zaterdag 3 juni 2017

Vechtmachine

Eindelijk weer tijd om een paar uurtjes 'te pakken'. Na een flinke reeks diensten moet dat koppie leeg.
Nu is dat niet eenvoudig bij mij, maar toch moet dat.

Bij het wakker worden voel ik meteen dat het niet goed zit. Ik heb flinke last van mijn darmen en ik ben uitgeblust. Ik vraag me af of het wel verstandig is om te gaan vissen, maar toch moet dat.
Met een 'watterig' hoofd en darmen die alle kanten opvliegen, zet ik een potje koffie en pak ik mijn boeltje bij elkaar. Zo'n ritme blijft erin.
Als een zombie rijd ik naar de stek. De lelies zijn flink gegroeid sinds de vorige keer dat ik hier was. Ik weet dat als ik een vis hier haak, ik alle zeilen moet bijzetten. Elke dril hier is zwaar, maar hoe ik mij nu voel, zal een dril voelen als het einde van de wereld.
Toegang tot...?

Ik maak kleine, compacte voerstekjes en schop mezelf onder mijn hol om door te zetten. Komt dat 'tanden bijten' toch weer om de hoek...

Het pennetje plaats ik in een opening tussen de lelies. Handig, zo'n lange hengel. Langzaam zakt het zaakje naar de bodem. Het pennetje steekt niet meer dan een halve centimeter boven het water oppervlak uit. Alsof mijn 'zombie' gevoel niet al genoeg is, maakt er een vreemde spanning zich van mij meester...

Tussen de lelies geen activiteit. Dan maar weer richting de duiker, waar ik de pen precies langs de stroomnaad plaats. Behoedzaam leg ik de hangel naast mij in het hoge gras. Ik controleer of de lijn niet ergens vastloopt in het gras op de kant. Het gaat allemaal behoedzaam en gecontroleerd. Ondertussen kijk ik ook bezorgd rond waar ik eventueel een urgente, hoge nood 'geval' zou kunnen pareren, dan wel los kan laten....


Dan zoeft de pen plots onder! En hij blijft onder. De lijn begint te lopen en ik ram de hengel de lucht in. De karper is gehaakt. Een explosie onderwater, bellen komen aan de oppervlakte, de hengel slaat volledig dubbel. Wat ben ik blij dat ik met eersteklas spul 'werk'...
Schoon stuk...
De vis perst er een onhoudbare sprint uit en boort zich 15 meter links van mij in de lelies. Daarna ragt 'ie ook nog eens in een haakse hoek naar de overkant. Ik voel de lijn langs de stengels schuren, de vis zit er nog aan. De staart van de vis zie ik aan de overkant klappen geven op het water. Ik ben even perplex en ik kan niets uitbrengen. Niet vanwege de grootte van de vis(die is niet zo bijzonder), maar van de kracht. Ik zeg tegen mezelf: 'Hier gaat het nu om. Dit is vissen...'
Ondertussen heeft de vis zichzelf dus vast gezwommen. Ik loop dus 15 meter naar links, zodat ik recht tegenover de vis sta. Ik geef een beetje druk, maar gooi daarna de druk eraf. Niet helemaal, maar een beetje. En weer lukt het me om een vast gezwommen vis los te krijgen. Goed voor het zelfvertrouwen! Ik houd mijn hengel hoog en voer de druk nu maximaal op. Vooral omdat ik nu een vis aan het drillen ben tussen de lelies. De vis blijft 'hoog' zitten, maar is er nog niet klaar mee. Vlak voor de kant schiet de vis naar links en dan weer naar rechts. Om gek van te worden.
Dan ligt de vis opeens recht voor m'n neus. Nog niet helemaal schepklaar, maar mijn schepnet had ik toch al in het water gelegd. Ik ros het net dwars door de lelies heen en zo zit de vis in het net. Er wordt nog een vluchtpoging ondernomen, maar gelukkig heb ik het net goed vast.
Het net wordt gesloten zodat de vis niet meer kan vluchten. Ik slaak even een zucht van verlichting. Pfoei..... Dat was 'randjes' werk.



Een prachtige vis leg ik in het hoge gras. Ik twijfel: het lijkt op een wilde karper, maar(bij navraag) is het een verwilderde vis. Toch zit 'ie wel dicht tegen de oerkarper aan.
De haak is snel verwijderd. Ik geniet nog heel even van de vis en dan maar weer de vrijheid tegemoet.
De dril heeft veel van me gevergd, vooral omdat ik me ook niet erg goed voelde. Ik pak in. Het is mooi geweest. Ik heb de hoofdprijs.


Slapen.

2 opmerkingen:

  1. Gaaf hoor Dale, je blijft toch hier in de kop van NH de pennenkoning met wilskracht en perfectie.
    Ook al jaag ik (nog steeds) voornamelijk achter de baarzen aan, dat karpervissen in de NH polder zoals jij en nog een paar penspecialisten het verwoorden blijft supergaaf. En zo af en toe ga ik vreemd en proef ik wat van jullie avonturen.
    Ik blijf je volgen Dale, ga zo door met dit speciale karperstekje op het wereld wijde web.

    Groet,
    Bas

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Bas,

    dank voor je reactie! Hoewel ik me gespecialiseerd heb in het penvissen, voel ik mij nog altijd geen penspecialist. Ik pruts maar wat in het rond met mijn pennetje en doe veel op gevoel. Het oppikken van signalen van karper is iets wat ik wel bijzonder eigen gemaakt heb. Daar gaat bijna al mijn tijd tijdens het pennen aan op ;-).

    Leuk dat je geniet Bas! En blijf vooral die kanjer baarzen vangen!

    Groet,

    Dale

    BeantwoordenVerwijderen