoop door. We gaan vissen bij de duiker, die mij al de nodige prachtige vissen heeft opgeleverd. Vissen welke de mooiste genoemd kunnen worden, die ik ooit gevangen heb! In eerste instantie spreken we om 6:00 af. Persoonlijk wat aan de late kant, voor mijn doen, maar Hans wordt ook een daggie ouder en heeft een rit voor de boeg van 1,5 uur….. Toch krijgen we het voor elkaar om rond 5:30 samen te zijn. Ik ben er een kwartier eerder om de stekken aan te voeren. Het is nog donker, maar eigenlijk kun je er al best vissen vanwege de lantaarnpalen die er vlakbij staan! Mooi, weet ik dat voor de volgende keer.

Ik voer. In het schijnsel van de lantaarnpalen heb ik de voerplekken gemaakt. In het donker zie ik de koplampen van de auto van Hans in de verte aankomen. Dat weet ik omdat Hans mij gebeld heeft waar ik in godsnaam sta… Ik geef Hans een korte rondleiding, maar daarna is het eerst tijd voor koffie. Hans zet een vers bakkie koffie, op de polderweg vanuit de achterbak van zijn auto. Uit de boeken…. Allerlei citaten uit boeken over karpervissen doemen op in mijn hoofd. Ik laat ze ook in mijn hoofd zitten. Ik heb tegen Hans gezegd dat het vanaf 5:45 tot 8:00 ‘spitsuur’ is. Het bakkie koffie is genuttigd EN het is 5:45. Hans zegt dat het tijd is. Ok, Hans…..let’s go!

Hans positioneert zich op mijn aanwijzingen bij de duiker en ik plaats mijzelf aan de andere kant van de duiker. Na een halfuur heeft Hans nog geen tikkie op de pen gehad. Vreemd. We vissen door op dezelfde plekken. Op een gegeven moment besluiten we te wisselen van stek, maar ik ga naar de vuilbalk waar ik ook een voerstek heb gemaakt. Al vrij snel zie ik leliebladeren langs de kant alle kanten op draaien, maar ze worden ook onder getrokken! De vis volgt precies het voerspoor wat ik gemaakt heb. Geen tijd om na te denken. Ik plaats de pen op amper 50 cm. uit de kant, bij de ronddraaiende lelies. Het duurt niet lang; de pen registreert al binnen enkele seconden interesse in mijn haakaas. De pen steekt iets op, wandelt dan de kant in(ik kan hem niet meer zien), loopt weer terug en duikt onder. Ik sla aan en haak een karper!  De vis neemt een spurt, maar ik houd de vis kort. Ik dril enkele minuten en dan komt er een fantastisch schubkarper op de kant. Ik ben onder de indruk van de dikke, vlezige lippen. In de bek past met gemak een flinke ‘Opperdoezer Ronde’! Heerlijke piepers overigens ;-). Tijdens de dril heb ik Hans geroepen en hij heeft mooie actiefoto’s gemaakt. Dank u, Hans!

Na het maken van de foto’s nemen Hans en ik onze stekken weer in. Toch besluit ik wat meer rond te struinen, buiten mijn voerstekken. Op vele plekken zie ik ronddraaiende leliebladeren… Mijn hart slaat bijna mijn voorhoofd uit. Rustig loop ik naar Hans om te vertellen wat ik heb geobserveerd. Hans hoeft niet snel na te denken. Hij gaat ook het water afstruinen*

*Hoe vaak hoor en lees ik niet over en van karpervissers die enkel vissen als zij activiteit op hun voerstek zien. Ik begrijp dat niet, want 90% van mijn vissen vang ik op zicht: schuddende rietplukken, aasbellen, ronddraaiende leliebladeren. Dat zijn zaken waar je als karpervisser op moet letten. Het is een tekortkoming van de visser, om niet te vissen als er geen activiteit te zien is op hun voerstek. Ik vind dat luiheid, verwendheid. Waar blijft dat ‘haviksoog’? Niet nodig, want ik heb een voerstek. Waar blijft het gehoor? Niet nodig, want ik heb een voerstek. Waar blijft de geur? Niet nodig, want ik heb een voerstek.

Ik bezit boeken van  karpervissers. Deze karpervissers melden dat karpers soms op 30 cm. water niet te zien zijn. Ik kan dat beamen, want ik heb ooit een 26 ponder gevangen op 30 cm water, zonder dat ik aanwezigheid van karper zag. In diezelfde boeken beschrijven deze karpervissers dat zij soms hele avonden niet vissen, omdat zij geen activiteit zien op de voerstekken…. Ok…

Hans ziet weinig activiteit van vriend karper en gaat terug naar de duiker. We wisselen van kant. Al gauw krijg ik felle tikken op de pen. Het is duidelijk dat er vis zit, maar ik krijg geen enkele doorzetter. Omdat wij toch nog een andere stek willen bezoeken, slaat de twijfel in nog een vangst toe. Eigenlijk slaat die twijfel eerder toe dan verwacht. Om 9:00 vertrekken we….

De stek die wij gaan bezoeken, doet het bijzonder slecht als er wind staat. Ongelofelijk maar waar. Het maakt niet uit wat voor wind. Zodra er een kabbeltje op het water komt is het gebeurd. Maar Hans heeft goede herinneringen aan dit water. Gewoon proberen en we zien het wel. Zoals verwacht wordt het niks. Nog meer twijfel en zodra je gaat twijfelen is het foute boel. Je vecht dan tegen jezelf en tegen de tijd…. Mijn fanatisme om nog een karper te vangen neemt af. Hans en ik rijden naar nog een stek. Een stek in mijn buurt die hij zich nog prima herinnert! Prachtige stek overigens, maar het is inmiddels wel al 12:00… Langzaam zakt de moed mij in de schoenen… Ik bedenk mij opeens een andere stek. Een stek die ik een keer eerder heb bevist. We speren erheen. Onderweg raken Hans en ik elkaar kwijt. Er wordt gebeld en er wordt een straatnaam doorgegeven. Uiteindelijk ontmoeten wij elkaar weer, gelukkig. Na observatie blijkt dit water inmiddels druk bevist. Verschrikkelijk. Ik verlies mijzelf en zak weg in diepe ellende. Alle fut is weggevloeid. Ik krijg geen enkele aanbeet. Hans daarentegen zit te vissen op een sloot, die parallel loopt aan het water waar wij oorspronkelijk zouden vissen. Hij vangt in een mum van tijd vier giebels. Oh ja, was ik vergeten. Giebel; de nationale plaag van deze streek. We zien wel wat karpers wegknallen, maar de giebel heeft hier de absolute overhand. Buiten de giebels vangen ‘we’(ik vang niks meer, maar ben blij met de mooie karper) geen bijzondere vissen meer. De dag is voorbij. Wat kan zo’n dag snel gaan. Te snel….

Twijfel was vandaag het toverwoord.

Hans, super dat je weer hier was! Het was weer een waar genot om met je te vissen. Dank voor je humor!!

Groet,

Dale

10 augustus.

10 augustus, 2015.

Mijn jongste dochter(8) heeft al verschillende malen gezegd ‘net zo vroeg als pappa’ te willen vissen.

Ik vind dat leuk, maar om haar nou om 4:00 uit bed te trommelen, nee, dat gaat mij te ver. Besloten wordt om de wekker om 5:20 af te laten gaan, want zo vroeg moet vriendinlief uit bed om te gaan werken. Ik maak een struintasje voor mijn dochter klaar en de 3,60 m. penhengel met een arbeidsvermogen van 1,25 lbs en een molentje volgespoeld met 23/100^e Daiwa Infinity Duo is voorlopig van haar.

Een paar dagen geleden ben ik begonnen met het vissen met ander aas, op  bepaalde stekken. Reeds jaren ben ik dit aas mondjesmaat door mijn gebruikelijke voer aan het mengen, maar heb er nooit mee gevist. Het is een bijzonder bekend aas onder karpervissers, maar ik vraag mij af of deze aassoort wordt gebruikt op de betreffende stekken. Gevolg: geen nerveuze aanbeten meer op ‘klassiek’ aas, maar directe voltreffers!

Ik heb besloten om dit aas ook te gebruiken op de stek waar ik met mijn dochter ga vissen. Omdat er ontzettend veel karper zit(en ook veel kleine karpers) hoop ik de grotere eruit te kunnen filteren met dit aas. Wel laat ik mijn dochter met het ‘klassiekere’ aas vissen, zodat zij zoveel mogelijk aanbeten kan krijgen. Ikzelf vind het niet erg om een uurtje of twee(ik noem maar iets, hoor…) op een aanbeet te moeten wachten, maar bij kinderen moet er gewoon actie blijven komen. Ik heb wat meer geduld.

Om 6:45 staan we aan de waterkant. De karpers zijn ontzettend aanwezig, zowel aan de oppervlakte als op de bodem. Ik maak een paar kleine voerplekjes voor mijn dochter. Ze gaat er met een worm aan de haak bovenop zitten. Deze wormen heeft ze zelf gezocht. Ikzelf ga een 20 meter bij haar vandaan zitten, met een pennetje tegen de lelies aan en strooi er voorzichtig wat voer bij. Verder besluit ik vooral op de activiteit van de vis te letten en daarop in te spelen. Wat ik mooi vind, is dat het nu rustiger rond mijn aas blijft. De vorige keren stond de pen geen moment stil. Dit kwam dan door, vooral, kleinere karper en giebel. Nu ik met onbekender aas vis blijft het rustig(er).

Al snel roept mijn dochter dat ze een baars heeft. En ze heeft gelijk!

Via YouTube heeft ze gezien hoe ze een baars moest vastpakken. Ik hoef niets te doen. Ik maak er een foto van en daarna vissen we verder. Even later vangt ze een grote giebel, maar daarna is het over met de wormen. De wormen die ze gevonden had hangen levenloos aan haar haak. Ik knoop een onderlijntje aan de hoofdlijn zodat ze verder kan gaan met het ‘klassiekere’ aas. Hierna ga ik weer terug naar mijn eigen stek. Uit het niets hobbelt mijn pennetje over het water! Ik haak een woest uitziende karper. Tijdens het drillen van deze karper, zie ik twee grotere vissen mijn rondgestrooide korsten wegslurpen, aan de overkant… Toch mooi dat mijn gebruikte aas gepakt wordt en de karper is wat groter dan dat ik gewend ben om te vangen hier.

Ik loop na deze vangst naar mijn dochter en vertel haar dat het tijd wordt om wat verder te kijken. Gelukkig, ze stemt hiermee in!  Maar eerst vangt ze een giebel...

 En zo lopen we samen  het water af. Na een stukje wandelen, arriveren we op een stek waar ik regelmatig een ‘grotere’ jongen gehaakt heb. Een keer kon ik de vis zien en deze ging toch al richting de 80 cm. Helaas zijn alle grotere vissen gelost door verschillende onzuiverheden van mijn kant.

Ik maak twee kleine voerplekken dicht bij elkaar zodat wij bij elkaar kunnen blijven. De pennetjes worden weer nauwkeurig tussen wat leliebladeren geplaatst en al snel zie ik interesse in mijn aas! Het lijkt erop alsof de vis mijn aas aan het uittesten is. De pen zakt regelmatig weg, maar komt dan snel weer omhoog. Ook wordt de pen vaak een stukje op sleeptouw genomen. Na een paar minuten valt het stil. Eigenlijk een moment om nog scherper te worden….want de pen zakt opeens weg! Op de een of andere manier sla ik niet goed aan. De aanslag gaat in twee etappes en dat betekent foute boel. Ik voel de vis, maar het lijkt wel alsof ik vast zit! De vis voelt log aan en zwemt rustig weg. Daarna zoeft de haak weer eens langs mijn hoofd…. Ik zat niet vast, dit was een mooie vis! Ik zie een brede kolk en de boeggolf zegt genoeg… Na deze actie kijk ik naar mijn dochter. Ik zie haar de hengel een ‘zwiep’ geven en ze haakt een karper! Ze veert op. Yes! Een mooie karper wordt weer spoedig geland.

Fanatieke kop....

 Na al deze onrust op de stekken, besluiten we weer verder te lopen naar een andere stek. Onder het lopen kom ik weer bij een hoop ‘slurpers’. Mijn dochter wil het liefst direct door naar de beoogde stek. Ik zeg haar dat ze dat maar moet doen en dat ik het bij de ‘slurpers’ ga proberen. Helaas, de vissen hadden geen interesse in mijn rondgestrooide korsten en haak aas.

Robyn is ondertussen aan het rondstruinen en ik zie haar, van een afstandje, op een sluipende manier een ander gedeelte van dit water ‘bejagen’. Leuk om te zien! Langzaam loop ik haar kant op en even later zitten we samen te vissen bij een kleine brug. We krijgen daar een paar felle tikken op de pen, maar verder gebeurt er weinig. Na een uurtje besluiten we de voerstekjes, gemaakt onder het lopen, weer af te vissen richting startpunt. De temperatuur stijgt nu flink en de zon wordt steeds feller. Hierdoor neemt de activiteit van vriend karper ook zienderogen af. Gelukkig zijn er genoeg lelies waaronder de karpers kunnen genieten van schaduw. Toch is het bij de eerste voerstek die wij tegenkomen al snel raak! Dit was de stek waar ik een mooie vis had gelost. Het pennetje van Robyn schiet al gauw de diepte in en ze slaat goed aan. Een mooie, kleine karper ligt al snel in haar handen voor een foto.

 Nu heeft Robyn een baars, een giebel en twee karpers gevangen. Ze gaat lekker!

We besluiten terug te lopen naar de allereerst gemaakte voerstek voerstek. Robyn neemt plaats bij een overstort en ik zit 20 meter bij haar vandaan. Eigenlijk zit ik een beetje te lummelen en hoop ik dat Robyn een mooie karper haakt. Ik hoef niet zonodig meer…

Toch zie ik aan de overkant(zo’n 15 meter) een grote karper iets van het wateroppervlakte pakken. Het gebeurt zeer onopvallend. Even zie ik de dikke kop, maar diezelfde kop zakt snel weer weg. Geen enkele rimpeling achterlatend… Ik pak mijn tweede hengel erbij. Deze had ik al geprepareerd voor de oppervlakte visserij. Drie volgwakers en een klauwhaakje maat 8, geknoopt middels de bledknoop. De korst wordt toch maar bevestigd en ik werp de korst exact op de plek waar ik de dikke karper zag. Als penvisser hoef je maar weinig te werpen. Ik ben dus blij dat het me nog lukt om zo precies te werpen! Ondertussen laat ik het pennetje ook maar gewoon staan. Wie weet…

Robyn komt naar me toelopen en gaat redelijk dichtbij me zitten. Ik vertel haar over de hengel met de korst. Ze ziet de korst liggen. Na een halfuur wordt het wat onrustig rond de korst. Ik zie wat deiningen vanuit de overkant komen. Tijd om op te letten! Toch moet ik bij Robyn de onderlijn vervangen want de haakpunt is bot geworden. Tijdens het bevestigen van het aas aan de hair, zie ik ineens een karper richting mijn korst koersen. Het niet al te kleine stuk korst wordt met gemak gegrepen! Ik zie de karper de korst naar binnen werken, maar verder gebeurt er nog niets. Ik wacht met aanslaan totdat de volgwakers schokkend onderwater verdwijnen. Ik geef een haal en haak de karper. De kracht van de vis viel mij wat tegen, want ik had toch die ‘dikkop’ verwacht. Het kleinere evenbeeld was evenwel meer dan welkom!

  Na deze vangst gaan wij weer richting de auto. Vlakbij de auto is een kleine brug, waar de karpers ook vaak zitten. We besluiten daar nog een uurtje te vissen, alvorens wij naar huis gaan. Ik strooi twee kleine handjes voer: eentje in het midden van de brug voor mij en eentje vlak langs de kant voor Robyn. Robyn plaatst haar pennetje op de voerstek en ook ik doe dat. Ik moet precies vijf seconden wachten en dan schiet de pen al weg. De vis rost dwars door de lijn van Robyn. Het wordt allemaal wat hectisch en ik vertel Robyn dat zij haar slip los moet zetten. Dit doet ze dan ook! De vis komt veilig op de kant. Ik onthaak de vis, laat Robyn een foto maken en zet de vis daarna snel weer terug. 

Fanatieke kop...

 Hierna haal ik onze lijnen uit de knoop. Er komen geen aanbeten meer en we besluiten te stoppen.

Het was weer een fijne sessie. Veel actie en behoorlijk vis gevangen. Doordat ik ander aas heb getest heb ik de aanbeten gereduceerd tot 90%. De kleinere karpers lieten mijn aas redelijk met rust en ik heb nu iets grotere exemplaren gevangen. Ik ben tevreden…..en Robyn ook!

Groet,

Dale