Een paar uurtjes proeven

Een paar uurtjes proeven.

Vorige week enkele korte sessies gedaan, die verder niet noemenswaardig zijn. Wel had ik een sessie ingepland voordat ik moest werken. Dit was mij (nog) niet goed bevallen, omdat ik dan continue ‘op de wip’ zit. De focus wordt dan verdeeld en dat werkt niet altijd goed voor mij. Niet genoeg rust in mijn hoofd en dan kan je het genieten wel vergeten.

Ik plan meteen een sessie in wanneer ik niet hoef te werken en ik merk dat dit mij meteen rust in mijn hoofd geeft. Deze sessie was afgelopen zondag…

Om mezelf na die gevoelsmatige ‘stress sessie’ weer enigszins te herpakken, besluit ik een stek te bezoeken waar echt niemand komt. Het maakt me zelfs niet uit of de vis actief is, als ik maar alleen ben en zonder druk van ‘straks moet ik werken.’

Om 7:00 sta ik aan de waterkant. Ik sta aan het begin van de ‘sloot’ en ik kijk eventjes rond. Wat een geweldige plek is dit toch! Niets anders dan weiland om me heen. Ik hoor de roofvogels hun geluiden maken, op grote hoogte. Windstil. Ja, ik begin weer in mijn element te raken.

Zes voerstekken besluit ik te maken, maar eerlijk gezegd kan je er hier wel 30 maken. Alle voerstekken worden gemaakt op basis van in het verleden behaalde resultaten. Niet de beste garantie, maar de ervaring leert dat ik op die stekken wel mooie vissen heb gevangen. Ze blijven ook vaak terugkomen rond die bepaalde stekken. Ik dus ook.

Onder het lopen neem ik het water weer goed in me op en speur ik de kanten af naar activiteit. Activiteit is er! Ik zie met enige regelmaat toch vis uit de kanten ‘knallen’. Vooral aan de overkant. Ik kan niet zien wat voor soort vis dat is, maar het is brasem of karper. Ok, nu ik zie dat er vis actief is, bouwt er een fijn spanningsgevoel in mij op.

De voerstekken worden gemarkeerd met een sateprikker en een stukje rood/wit afzetlint. De visser die in de toekomst dit soort markeringen tegenkomt, kan dus maar beter uit de buurt blijven!
Zonder deze markeringen zou je je voerplekken niet meer terug kunnen vinden. Zonde van je investering…. Een van die stekken heb ik gemaakt bij een pvc buis. Deze buis dient als overstort en het water blijft continue uit deze buis stromen. Dat  zorgt voor een dieper gedeelte. De bodem ter plekke is 30 tot 40 cm. dieper dan de rest van dit water. Bijzonder interessant.

Na ongeveer 45 minuten ben ik klaar met het maken van de voerstekken en mag ik naar het pennetje gaan kijken. Als aas gebruik ik een harde maiskorrel met een kikkererwt. Ik heb gevoerd met zachte en harde mais, kikkererwten en hennep. Zou toch aantrekkelijk moeten zijn. Per stek vis ik ongeveer een kwartier en de eerste twee rondes leveren mij niets op. De derde ronde wordt al wat interessanter; ik zit bij de buis en ik deponeer mijn pennetje er direct voor. Al snel registreert mijn pennetje dat er interesse is in het aas. De pen loopt langzaam weg en ik sla aan. Mis. Ik voel niets en zie ook geen schrikreactie. De pen wordt weer snel in het water gelegd, maar het blijft stil. Shit. Te vroeg aangeslagen. Ik gooi er een handje voer bij en besluit een voerstekje op te schuiven. Ook hier krijg ik een bijzonder lichte aanbeet, waarna het stil blijft. Er wordt weer wat voer bijgestrooid en ik besluit verder te hobbelen.

De overige stekken blijven zonder resultaat. En zo hobbel ik lekker rond, genietend van de rust om mij heen. Niets anders dan geluiden van vogels en soms een auto die ik in de verte hoor zoeven….Hmmm, er ‘springt’ ook nog een kolossale brasem..

Na ongeveer een uur kom ik weer bij de buis. Het pennetje plaats ik er weer direct voor. Binnen 10 seconden krijgt de pen een tik, dan een kleine opsteker en tenslotte vertrekt de pen al schokkend de diepte in, gevolgd door de drie volgwakers. Ik sla razendsnel aan. Ja, ik haak een vis maar het voelt een beetje als een brasem aan. Al snel krijg ik te zien dat het weldegelijk een karper is! Blij!

De vis reageert traag en loom. In de zomer zijn deze vissen oersterk en beulen ze je behoorlijk af. Na een paar minuten ligt er een mooie schub op de kant. Tonnetje rond en 65 cm. De vis krijgt weer snel de vrijheid terug en er verschijnt een glimlach op mijn gezicht. Is het toch maar weer gelukt!

Ik voer weer wat bij en ga naar de volgende stek. Amper heb ik de pen in het water gelegd, of ik krijg een identieke aanbeet! Ram!! Ja hoor….weer een karper. Deze voelt iets sterker aan. Een mooie, slankere soortgenoot, zij het wat verwilderd, ligt weer snel op de kant. Mijn glimlach is nu wat groter geworden en heeft zich ontwikkeld tot een brede grijns. Wat kan het vissen met een pennetje tot een ongelofelijk fijn gevoel leiden. Vooral als je vangt.

 

Juiste scherpstelling weigerde dienst...

Het blijft bij deze twee vissen, maar ik ben bijzonder tevreden. Uiteindelijk is het boven verwachting gegaan. Wel viel mij op, dat ik de vissen ving op de extra aangevoerde stekken. Bij de andere voerstekken had ik niet meer bijgevoerd. Dit had puur te maken met de aanbeten, waardoor ik besloot meer of juist niet bij te voeren.

Ja, ik was weer in mijn element!