Ik moet realistisch blijven; elk moment dat ik kan vissen....daar moet ik van genieten. Vangen wordt zo een bijzaak....
 |
| Prachtig stuk water.... |
Ik besluit het water te bezoeken 'Waar Geen Hond Komt'. Een polderwater dat absoluut uitdagend is.
Ik maak het mijzelf hiermee erg moeilijk. Je moet flink wat (kilo)meters maken om een vis te vangen. Veel speurwerk, veel kleine voerplekjes maken. Voor dit water moet je eigenlijk echt een logboek bijhouden, wil je je kansen volledig kunnen benutten.
Waarom kies ik dan toch dit water? Simpelweg de rust die er heerst.... Hier komen geen vissers die graag vanuit de auto kunnen vissen. Ik durf met 100% zekerheid te zeggen, dat ik hier als enige vis. Dat idee alleen al......
Woensdag 21 mei. 5:30. Ik sta aan de waterkant. Het is windstil. De poldersloot heeft ongeveer een lengte van 1,5 a 2 km. Aan beide oevers staan, over de gehele lengte, flinke rietbossen. Aan mijn oever loopt het riet op veel plekken flink het water in. Uitdaging.
 |
| Uitdaging..... |
Ik maak de voerplekken. Tijdens het voeren zie ik eigenlijk maar weinig activiteit van vis. Hier had ik toch een beetje rekening mee gehouden; de karper kan vertrokken zijn voor de paai.
Toch klapt er, na een uur vissen, een flinke karper op het water en hoor ik heel sporadisch een flink smakkend geluid aan de overkant.....
8:45. Mijn pennetje deint wat mee op de golven. Hij ligt tegen wat rietplukken aan. Ik zie met enige regelmaat een bel aan de oppervlakte verschijnen. Deze bel verschijnt wel telkens op verschillende plekken rond mijn voerstekje... Genoeg reden om op scherp te staan..
Dan gebeurt het.... de pen zakt plots heel rustig weg...wachten....wachten....draad begint te lopen....ik sla aan en haak een vis. De vis weet niet wat zich overkomt en blijft even halt houden op de stek. Ik voel een beetje nerveus gerommel aan de andere kant van het nylon. Ik twijfel even. Is dit een grote brasem? Maar dan komt er beweging in. De vis komt plots omhoog en ik kan zien dat dit een karper is. En wat voor een!! Deze moet al gauw de 80 cm. aantikken... Op het moment dat de vis wat door heeft, boort deze zich bijna in mijn oever. Ik kan het net voorkomen.... Dan slaat de vis direct linksaf, richting een flinke bos riet. Alle hens aan dek!! Op het moment dat de hengel volledig krom staat en de slip het moet gaan overnemen, schiet de haak langs mijn oor....... Ziek....misselijk...gescheld...gefrustreerd.....
Ik vermoed de reden waarom dit is misgegaan. Tijdens het struinen naar deze voerplek, controleerde ik het haakaas. Ik viste met 3 maiskorrels. De bovenste maiskorrel was richting haakpunt gedraaid. Bij een mogelijke aanbeet, DACHT IK NOG, kan deze de aanslag bemoeilijken. Ik had de maiskorrel weer goedgedraaid, maar......
Ik probeerde het van me af te zetten, maar het lukte niet. Er was geen sprake meer van genieten. 10:45....ik stop.
Dit was mijn kans, de enige kans voor deze sessie.....
Groet,
Dale
